Olivia

Hs 17 Diana

Hs 17 Diana

*Een uur eerder*

Mijn handen grepen zijn haar vast, zijn lippen voelden perfect op die van mij. Het enige waar ik aan kon denken was hoe ik dit nodig had, waar ik al zo lang naar had gesmacht. Zijn handen gingen onder mijn shirt en ik voelde hoe ze een brandend gevoel achterlieten op mijn huid. Ik genoot met volle teugen van deze te gepassioneerde zoen. Alles in mij begon te schreeuwen hoe fout dit was, maar ik wilde het niet stoppen. Louis begon me te verplaatsen, op zoek naar een plek waar we konden liggen. Waar we verder konden gaan. In de hotelkamer waar ik met Harry sliep. Ik trok me geschrokken terug. Harry. Na een paar laatste kusjes moest ik er een einde aan maken. Dit was zo fout.
'Louis.' Hij zag mijn geschrokken blik en zijn gezichtsuitdrukking kreeg in een paar seconden een aantal snelle veranderingen. Van ogen vol lust, naar boosheid en angst. 'Wat hebben we gedaan?' Louis deed een paar stappen achteruit en zijn handen balden tot vuisten. De boze uitdrukking was terug en ik begon me ongemakkelijk te voelen, in de richting van bang. Ik deed een stapje achteruit, tegen de muur aan. Louis' gezichtsuitdrukking was nog niet veranderd en het vel om zijn handen leek strakker en strakker te gaan zitten.
'Louis?' Mijn stem klonk bang. Hij kwam uit zijn staat van boosheid.
'Oh shit, Di, niet bang zijn, sorry.' Hij trok me in een knuffel en ik ontspande me weer. Zijn armen spanden zich steeds strakker om me heen. En dit zorgde er steeds meer voor dat ik dit moment niet wilde verpesten. Waarom had ik aan Harry gedacht. Alles was zo perfect geweest.
'Hoe gaan we dit oplossen?' fluisterde ik in zijn oor. Louis liet me los en zijn ogen stonden bedenkelijk. Hij trok me mee naar de bank en deed zijn arm om me heen. Ik nestelde me op zijn borst. Nog steeds schreeuwde alles in mij dat dit zo fout was als mogelijk.
'Okay, we zeggen dat we eerst even gepraat hebben en alles was gewoon goed, maar ik maakte weer een kutopmerking.' Begon Louis. 'Dus jij rent de Starbucks uit en ik bleef even verbaasd zitten en dan kom ik je achterna, maar ik ben je kwijt dus ik ging je zoeken, maar kon je nergens vinden. Uiteindelijk ging ik naar huis om te kijken of je daar was. Jij was na de kutopmerking terug naar het hotel gegaan. Dan stuur ik je een appje als ik er ben en dan bel je Harry waar je bent. Zo verhaal compleet.' Okay het was een redelijk slim plan, behalve dan dat we nog een kutopmerking moesten verzinnen en waarom alles dan zo lang had geduurd. Het enige waar niet over nagedacht was, was over de relatie tussen mij en Harry, en mij en Louis.
'Lou, en wij dan?'
'Hoe bedoel je wij?' Zijn blik liet zien dat hij steeds meer linken aan het leggen was. En dat was niet echt positief. 'Je kan niet menen dat je het niet uit gaat maken!' Hij ging recht zitten en keek me boos aan. 'Diana, dat kan niet, na wat er net is gebeurd.'
'Maar ik kan het niet uitmaken met Harry, ik wil hem niet kwetsen. Hij verdient mij niet.'
'Je wilt hem niet kwetsen?!' riep Louis boos. Hij haalde diep adem en kalmeerde een beetje. 'En het hart dat je anders breekt?'
'We kunnen het geheim houden?' het moment dat het mijn mond verliet, wist ik al dat het een grote fout zou zijn.
'Je kan niet serieus zijn, di, oftewel je breekt zijn hart zonder dat hij het weet en je laat mij in de positie komen dat ik de familywrecker ben.'
'Nee dat kan niet.' Fluisterde ik afwezig. Ik kon niet Harry kwetsen, hij was zo lief en hij hield zo veel van me. Ik moest Louis afwijzen, hij zat nog niet aan mij en mijn problemen vast, hij kon nog voor iemand anders kiezen. Het deed me pijn dat ik tot deze conclusie moest komen, heel veel pijn.
'Lou,' er kwamen tranen in mijn ogen. 'we kunnen dit niet verder doen, het moet stoppen. Kunnen we dit alsjeblieft vergeten en normaal met elkaar omgaan?' Louis keek me ongelovig aan. Hij drukte zijn lippen weer op die van mij en ik gaf me meteen over, de vlinders in mijn buik waren heerlijk en ik wilde niet stoppen, maar Louis trok zich al snel weer terug.
'Je kan me niet beweren dat jij dat niet voelde.' Toen stond hij op, pakte hij zijn jas en liep hij de kamer uit. Hij liet me beduusd achter. Ik voelde zijn lippen nog op die van mij branden.

Ik weet niet precies hoe lang ik daar zat, maar ik werd me weer bewust van mijn omgeving toen ik een berichtje van Louis kreeg.
Louis: Ik ben er, je kan bellen.

