Olivia

Hs 6 Diana

Hs 6 Diana

Ik werd wakker met knallende koppijn. Ik dronk snel het glaasje water dat naast mijn bed stond op. Het hielp een klein beetje. Harry sliep nog steeds, ik liep naar beneden. Weer zat Louis daar. Ik ging op de bank zitten.
'Hoe gaat het? Je hebt gisteren een beetje te veel gedronken.' Zei Louis.
'Nou, dat had ik nog niet door, mijn hoofd doet namelijk helemaal geen pijn.' Antwoordde ik sarcastisch. Ik deed beschermend zijn handen omhoog.
'Whoah, chagrijning?'
'Ja, dus je bent niet echt de beste gesprekspartner.'
'Hoezo niet?'
'Omdat ik je niet mag.'
'Auw, dat deed pijn Diana.' Zei Louis, hij legde een hand op zijn hart.
'Nou sorry hoor,' zei ik. 'Waarom ben je alweer zo vroeg wakker?'
'Ik kon niet stoppen met aan je denken.' Zei Louis sarcastisch. Hij pakte zijn telefoon.
Louis: Ik dacht aan de vorige ochtend samen in het park
Ik: We hadden het erover gehad dat we het daar niet meer over zouden hebben!
Louis: Waarover
Ik: Over die kus natuurlijk
Louis: :)
Ik: Fuck!
Louis: Met mij?

Ik: Rot op!
Louis: Ik mag jou ook prinses.
Ik: Ik jou niet, asshole
Louis: Nou, ik ga ook geen leuke namen meer voor jou bedenken.
Ik: Boohoo, heb ik je gekwetst, het spijt me zeer.
Louis: Ik weet dat je me gaat missen
Ik: Waar gaat dit nou weer over
Louis: Nou je vertrekt over een paar uur.
Ik: Oh shit
Het was al negen uur en mijn vliegtuig vertrok om half 12! Ik rende naar boven.
'Harry, ik moet zo weg! Wordt wakker.' Harry schrok op. 'Oh shit, sorry.' Ik gaf hem een kusje. 'Ik moet over anderhalf uur op het vliegveld zijn. Ik moet nog mijn spullen pakken en iedereen gedag zeggen.'
'Whoah rustig. Haal adem!' zei Harry. Ik stopte en keek hem aan.
'Je snapt het niet! Ik heb te weinig tijd.' Ik opende de kast en pakte al mijn spullen en gooide ze in mijn tas. In de badkamer pakte ik al mijn spullen. Shit, ik moest nog douchen en omkleden. Ik deed de deur op slot en nam snel een douche.

'Doei Zayn.' Zei ik. Ik gaf hem een knuffel.
'Dag Diana, ik neem aan dat ik je nog een keer zie.' Ik knikte.
'Doei Niall,' Ik gaf hem ook een knuffel.
'Doei Diana, ik vind het echt heel jammer dat ik je niet mee kan uitzwaaien.'
'Ach maakt toch niet uit!'
Harry had mijn spullen in de auto gelegd. Harry zat al klaar in de auto, net als Liam, Gemma en Louis. Ja Louis ging mee, want Harry vond dat hij goed advies had gegeven.

'Diana, ik wil je niet missen!' Gemma gaf me een knuffel. Ze ging met One Direction mee op toer.
'Wil je alsjeblieft een beetje op ze passen?' Ze glimlachte.
'Natuurlijk.'
Toen stond Liam naast me.
'Di, we gaan contact houden oke?' Ik knikte.
'Ik ga je zo missen.' Ik sloeg mijn armen stevig om zijn nek heen. Ik liet hem uiteindelijk los.
'Diana, ondanks mijn houding vanochtend, ga ook ik je missen.' Ik gaf Louis een stomp tegen zijn borst. Hij trok me heel awkward in een knuffel.
'Dag Louis. We zien elkaar nog wel.'
Daar stond Harry. Ik zag dat zijn ogen rood waren. Alleen al door dat aanzicht verschenen er tranen in mijn ogen. Hij sloeg zijn armen om me heen. Ik knuffelde hem terug.
'Houdt me tegen?' fluisterde ik.
'Nee, Di, je moet je studie afmaken.'
'Maar ik wil bij je blijven.'
'Daarna.' Hij drukte zijn lippen op de mijne. Mijn handen gingen door zijn haren, ik ging hem zo missen. Toen hield het op. 'Ik houdt van je, Di. Vergeet dat niet, welke verhalen je ook hoort op tv of waar dan ook.' Zei hij. 'Ik houdt zoveel van je.' Er rolde tranen over zijn wangen.
'Ik houdt van je.' De tranen stroomde ook over mijn wangen. 'Ik wil niet weg.' Nog een laatste keer raakte zijn lippen de mijne en toen moest ik gaan boarden. Ik zwaaide nog naar ze voor ik uit het zicht verdween. Mijn telefoon trilde.
Louis: Nou dat was romantisch
Ik: Rot op!
Louis: Als ik "Ik houdt van je" had gezegd, had je mij dan ook weer gezoend.

