İLK GÖRÜŞTE AŞK

"Seni Seviyorum..."

Kulağımda bir müzikk.. Richard Marx ın şarkısı right here waiting...

Kulağımda kulaklık Alpin elinde mp3 beni dinliyordu.. Ve bana omzunu gösterdii.

"Gell.."

Yavaşca omzuna doğru uzandım . Alpin yanında güvende hissediyordum.Kalbim rahattı. Peki bu his ne idi?

Herşeyi unutup müziği dinlemeye devam ettim. Alp'le ne zaman canımız sıkılsa birlikte müzik dinleriz. Bana da ona da iyi gelir. Ben olduğum yerden memnundum. Gözlerim kapalı.Başka yerdeydim. Hayalimiz olan sahnede ..

"Eylüll.."

O an ses çıkarıp ortamı bozmak yerine susmak istedim ve cevap vermedim . Alp yüzüme düşen saçları kulağımın arkasına aldı.Duymadığımı düşünerek kulağıma doğru eğildi.

"Prenses.. Prensesim"

Şaşkındım. Alp neden böyle bir şey yapıp böyle seslendi. Yoksa?

Kış kışş..

Düşünmek istemiyorum.. Daha fazla düşünürsem çıkmazın içine gireceğim sanırım.Alp bana tekrar seslendi.

"Eylüll.. Uyan artık eve gitme zamanı ..."

"Ohh tamam."

Banktan kalkıp yürümeye başladık.

"Çok teşekkür ederim benim biriciğim. Çok iyi geldi. İyi ki varsın."

Okuldan bir hışımla çıkan Yiğit hiçbir şey söylemeden yüzüme bile bakmadan çıkıp gitti.

Neden yüzü bu kadar kötüydü. Anlayamıyorum.

Eşyalarımızı aldık . Okuldan çıktık. Alple birlikte durağa doğru gittik. Yiğit hala oradaydı.Alp'e bir telefon geldi.Arayan babasıydı.

"Eylül benim gitmem gerekk .."

"Ne oldu?"

"Ben seni sonra ararım. Dikkatli gitt.."

Otobüs geldi. Yiğit otobüse bindi. Hemen arkasındanda ben bindim.Pencereli tarafa oturdu. Bende gidip yanına oturdum.Yüzüme hala bakmıyordu.

"Yiğit?"

Başını önüne doğru eydi. Kaşları çatıktı. Telefonuna bakmaya başladı.

"Yüzüme bakar mısın?"

Yüzünü çevirdim.

"İstemeden bir şey mi yaptım?"

"Soruyormusun gerçekten?"

"Gerçekten merak ediyorum.Seni kırabilecek ne yapmış olabilirim ?"

Gözlerime bakmaktan kaçınıyordu.

"Gördüm sizi."

"Ne gördün?"

"Alpi ve seni diyorum. Başka kimi görmüş olabilirim Eylül. Eğer Alple bir ilişkin varsa söyle uzak durayım senden."

"Yiğit allasen ne diyorsun? Alp benim en yakın arkadaşım dostum. Hem sen benden hesap mı soruyorsun?

"Eylül sizi gördüm diyorum. Omzuna yaslandın . Bu kadar yakın olman şartmı ?"

"Peki ben sana bir soru sorayım . Sen ne hakla bunu bana soruyorsun?"

Yiğit hiçbir şey demeden pencereden dışarı bakmaya başladı. Bende sustum . Kırdığımın farkındaydım. Ama gerçek bu idi. Aramızda bir şey yokken bana hesap sorması hiç uygun değildi.İneceğimiz durağa geldik. Birlikte indik. Ben benimle gelmesini beklemiyorken benimle yürümeye devam etti. Hiç konuşmuyordu. Bütün yol boyunca sessizlik hakimdi. Sessizlik benim için daha acı verici olmaya başlamıştı. Çünkü ne olduğunu anlamaya çalışıyordum.Eve doğru birkaç adım kala durdu.