Het plan. Ik was het bijna vergeten. Ik pakte mijn telefoon en drukte op het contact van Harry. Ik hoorde hoe de telefoon overging en er werd al snel opgenomen.
'Hazz?' vroeg ik. Ik was gestrest, ik wilde niet dat hij wist wat er gebeurd was en waarom ik raar deed of ik überhaupt raar deed. Hij reageerde niet.
'Hazz, ben je daar?' vroeg ik weer. Volgens mij kwam Harry weer uit z'n dagdroom, want hij reageerde snel en haastig.
'Ja, hey Di, waar ben je?' hij klonk afwezig, maar ook heel scherp, alsof hij ergens anders mee bezig was.
'Ik ben bij onze hotelkamer.' Vertelde ik hem. Misschien dat Louis net was binnengekomen en dat hij daarom afgeleid was.
'Bij de hotelkamer?' Hij bleef even stil. 'Zal ik je dan nu komen ophalen?' Nee, daar was ik absoluut niet klaar voor. Ik was net in een trans geweest, ik moest nog even nadenken. Anders zou ik vreemde, niet kloppende antwoorden gaan geven, die misschien tot iets verkeerds zouden leiden.
'Nee hoor, ik neem wel een taxi, ik kom er zo aan. Tot zo!' Ik hing snel de telefoon op, meer gesprek zou tot niets goeds leiden. Ik pakte wat een telefoonoplader en wat geld bij elkaar en verliet de hotelkamer.

Het was heel makkelijk om een taxi aan te houden, dus ik was al snel onderweg. Druk in gedachten onderbrak de taxichauffeur me.
'Gaat alles goed, meis?' Ik keek hem half verschrikt aan in de achteruitkijkspiegel en knikte.
'Ik heb een fout gemaakt.' Zei ik. De chauffeur knikte met een begrijpende blik.
'Vast een fout met jongens, heb ik het goed?' De manier waarop hij het zei was heel geruststellend en ik had het idee dat ik mijn verhaal aan hem kon vertellen.
'Ik heb verkering met een jongen, maar ik ben verliefd op zijn beste vriend.' Ik viel even stil, ik had het toegegeven. Ik was verliefd op Louis Tomlinson. De beste vriend van Harry, mijn vriend. 'We hebben gezoend, maar ik wil Harry, mijn vriend niet kwetsen.' De chauffeur keek bedenkelijk.
'Ben je nu naar hem toe aan het rijden?' Ik knikte.
'Naar ze allebei, ze wonen samen.'
'Ai,' de chauffeur maakte een soort slissend geluid. 'je zit in een lastige situatie meid, maar je weet zeker dat je zijn beste vriend leuk vind?' Ik knikte. Ja, ik was ontzettend verliefd op Louis.
'Ik denk dat je het je vriend moet vertellen. Leven met leugens is heel lastig en daar wordt je absoluut niet blij van.' Ik knikte. De rest van de rit was het stil. Ik wilde niet de waarheid vertellen. Ik wilde niemand kwetsen en ik wilde vooral geen ruzie. Ik was klaar met alle problemen die ik zelf maar bleef maken.
'We zijn er.' Ik knikte weer en gaf de chauffeur het geld.
'Dankjewel voor je advies.'
'Succes meid.' De chauffeur gaf me een knipoog. Ik haalde diep adem en stapte uit de taxi.

Ik drukte op de bel van het grote huis. Natuurlijk deed Harry open. Voor ik in een knuffel werd getrokken, keek ik nog even naar achteren en zag de taxi langzaam wegrijden.
'Ik was zo bezorgd.' Fluisterde Harry in mijn oor en alleen dat al spoelde me over met schuldgevoelens. De tranen stonden vlak tot vlak onder de oppervlakte en een druppel zou alles laten overstromen.

In een splitseconde had ik de beslissing gemaakt. Ik ging Liam alles vertellen. Ik kon het niet meer voor me houden en het was onhandig om Amber goed te bereiken, omdat ze met Finn op vakantie was. Hij had me meegenomen naar een of ander obscuur tentje waar je wat kon drinken. Het fijne aan het obscure was dat er niemand kwam, dus ik had de ruimte om alles aan Liam te vertellen zonder dat iedereen mee luisterde.

Liam keek me bezorgd aan, tegenwoordig keek iedereen me bezorgd aan, want ik deed allerlei vreemde dingen waarschijnlijk.
'Vertel, Di, wat is er allemaal gaande?' Ik zag aan zijn gezicht dat hij iets vermoedde.
'Wat denk je?'
'Nou sinds dat berichtje van een paar maanden terug, denk ik dat je Harry niet meer leuk vind en hem alleen maar aan het lijntje houdt. Je bent namelijk op iemand anders verliefd, sterker nog niet zo maar iemand anders, zijn beste vriend.' Ik sloot kort mijn ogen en liet een diepe zucht. Kort knikte ik voordat ik aan mijn verhaal begon.

Ik vertelde alles vanaf de kus in het park tijdens het hardlopen, hoe we steeds meer begonnen te appen en dat ik steeds meer voor hem begon te voelen, hoe meer ik me aan Harry begon te irriteren. Over mijn dronkenavondje, dat het had plaatsgevonden, omdat ik alles moest vergeten voor een moment. En uiteindelijk over de gebeurtenis die een paar uur daarvoor had plaatsgevonden.
'Ik wil ze niet kwetsen.' Snikte ik, ik was overgestroomd en alles kwam eruit. Terwijl ik heel goed wist dat het allemaal mijn eigen schuld was.