-Stockholm Syndrome/HS Fanfic

Harry..

Το επομενο πρωι με ξυπνησε ο βροντερος ηχος τη βροχης.Ανοιξα τα ματια μου αργα,ενιωθα το κεφαλι μου βαρυ και το σωμα μου χωρις δυναμεις για οποιαδηποτε κινηση.Με μπερδεμενες σκεψεις και αγουροξυπνημενο μυαλο επεξεργαστηκα το δωματιο το οποιο βρισκομουν.Οι τοιχοι που στολιζοντουσαν απο πολλους πινακες ηταν σε αποχρωσεις καφε με μπεζ.Το κρεβατι στο οποιο βρισκομουν ηταν στην μεση του δωματιου και λιγα βηματα πιο μπροστα υπηρχε μια μεγαλη ξυλινη ντουλαπα.Στις δυο μεριες του κρεβατιου υπηρχαν δυο κομωδινα και υστερα δυο μεγαλες τζαμαριες.Το δωματιο ηταν εκπληκτικο και πολυ ωραια διακοσμημενο.Οταν συμαζεψα τις σκεψεις μου και το μυαλο μου λειτουργουσε,συνηδητοποιησα που βρισκομουν.''Σκατα!'' ξεστομισα λιγο πιο δυνατα απο οτι ειχα υπολογισει και τιναχτηκα γρηγορα απο το κρεβατι ξεχνοντας το πονοκεφαλο και τον σωματικο μου πονο.Ετρεξα προς την πορτα και επιασα με μανια το πομολο,αγχος και φοβος κατελαβε το σωμα μου οταν καταλαβα οτι ηταν κλειδωμενη.''Σκατα!Σκατα!'' φωναξα και εμπλεξα τα χερια μου στα μαλλια μου ενω προχωρουσα πανικοβλημενη πανω κατω στο δωματιο. ''Ειμαι τοσο ηλιθια..'' μουρμουριζα κατω απο την αναπνοη μου ενω δακρυα αρχισαν να πεφτουν στο προσωπο μου.Αρχισα να χτυπαω την πορτα και να φωναζω μεχρι που ξαφνικα η πορτα ανοιξε αποτομα και εγω επεσα στο πατωμα κανοντας υποχωρησεις προς τα πισω.''Δεν μπορεις να κανεις λιγη ησυχια;'' ρωτησε ο ηλιος μου θυμωμενα.Πρωτη φορα εβλεπα ολοκληρο το προσωπο του και διαολε εμοιαζε με θεο ή καλυτερα με ολοκληρο παραδεισο.Καστανες μπουκλες επεφταν στο προσωπο του,ειχε δυο μεγαλα πρασσινα ματια που θα μπορουσα να παρατηρω για ωρες και δυο γεμετα χειλη που ηθελα τοσο να φιλησω.Ηταν ψηλος,πολυ πιο ψηλος απο εμενα και παρατηρησα διαφορα σχεδια με μαυρο μελανι στο γεροδεμενο σωμα του,οσα με αφηνε η μαυρη μπλουζα του να δω. ''Το ξερω οτι ειμαι ελκυστικος μωρο μου.'' χαμογελασε και μπορεσα να διακρινω λακακκια στα μαγουλα του. ''Αλλα τωρα βγαλε το σκασμο γιατι εχω μια σοβαρη δουλεια εκει μεσα.'' συνεχισε με τον ιδιο τονο ενω με επεξεργαζοταν.Φορουσα ακομα το φορεμα απο χθες και δεν ενιωθα ανετα πεσμενη στο πατωμα,μπροστα απο το επικριτικο βλεμμα του.''Εγω..οχι..συγνωμη!'' μουρμουρισα μερικες σκορπιες λεξεις οπως ακριβως και τις σκεψεις μου αυτη την στιγμη.''Τι λες;'' γελασε με την αδυναμια μου να μιλησω. ''Τι θες απο εμενα;'' ρωτησα σοβαρα και αλλαξα θεμα. ''Πολλα..'' γελασε. ''Δεν εχω τιποτα να σου προσφερω!'' τον κοιταξα μεσα στα ματια.Θα μπορουσε να με θελει για λυτρα,τι να του χρειαζοντουσαν τα λεφτα ομως,ειχε περισσοτερα απο εμενα. ''Εχει ο μπαμπακας σου ομως.'' ειπε κοροιδευτικα.Δεν ηξερα τι ειχα να του προσφερει ο μπαμπας μου εκτος απο λεφτα.Δεν εχει καν ψυχη.''Παρε οσα θες..απλα αφησε με.'' προσπαθησα να κρατησω την φωνη μου σταθερη. ''Ω!Οχι,μωρο μου δεν θελω λεφτα..εχω περισσοτερα απο τον μπαμπακα σου.'' απαντησε οπως ακριβως φανταζομουν. ''Τοτε;'' ρωτησα,δεν ηξερα τι ηθελε και φοβομουν. ''Θελω την ζωη του ή αλλιως θα παρω την δικη σου.'' η φωνη του ηταν βαθια και ξεροκαταπια οταν το προσωπο του ηταν πολυ κοντα στο δικο μου.Ενιωθα την ανασα του οταν του ψυθυρισα ''Τοτε σκοτωσε με.'' σιγουρη.