-Stockholm Syndrome/HS Fanfic

~Σου ανήκει διάολε.

Ενω τρωγαμε δημητριακα στο παγκο της κουζινας,το κινητο του Harry δονηθηκε και διεκοψε τα γελια μας.Μου εκανε νοημα να κανω ησυχια και εγω εγνεψε συνεχιζοντας να τρωω. Βγηκε απο την κουζινα για να μιλησει και εγω παράτησα το μπολ στον παγκο και τον ακουλουθησα αθορυβα. Περπατουσε προς το σαλονι την στιγμη που γυρισε για να κοιταξει πισω,με γρηγορες και βιαστηκες κινησεις εκρυψα τον εαυτο μου πισω απο τον ασπρο τοιχο του σαλονιου.Βολευτηκε στον μαυρο δερματινο καναπε και συνεχισε την κουβεντα του.Προσπαθησα να εστιασω την προσοχη μου στην φωνη του και οχι στο πως τα τατουαζ του φαινοντουσαν εντονα κατω απο την ασπρη,λεπτη μπλουζα που φορουσε. 

''Τι εκανε;'' ρωτησε εκπληκτος και νευριασμενος ταυτοχρονα. Μακαρι να μπορουσα να ακουσω την φωνη απο την αλλη γραμμη,ισως εμπενα στο θεμα.

''Ωστε ετσι; Δεν προκεται να την παρει πισω να του πεις. Τουλαχιστον οχι ζωντανη εαν δεν παραδωθει στα χερια μας.Στα χερια μου!'' φωναξε θυμωμενα στο τηλεφωνο και το εκλεισε ενω το πεταξε με δυναμη στο πατωμα.

Μιλουσαν για τον πατερα μου.Ημουν σιγουρη.Τι στο καλο εκανε; Θα την πληρωσω εγω για αυτον; Ετρεξα ξανα προς την κουζινα,οταν με σταματησε η φωνη του. 

''Το ξερω οτι ησουν εκει. Το ηξερα απο την αρχη Alice.'' χλευασε. 

''Συγνωμη..'' απολογηθηκα και τον κοιταξα,ηταν αναστατωμενος. 

''Πηγαινε στο δωματιο σου..'' ειπε ηρεμα ενω προσπαθουσε να συγκρατησει τον εαυτο του. 

''Τι εκανε;'' ρωτησα χωρις να τον ακουω. ''Ποιος;'' ρωτησε ανηξερος ταχα.

''Ο μπαμπας μου..τι εκανε;'' ρωτησα ξανα. Περασε το χερι του μεσα απο τα μαλλια του και υστερα επαιζε νευρικα με τα δαχτυλιδια στα χερια του.

''Σκοτωσε..σκοτωσε εναν δικο μας.'' απαντησε τελικα και κοιτουσε στο πατωμα. ''Για αυτο ανεβα ΤΩΡΑ πανω στο δωματιο σου!'' φωναξε σαν να ηθελε να βγαλει την ψυχη του απο μεσα του. Σαν να ειχε πατηθει ενα κουμπακι στο μυαλο του που θα τα καταστρεφε ολα. Με κοιτουσε εντονα και με μισος. Σαν να ειχα πατησει εγω την σκανδαλη του θανατου.

 ''Λυπαμαι πολυ,ομως δεν φταιω εγω.'' απαντησα ειλικρινα. ''Επισης δεν ειναι δωματιο μου,ποτε δεν θα γινει..θα ειναι για παντα δικο της. Της ανηκει.'' χρησιμοποιησα τα λογια του εναντιον του και ανοιξα την πορτα για αν βγω στον κηπο,χρειαζομουν καθαρο αερα. Οι ακτινες του ηλιου χτυπησαν πανω στο δερμα μου και ζεσταναν την ψυχη μου. Μακαρι να χτυπουσαν και στην δικη του μπας κι λιωσουν τον παγο της δικης του ψυχης.

''Αυτο ειναι το κακο με εσενα..Σου ανηκει διαολε! Σου ανηκει!'' φωναξε ενω με ακουλουθησε στον κηπο.Γυρισα και τον κοιταξα.Τον κοιταξα μεσα στο ματια,στα ματια που ο ηλιος φωτιζε. Ισως τελικα ο ηλιος να ελιωσε τον παγο.

''Μου ανηκει..'' ψυθυρισα ενω τον πλησιασα. Εφερα τα προσωπα μας κοντα,κοιταξα στα χειλη και μετα τα ματια του. Ζητουσα την αδεια αθορυβα. Πριν προλαβω να κολλησω τα χειλη μας,εσκυψε αυτος και τα ενωσε. Φιλιομασταν παθιασμενα,αχορταγα θαρρεις .Εβαλα τα χερια μου γυρω απο τον λαιμο του και αυτος τα δικα του γυρω απο την μεση μου. Εκανα μυτουλες για τον φτασω,ειχαμε και μια διαφορα υψους,μεγαλη θα ελεγα.

Με μια κινηση με σηκωσε στον αερα και εγω εβαλα τα ποδια μου γυρω απο την μεση του,το φιλι γινοταν ολοενα και πιο βαθυ και παθιασμενο. Οι γλωσσες μας συνεργαζονταν στην εντελεια. Η καρδια μου χτυπουσε δυνατα σαν να ηθελε να βγει απο το στηθος μου,πεταλουδες δημιουργηθηκαν στο στομαχι μου και χτυπουσαν τα φτερα τους τοσο δυνατα, ο ηλεκτρισμος ετρεχε μαζι με το αιμα στις φλεβες μου και σε ολοκληρο το σωμα μου. Φωτια,παθος,ηλεκτισμος,πεταλουδες ολα αυτα με ενα απλα φιλι. Ολα αυτα αυτος.

Alohaa♥ Τιι κανεταιι; Ελπιζω να ειστε καλαα♥ Αυτοο ειναι το κεφαλαιο:(♥ Ειναι μικρουλη και λιγο χαλια,καλα ισως και πολυ:( Ειχα τοσες ιδεες για αυτο το κεφαλαιο και οταν καθισα να τις γραψω τις ξεχασα ολες:( Μην σας τυχει:( Θα ξαναβαλω σημεραα♥ Συγνωμη,ξερω οτι ειναι καπως και θελει διορθωσεις,ομως θα προσπαθησω να επανορθωσω στο επομενο. 

Ψηφιστε και σχολιαστε σας παρακαλω,με βοηθανε πολυ οι ψηφοι σας για την συνεχιση της ιστοριας και τα σχολια σας θα μπορουσαν να αποτελουν πηγη εμπνευσης μου.

All the love Alice xx.