Nisan Yağmuru

Bölüm 3 - Annemin ölümü

Merhaba canım Okurlarım 3. Bölümle sizlerleyim.

Gözlerim sanki kirpiklerime mühürlenmiş gibiydi güçlükle gözlerimi açmayı başarmış ve başımı göğe kaldırdığımda kısa,esmer hemşireye tedirgin bir şekilde bakıyordum. Olanları zihnime binbir güçlük ile yerleştirmiş,ayağı kalkmayı başarabilmiştim. Hemşirenin mehtapsı gözlerinin içine bakarak "Annem,annem nerede?" diye söylenirken,hemşirenin el kol işaretiyle 'beni takip et' demesini anlamış,takibe koyulmuştum. Hatırladığım tek şey annemin yoğun bakımda olmasıydı. Bir iki koridor öteye gittikten sonra,hemşire beni doktora yönlendirdi ve gitti. Doktora doğru yaklaşıp "Annem nasıl nereye götürdünüz onu ?" diye çaresiz bir şekilde soru yöneltirken,doktor bir müddet sessizce,ağlamaklı gözlerime dogru baktı. Hafif başımı sola çevirdiğimde annemin sedye üzerinde götürdüklerini gördüm,koşarak yanına gittim.
"Nereye götürüyorsunuz?"diye sert bir ses tonuyla doktorlara sordum. Kimseden ses çıkmıyor,sanki herkes dilini yutmuştu. Tekrar ve bu sefer daha da sert bir ses tonuyla "Size diyorum ya duymuyor musunuz beni,konuşsanıza?"diye bağırdım. Siyah gözlü,esmer,uzun boylu ve üzerinde doktor üniforması olan adam bana yaklaşıp "üz,üzgünüz hanımefendi..."diye konuşan doktora "Hayıır! Hayır ya olamaz böyle birşey o ölemez,ölmemeli. Annem,canım annem"diyip yere yığılmıştım. Yanımda sarılıp,ağlayacağım bir insan bile kalmadı,başta babam olmak üzere herkezten bunun intikamını acı bir şekilde alacaktım. Sinirli,üzgün olmama rağmen ayakta durmasını başarmam gerekiyordu. Cebimde ki telefonu çıkartıp,Cenk'i aramayı düşündüm bu durumda bana yardım edebilecek tek insan Cenk'ti.

"Alo"dedim ağlamaklı bir ses ile.
"Efendim canım sesin çok kötü geliyor bir şey ..." ne diyeceğini anlamış ve hemen konuşma girişiminde bulunmuştum.
"Evet çok kötüyüm,çok kötü bir şey oldu hemen hastaneye gel ne olur" demiştim.
"Tamam da ne oldu anlatsana meraklandırma beni"dedi meraklı bir ses ile.
"Telefonda olmaz çabuk gel ne olur."
"Tamam 15 dakikaya oradayım."

Telefonu kapatıp cebime attıktan sonra hastanenin önünde Cenk'i bekledim.

* * *

Cenk'in gelmesi uzun sürmemiş,Cenk'in hastane önüne arabasını park ettiğini görünce koşarak ona dogru gidip sarıldım bir müddet omzunda ağlarken,Cenk bana olanları anlatmamı söyledi. Olanları nasıl anlatacağımı bilemedim. Bir süre sessizce bekleyip,sonrasında başladım anlatmaya;
"Cenk annem ... "
"Evet,annen ? Ne oldu ona ?"
"Annem,annem öldü. Olanlardan babam sorumlu, ondan nefret ediyorum."
"Ne! Çok üzgünüm ya ne diyeceğimi bilmiyorum."
"Bir şey deme sadece sarıl,buna çok ihtiyacım var."
Cenk ile birbirimize sımsıkı sarılıp,öylece bir müddet bekledik...

Içeriye dogru yürümeye başladım. Arkamdan Cenk geliyordu. İlerlerken kalbim duracak gibiydi,sanki adımlarım geri geri gidiyormuş gibiydi. Ben ilerledikçe geriye gidiyordum,yüreğim acıyordu ama bunu kimseye belli etmemeliydim. Güçlü bır kızım,bunu başarabilirim.
Cenk hızlı hızlı yürür iken önüme geçmesini engellemiş,kollarından tutup kendime doğru hızlı bir şekilde çekmiş idim ,göz göze gelmiştik.

"Dur! Gitme dayanamıyorum."dedim korktuğumu belli eder gibi.

"..." Cenk sessizce gözlerimin içine dalmış,öyle usulca bekliyordu.

"Gitme,ne olur annemi o halde görmek istemiyorum.korkuyorum çok korkuyorum."söyler iken sesim titremişti.

"Sakin olmalısın çünkü yapacak bir şey yok."dedi telaşımı önlemek için sakince konuşuyordu.

"Korkuyorum ya anlamıyor musun ? Onsuz nasıl eve dönerim,söylesene ? Onsuz bir ömür nasıl geçer."dedim onun böyle sakin olması sinirlerimi bozmuştu.

Güçlü görünmeye her ne kadar başarmaya çalışsam bile beceremiyor,korkuyordum.

***

Cenk bank'a oturup onu beklemem gerektiğini söylemişti. Bunu benden nasıl bekliyebilirdi ki annem orada uyuyor benim burada oturmamı istiyordu,anlamıyordum ya gerçekten anlamıyordum bu adamı. Cenk'e dönüp dedim ki 'Sen ne diyorsun? Bunu yapmamı nasıl beklersin ? ' Cenk sakin bir şekilde 'Sana ne diyor isem onu yap,burada beklemeni istiyorum.'dedi. Her ne kadar itiraz etsemde Cenk'in sözü üzerine bir şey diyemedim. Son çare olarak bank'a doğru gidip oturdum. Cenk gözden kaybolmuştu.