Olivia

Hs 10 Harry

Hs 10 Harry

Ik wist niet wat ik ervan moest denken, Louis en Diana. Misschien was er wel een reden waarom ze zoveel praatten. Misschien vond Diana me helemaal niet meer leuk. Misschien had Gemma wel gelijk gehad, paste we inderdaad niet bij elkaar. Ik haalde mijn hand door mijn haren en plofte neer op het bed. Ik had afleiding nodig en die afleiding zou ik niet krijgen hier in dit kleine logeerkamertje. Ik mocht niet eens bij Diana slapen van haar ouders, terwijl het eigenlijk weer goed was tussen ons. Oke, misschien hadden we ruzie gehad, maar we hadden het op zich weer opgelost. Zou ze nu met Louis aan het praten zijn? Ik opende WhatsApp op mijn telefoon en ging naar het contact van Diana. Ze was online, op naar Louis' contact. Ook online. Woede borrelde in me op, terwijl ik niet eens wist of ze wel met elkaar aan het praten waren. Gewoon het idee dat ze zich aan het vermaken is met Louis liet me flippen. Waarom was het allemaal zo ingewikkeld. Ik wilde dat ik terug kon gaan naar de vakantie.

Ik: Wat zou er met ons gebeurd zijn als jij niet in coma was geraakt?
Diana: Weet je Hazz, dit klinkt heel erg beschuldigend;)
Ik: Oh oeps, maar wat denk je?
Diana: Ik zou het niet weten, misschien waren we dan eerder uit elkaar gegaan
Ik schrok even, het leek alsof ze dacht dat het uit was.
Ik: Je weet dat het niet uit is hè?;)
Diana: Oh haha, ja natuurlijk, verkeerde woord, sorry
Ik: Don't worry about it
Diana: Gelukkig, maar ik denk dat het onmogelijk is om te voorspellen wat er gebeurd zou zijn, misschien was je dan niet eens beroemd geworden, had je iets anders gedaan dan zingen, dan had ik nooit mijn broer ontmoet... Of we hadden elkaar misschien gehaat...
Ik: Je hebt gelijk, je kan het verleden niet veranderen
Diana: Je weet dat ik van je houd, toch?
Ik wilde niet meteen antwoorden, door vandaag was mijn wereld veranderd. Alles leek erop dat ze niet meer van me hield, alsof ze overliep naar Louis.
Ik: Ja, ik houd van je
Diana: Mag ik bij je komen liggen?
Ik: Altijd:)

De deur ging zachtjes open en ze sloop de kamer binnen. Ze plofte zachtjes naast me neer. Ik trok haar meteen in een knuffel. Ze was koud. Ze nestelde zich tegen mijn borst aan. Ik ontspande, ze wilde bij me zijn. Of ze had gewoon niemand anders om naar toe te gaan, en ik was het dichtste dat bij Louis in de buurt kwam. Mijn spieren stonden meteen strak. Ze wreef over mijn arm heen.
'Hee, wat is er?' Er is heel veel, wilde ik zeggen, maar ik wilde niet dat ze dacht dat ik jaloers zou zijn. Misschien was dat het enige wat er aan de hand was, ik was gewoon jaloers en ik zag spoken. Er was niets aan de hand tussen Louis en Diana.
'Niks, love.' Ik gaf haar een kusje op haar haren. Ze leek te ontspannen en al snel voelde ik haar ademhaling vertragen. Ik probeerde om mijn ademhalingssnelheid te vertragen naar haar snelheid, maar er was te veel in mijn hoofd om in slaap te vallen.

Ik moest op een gegeven moment in slaap gevallen zijn, want ik kon me niet meer herinneren dat ik de hele nacht wakker was geweest. Ik voelde me redelijk uitgerust, maar het kon altijd beter. Naast me lag Diana nog steeds te slapen. Ze zag er zo onschuldig uit. "Dat is gewoon een masker, je weet niet wat ze aan het doen is met Louis." Klonk een stemmetje in mijn hoofd. Ik haalde diep adem. Ik was verschrikkelijk, maar ik had gewoon geen vertrouwen meer in beide. Ze konden van alles achter mijn rug doen, terwijl ik gewoon verliefd zit te lachen naar haar. Ik moest hem een berichtje sturen. Ik kon niet meer tegen de leugens.

Ik: Wat is er aan de hand?
Louis: Wat bedoel je?
Ik: Tussen jou en Diana...
Louis: Niks
Ik: Ben je serieus?
Louis: Ja! We hebben een keer gekust, maar dat is ruim een jaar geleden.
Ik: Oke, thanks bro
Louis: Ga maar lekker plezier maken met de girl van je;)
Ik: ;)

Diana sliep nog steeds en ik wilde haar niet wakker maken, maar ik had ook geen zin om al uit bed te gaan, dus ik ging een saai spelletje spelen op mijn telefoon.
Ik weet niet precies hoe veel tijd er is verstreken als Diana naast me begint te bewegen. Ik voelde hoe ze zich uitrekte, dus ik legde mijn telefoon weg en draaide mijn lichaam naar haar toe.
'Well, hello there.' Grijnsde ik. Ze glimlacht lief naar me. Ik gaf haar een kus.

Ondanks mijn gesprek met Louis wilde ik graag weten wat er gezegd werd in hun gesprekken. Ik wist dat meer vertrouwen in hen beide moest hebben, maar het verlangen om te kijken in haar telefoon werd met de minuut groter. Diana was nu bezig in de badkamer, ik kon kijken, maar dan zou ik echt verschrikkelijk zijn. Ik liep zachtjes naar haar kamer. Haar telefoon lag in de oplader op het kastje naast haar bed. Voor ik het wist had ik de telefoon in mijn handen. Shit! Er zat een code op, ondanks dat kon ik zien dat ze een Whatsappje had, alleen niet van wie. Ik probeerde eerst haar geboortedatum, maar dat mislukte. Daarna probeerde ik de mijne, welke ook mislukte. Ik durfde niet nog iets anders te proberen, voordat ik de telefoon zou blokkeren. Ik legde haar telefoon terug op de plek waar hij lag en liep terug naar de logeerkamer. Gelukkig was Diana nog niet uit de badkamer, dus had ze niet gemerkt dat ik weg was geweest.
'Hazz?', hoorde ik haar roepen. 'Kan je me helpen met mijn jurkje dichtritsen?'
'Ik kom er aan.' Ik liep de badkamer binnen en zag dat ze het jurkje bij elkaar probeerde te houden aan de achterkant. Ik nam het van haar over. Ik wreef over haar rug heen.
'Hazz.' Zei ze geïrriteerd. Ik sloot het jurkje, maar kon het niet laten om haar te kussen in haar nek. Ik ging haar nek af tot haar nekhaartjes overeind gingen staan. Daar kwam een mooie zuigzoen. Ik glimlachte toen ze een kreuntje liet ontsnappen uit haar mond.
'Hazz, waarom daar?' vroeg ze wanhopig. 'Dat is zo in het zicht.'
'Zo weet iedereen dat je van mij bent.'
'Dat weten ze ook wel zonder een zuigzoen in mijn nek.' Zei ze geïrriteerd. Ik omhelsde haar vanachteren. Ze was al de hele ochtend geïrriteerd en ik kreeg het vervelende gevoel dat ze geïrriteerd was door mij.