-Stockholm Syndrome/HS Fanfic

~Πριν να είναι αργά..

Vote&Comm♥

Μια εβδομαδα πέρασε απο τοτε που ήρθαμε στο σπίτι του Evans. Οι μέρες πέρασαν αργά για εμένα μιας και ημουν στο σπίτι όλη μέρα, ακούγοντας τις ανησυχίες,τις συνταγές,τους φόβους, τα φοβερά κουτσομπολιά όπως χαρακτήριζε η Joy,η οποία δεν ήξερε ακόμα τίποτα για τον θάνατο του Evans. 

 Την λυπομουν, όμως ζηλευα και την άγνοια της. 

 Τα αγόρια απο την άλλη τα εβλεπα πολύ ελάχιστα, έτρεχαν συνέχεια σε δουλειές,οι μερες τους ηταν γεματες. 

 "Ετοιμαζουμε κάτι μεγαλο Alice. " μου χαμογέλασε ο Liam.

Σήμερα είναι Σάββατο, είναι απόγευμα και κάθομαι στον κήπο του σπιτιού ενός πεθαμένου. 

 Ο ήλιος έχει κατέβει χαμηλά, στον ουρανό υπαρχουν ζεστά χρώματα.Πορτοκαλί, μωβ και ροζ ανταυγιες έχουν μπλεχτεί με τα λιγοστά σύννεφα και ο ουρανός δεχνει θαυμάσιος.

Μοιάζει με τον παράδεισο, το μέρος που οι αγαθές, αθώες ,'καλες' ψυχές πάνε.Τελικά όμως τι είναι ο παράδεισος; Μέρος; Συναίσθημα; ή άνθρωπος; 

 Ποιος ξέρει..

 Εκείνη την στιγμή η πύλη του κήπου άνοιξε και μέσα μπήκε το συνηθισμένο μαύρο αυτοκίνητο.

Λεπτα αργότερα κατέβηκαν ο Liam, Louis και ο Niall τους παρατηρούσαν σιωπηλη ενω καθόμουν ακόμα στο σκούρο γρασίδι. 

"Γεια σου. " με χαιρετησε χαμογελαστός o Liam σπάζοντας την σιωπή.

 "Γεια σας. " είπα απευνομενη σε ολους ενω χαμογελασα ελάχιστα.

 "Ο Zayn και ο Harry; " ρωτησα. 

 "Δουλειές. " μουρμουρισε γρήγορα ο Louis και μπήκε βιαστηκα μέσα. 

 "Εγώ πάω να ξαπλωσω. " ο Niall είπε και ακολούθησε τον Louis. Εγώ εγνεψα χωρις να πω κάτι και στους δυο. 

 "Θέλεις παρέα;" με ρώτησε γλυκά ο Liam. 

 "Φυσικά,κάτσε! " χαμογελασα και χτυπησα με το χέρι μου το άδειο μέρος δίπλα μου.

Μειναμε σιωπηλοι για λιγο.

"Τι ετοιμαζεται;" εκανα θορυβο στην σιωπη του.

"Λοιπον κατι σαν μια επιθεση στον MacCall." ο Liam ειπε σιγα.

"Αχαα.." εκανα,τι αλλο μπορουσα να πω; Ηταν περιεργο και ασχημο να ακους οτι ετοιμαζουν επιθεση στον μπαμπα σου.