Ηξερα οτι ο μπαμπας μου δεν εδινε μια για εμενα,σιγα μην εδινε την ζωη του για αν σωθω εγω.Ειχα βρει τον ηλιο μου και θα χανουμουν απο τα χερια του.''Μα τι δυναμη!'' χλευασε και απομακρυνθηκε. ''Μην φοβασε μικρη,δεν θα σε πειραξω, οχι εσενα.'' συνεχισε και ξανασταθηκε ορθιος μπροστα μου. ''Μα εσυ.'' ειπα με κενα ματια και στεγνο στομα. ΄΄Το ειπα για να σε τρομαξω μικρη.Μην ψαρωνεις τοσο ευκολα.'' με διεκοψε. ''Εισαι δολοφονος..ειναι λογικο να το πιστευα.'' παραδεχτηκα και κοιταξα στα χερια μου.Το μυαλο μου ηταν τοσο μπερδεμενο,δεν μπορουσα να σκεφτω καθαρα.Σκορπιες λεξεις,ερωτησεις και απαντησεις περιτριγυριζαν εκει μεσα.Δεν απαντησε μοναχα εσφιξε τα χειλη του σε μια ισια γραμμη. ''Τοτε εμενα..εμενα τι με θες;'' εκανα μια σωστη ερωτηση. ''Απλα για να τον τρομαξω λιγο.Θα του πω να παραδωθει ο ιδιος στα χερια μου αλλιως θα πειραξω την κορουλα του.'' απαντησε. ''Μολις μου ειπες το σχεδιο.'' χαμογελασα χωρις να ξερω το γιατι. ''Υποθετω πως το εκανα.'' γελασα και κουνησε το κεφαλι του. ''Και εαν δεν παραδωθει; Θ-θα με σκοτ-σκοτωσεις;'' τραυλισα. ''Δεν ξερω..'' παραδεχτηκε. ΄'Δεν προκειται να παραδωθει.'' του ειπα σιγουρη. ''Ω! Ελα τωρα,εισαι η ανεκτιμητη κορουλα του φυσικα και θα το κανει.'' ''Οχι,δεν νοιαζεται για εμενα.'' κατεβασα το κεφαλι. ''Κατσε εσενα δεν σε νοιαζει που θα σκοτωσω τον μπαμπακα σου;'' με ρωτησε.Ανασηκωσα του ωμους μου.Ποτε δεν ειχα ιδιαιτερη σχεση μαζι του,δεν θα μου ελειπε και τιποτα απο την ζωη μου. ''Μα τι οικογενεια.'' ξεστομισε και κουνησε δυσπιστα το κεφαλι του.Εβγαλα μια ανασα που δεν ηξερα οτι κρατουσα και σταυρωσα τα χερια μου. ''Τελος παντων,μηπως πεινας;'' αλλαξε θεμα και τον κοιταξα περιεργα.Με ρωτουσε εαν πεινουσα.Ενας δολοφονος νοιαζοταν για το εαν πεινουσα.Πριν λιγο συζητουσαμε για το εαν θα με σκοτωσει και τωρα με ρωταει εαν θελω να φαω.Πολυ λογικο. ''Λιγο.'' παραδεχτηκα. ''Παμε στην κουζινα να δουμε τι εχει τοτε.'' μου απλωσε το χερι του για να σηκωθω απο το πατωμα και δεχτηκα την ευγενικη του κινηση,επιφυλλακτικα ωστοσο. Περπατησε μπροστα μου,δειχνοντας μου την κατευθηνση προς την κουζινα.Παρατηρουσα το σπιτι γυρω μου και ηταν θαυμασιο.Ηταν δυοροφο και σκαλες υπηρχαν στα δεξια και τα αριστερα σου οδηγωντας προς τα πανω.Απο τα αριστερα παρατηρησα καναπεδες και ενα αναμενο τζακι.Ισως ηταν το σαλονι υπεθεσα. ''Oh,Alice..στην ντουλαπα σου υπαρχουν και ρουχα εαν θελεις να αλλαξεις.'' ειπε ευγενικα κοιταζοντας το φορεμα μου. ''Ευχαριστω.'' ψυθυρισα.Παροτι μου συμπεριφεροταν καλα δεν επαυε το γεγονος οτι ηταν δολοφονος.Φοβομουν απο μεσα μου την ευγενεια του αυτη.Ηταν περιεργο.Πολυ περιεργο.Οταν μπηκαμε στην κουζινα ενας τεραστιος παγκος βρισκονταν στην μεση της,νεροχυτης στα δεξια,ψυγειο απεναντι μου και αριστερα ενα μετριο μεγεθος τραπεζι και υστερα ξανα τζαμαρια.Τοσα πολλα παραθυρα για μια φυλακη.''Τι θα ηθελες να φας;'' ρωτησε. ''Τι ωρα ειναι;'' τον ρωτησα και γελασε. ''11:00'' απαντησε κοιτωντας το ρολοι στο χερι του. ''Ωραια λοιπον,πρωινο.'' απαντησα στην προηγουμενη ερωτηση του. ''Συγνωμη πριγκιπισσα μα δεν εχω το πρωινο που συνηθιζεις να τρως.Σου αρεσουν τα δημητριακα;'' ρωτησε με ενα κοροιδευτικο χαμογελο. ''Τα δημητριακα ειναι υπεροχα.'' τον μιμηθηκα την ωρα που μου τα εβαζε σε ενα μπωλ.