Ik: De vorige keer telde niet
Louis: Volgens mij raakte jouw lippen die van mij hoor
Ik: Je zei dat je het er niet meer over zou hebben.
Louis: Wie zei dat ik daarop knikte, misschien wil ik het er nog wel over hebben. Ik had ook kunnen knikken op het feit dat jij zei dat het verkeerd was. Als je nou wat duidelijker was geweest.
Ik blokkeerde hem. Ik wilde niet meer met hem praten. Ik stopte mijn telefoon weg en liep met de stroming mee richting het vliegtuig.

Ik was blij om weer in mijn vertrouwde bed te liggen, maar ik miste Harry verschrikkelijk. Morgen moest ik weer naar school. Dan zou ik het maandenlang vol moeten houden zonder hem. Ik zou niet zomaar even op en neer kunnen. Daar woonde hij te ver weg voor en hij moest ook weer gaan toeren. Opeens besefte ik me dat ik morgen Ethan weer zou zien. Ik wilde ergens wel weten hoe het met hem ging, maar ergens ook niet. Ik was benieuwd hoe het zou gaan met Silvia en Max. Ik had natuurlijk wel contact gehad met Amber, maar alsnog was het beter om haar in levende lijve te zien. De gesprekken die Amber en ik hadden gevoerd over Finn en de "andere jongen" waren alleen maar als bescherming tegen Harry gebruikt. Eigenlijk gingen de verhalen over mij, Harry en Louis. Amber had geprobeerd om zich in te leven in mijn liefdesleven, wat haar ernstig goed was gelukt. Die avond besefte ik me nog een verschrikkelijk ding: ik miste Louis bijna erger dan ik Harry miste.

De volgende ochtend sloeg ik met tegenzin mijn wekker uit. Ik stapte uit bed. Ik verwachtte al dat ik er verschrikkelijk uit zou zien, maar ik had veel make-up nodig, wilde ik deze wallen verbergen. Ik stond een half uur voor de spiegel, voor ik er fatsoenlijk uitzag. Ik rende naar beneden om nog wat eten in mijn tas te stoppen voor ik naar school moest. Ik was natuurlijk hartstikke laat.

Ik rende net op tijd de collegezaal in. Ik ging naast Amber zitten. Ze keek me met een glimlach aan. Ze zag er goed uit. Beter dan de laatste keer dat ik haar had gezien.
'Ik heb een relatie met Finn!' fluisterde ze vrolijk. Ik keek haar blij aan.
'Superleuk! Sinds wanneer?'
'Drie dagen.'
'Waarom zei je niets?'
'Ik dacht, laat ik je eerst je eigen liefdesproblemen uitvogelen, voordat je mijn liefdesleven erbij krijgt.' Ik grinnikte.
'Sukkel.'

De hele dag zag ik Ethan niet, maar Silvia en Max ook niet. Ik was teleurgesteld, ik had zo gehoopt om ze weer te zien.
Ik: Hee Am, waar waren Silvia en Max vandaag?
Amber: Weet ik niet, ik weet wel dat Ethan is geswitched van opleiding
Ik: Serieus, oh wat erg
Amber: Hij studeert nu in Tilburg.
Ik: Dat is mijn schuld...
Amber: Hij heeft ervoor gekozen om weg te gaan
Ik: Dat is waar

Harry: Hee Sweetheart, hoe is het daar?

Ik: Ik mis je!
Harry: Ik jou ook heel erg! Ik hoop dat ik je snel weer zie. Hoe was school?
Ik: Oh begin er niet over
Harry: Oh ja, ik moest van Louis zeggen dat het hem heel erg spijt van zijn gedrag van gisteren
Ik: Ugh
Harry: Hij zit hier met een pruillip naast me, omdat hij wil dat je hem deblokkeert.
Ik: Hij is zo irritant
Harry: Wat deed hij dan?
Ik: Hij maakte een kutopmerking
Harry: Oei, stoute Louis
Ik: Ja, maar ik deblokkeer hem wel als hij je dan niet meer irriteert
Harry: Haha, is goed

Ik ging naar Louis' contact. Het was alleen voor Harry. Ik wilde helemaal niet met Louis praten. Als ik dat tegen mezelf bleef zeggen zou ik het vanzelf geloven. Ik deblokkeerde hem, meteen kreeg ik een berichtje.
Louis: Hee Sweetheart ;)

Ik: Ik deblokkeer je weer
Louis: Ah en tegen mij zeg je niet dat je me mist
Ik: Ik mis je ook niet
Louis: Auw, mijn hart is gebroken
Ik: Ik hoop in veel stukken
Louis: Je bent niet aardig
Ik: Zo hoop ik dat je stopt met praten
Louis: Werkt het?
Ik: Blijkbaar niet
Louis: Je bent juist leuker als je boos bent ;)
Ik: Stop met die smileys!
Louis: Dat bedoel ik dus
Ik: Ik stop met praten
Louis: Doe dat
Ik: Je bent irritant
Louis: Ik dacht dat je ging stoppen met praten :)
Ik: Dat was ik van plan
Louis: Waarom blijf je reageren?
Louis: Diana?
Louis: Het is je gelukt, goedzo

Ik haalde diep adem. Hoe moest ik het zo lang zonder die jongens volhouden? Ik had gewoon gezelschap nodig. Niet alleen via de telefoon.