[...]

''Δηλαδη θα με εχεις κλειδωμενη μεσα σε ενα δωματιο μεχρι ο μπαμπας μου να παραδωθει;'' ρωτησα ενω καθομουν στον παγκο και ετρωγα το δευτερο μπωλ με δημητριακα,ο φοβος μου ειχε χαθει και ημουν ηρεμη. ''Οχι,δεν θα σε εχω φυλακισμενη,οσο δεν προσπαθεις να το σκασεις φυσικα.'' απαντησε. ''Ωραια λοιπον,θα μπορω να κανω βολτες στον κηπο και το σπιτι;'' ρωτησα ξανα. ''Λοιπον,οχι στον κηπο και οχι σε ολο το σπιτι,μοναχα σε μερικα δωματια.'' ''Μα δεν ειμαι φυλακισμενη.'' χρησιμοποιησα τα λογια του. ''Ναι αλλα εισαι θυμα.Δεν μπορω σου αφησω την πληρη ελευθερια σαν να ειμαστε φιλαρακια-'' ''Οπως κανουμε τωρα δηλαδη.'' τον διεκοψα και γελασα.Χαμογελασε και συνεχισε. ''Ουτε ομως να σε εχω κλειδωμενη,δεν ειμαι αυτος ο τυπος.'' ''Ωραια,παω να αλλαξω.'' του δηλωσα γεματη αυτοπεποιθηση χωρις καθολου φοβο και σηκωθηκα απο τον παγκο.Περπατησα μεσα στο σπιτι και λες μου ανηκε,λες και βρισκομουν χρονια εδω.Ενιωσα μια οικειοτητα σε εκεινο τον παγκο οταν τρωγαμε παρεα.Ετσι θα την εκμεταλευτω.''Μην παιρνεις φορα.'' ακουσα την φωνη του απο μεσα και γελασα.Μπηκα στο δωματιο μου,ω ναι μου και ανοιξα την ντουλαπα.Υπηρχαν πολλα γυναικεια ρουχα και αναρωτιομουν σε ποιον ανηκαν.Ισως ειναι απο τις αλλες που εφερε εδω σκεφτηκα και ενιωσα αηδια και ζηλια για καποιο λογο.''Δεν ειναι κανενος.Ειναι καινουργια.'' τον ειδα να στεκεται στην πορτα και να με κοιτα σαν να διαβαζε την σκεψη μου. ΄΄Εγω δεν ειπα τιποτα.'' ειπα και διαλεξα ενα κολαν και μια ασπρη φουτερ.Ειχε κρυο.''Οτι πεις.'' κουνησε δυσπιστα το κεφαλι του και στριφογυρισα τα ματια μου.''Ει..δεν ξερω καν πως σε λενε.'' ειπα τις σκεψεις μου φωναχτα.Γελασε.''Με λενε Harry.'' απαντησε και οι λακουβες στα μαγουλα του ηταν εντονες. ''Harry..μου αρεσει.''σκεφτηκα ξανα δυνατα και χαμογελασε.΄΄Χαιρομαι που σου αρεσει,θα ειμαι μεσα.'' δηλωσε και εφυγε.''Ενταξει Harry.'' ειπα πειραχτηκα.Εκλεισα την πορτα και αρχισα να ντυνομαι.Μετα απο μερικα δευτερολεπτα ακουσα το κουδουνι. ''Ναι μισο.'' ακουσα την φωνη του Harry και υστερα η πορτα ανοιξε. ''Χριστε δεν εχεις μαθει να χτυπας.'' φορεσα γρηγορα την φουτερ μου. ''Μεινε εδω και κανε ησυχια!'' με αγνοησε και με προσταξε. ''Ενταξει.'' εγνεψα γρηγορα.Βγηκε εξω και κλειδωσε την πορτα μου.Ναι..δεν ειμαι φυλακισμενη.

Alohaa babies♥ Πως σας φαινεται ο δευτερο κεφαλαιο; Ελπιζω να σας αρεσειι<33 Ψηφιστε και σχολιαστε για το επομενο. Σας αγαπωω πολυυ<33 see ya soon<33