Olivia

Hs 14 Harry

Hs 14 Harry

Daar stond ik al weer, een aantal weken later, op het vliegveld, wachtend op Diana. De liefde van mijn leven zou binnen een aantal minuten weer bij me zijn. Na haar laatste tentamen gehaald te hebben was ze eindelijk afgestudeerd, verder dan ik was gekomen. Ik keek op mijn telefoon, ze was drie kwartier geleden geland.

Vijf minuten later zag ik haar lopen, ze keek zoekend om haar heen. Ik zwaaide, waardoor ze me zag. Er verscheen een glimlach op haar gezicht. Ze rende naar me toe en sprong in mijn armen. Een gevoel van geluk overspoelde me en ik nam haar in mijn armen. Haar bekende geur liet me weer opnieuw verliefd op haar worden.

'Ik heb je gemist,' fluisterde ze in mijn oor.
'Ik jou ook!'

'Haz, ik heb een idee,' vertelde ze als we het vliegveld uitlopen. 'Ik weet niet of je het goed vind, maar ik denk niet dat het een goed idee is als Louis en ik in hetzelfde huis zijn.' Wat wilde ze daarmee zeggen. 'Sinds we nog steeds ruzie hebben, dacht ik dat het beter was als we een tijdje in een hotel verblijven.'
'Maar...' ze onderbrak me meteen.
'Als je het niet wilt hoeft het niet hoor.'
'Nee, het is goed, alleen ik moet dan nog wel even spullen pakken.' Zei ik, terwijl ik over haar wang wreef. 'Louis is nu niet thuis, dus misschien vind je het leuk om hoi te zeggen tegen Niall en Liam?' Ze knikte. Ze sloeg haar armen om me heen en ik draaide haar een rondje, waarna we verder liepen naar de auto.

'Hallo?!' riep ik door het huis. Ik hoorde van boven een hoi terug en daarna voetstappen op de trap. Liam kwam de trap af rennen. Hij gaf Diana een knuffel.
'Hi Liam,' zei ze. 'Sorry maar we blijven niet hier, het wordt een hotel.' Barstte ze uit. 'Louis en ik kunnen gewoon niet met elkaar overweg.'
'Hee, rustig. Het maakt niet uit, ik snap het wel.' Zei Liam, terwijl hij haar in een knuffel trok.
'Waar is Niall?' vroeg ik aan Liam, hij haalde zijn schouders op.
'Niet meer gezien sinds hij met Louis de stad in ging, dus ik denk dat hij daar nog is.'
'Ik ga even mijn spullen pakken.' Ik gaf Diana een kus en Liam een klap op zijn schouder en liep daarna naar boven.

Daar zaten we dan, in een hotelkamer. Ik was een beetje tv aan het kijken en Diana zat op het bed in onze kamer. Ik wist dat ik nu geen tv hoorde te kijken, maar iets leuks te doen met haar, maar ik kon me even niet bedenken wat een leuk idee was. Misschien was het zijn met de jongens iets vervelender, omdat Diana en Louis niet goed met elkaar over weg kunnen, tenminste dat zei Diana, maar het was er wel een stuk gezelliger. Ik moest er gewoon voor zorgen dat Diana en Louis met elkaar konden praten. Ik stuurde Louis een appje.

Ik: Hee, heb je wat te doen?

Er kwam geen antwoord. Als ik er nou voor zorgde dat Diana en ik naar de Starbucks gingen en zij alvast ergens aan een tafeltje gaat zitten, dan stuur ik Louis gewoon naar haar toe met twee koffie en dan kunnen ze het uitpraten. Ik staarde doelloos naar de tv. Zonder op te vangen waar het over ging. Mijn telefoon trilde. Geobsedeerd ontgrendel ik mijn telefoon en lees het appje van Louis.

Louis: Nope

Harry: Kan je over een kwartier bij onze vaste Starbucks zijn?

Louis: Ja, waarom?

Harry: Ik wil dat jij en Diana het uitpraten, ik kan er niet meer tegen

Louis: En jij denkt dat zij dat wilt?

Harry: Nee, daarom bestel ik wat jij en zij willen, terwijl zij ergens aan een tafeltje gaat zitten en dan ga jij naar haar toe. Misschien moet je haar dan daarna ook maar naar ons brengen, ik ga dan wel meteen naar Liam en Niall toe.

Louis: Strak plan, zie je zo

Harry: Tot straks

'Hee Diana?' roep ik.
'Wat is er?' hoor ik haar zachte stem uit de slaapkamer komen.
'Zullen we wat gaan drinken bij de Starbucks?' Ik hoor haar opstaan en naar mij komen.
'Ja, leuk idee!' ze geeft me een knuffel van achteren. Ik draai me om en geef haar een kort kusje. Ze glimlacht naar me. Ik draai me om en loop richting de gang om onze jassen te pakken.
'Misschien kunnen we daarna nog even de stad in gaan?' vraagt ze.
'Het is nog te vroeg om te drinken hè.' Grap ik, verwijzend naar haar drankongelukje een paar weken eerder. Ze geeft me een stompje.
'Dat was ook nooit mijn plan, gekkie.' Als ze haar jas aan heeft pak ik haar hand en neem haar mee naar buiten.

Voor we de koffietent binnenlopen kijk ik op mijn telefoon, ik heb geen berichtje van Louis gekregen, dus ik neem aan dat alles nog volgens plan gaat.
'Wat wil je drinken? Ik bestel het wel, dan kan jij vast ergens gaan zitten.' Zeg ik nonchalant. Ze lijkt niet door te hebben dat er iets achter haar rug om gebeurd.
'Eh, ik lust wel een latte machiato.'
'Oke,' ik geef haar een kus op haar wang, 'daar achterin is een plekje.' Wijs ik. Hoe verder weg, hoe minder kans dat ze ziet dat Louis er ook is. Ze glimlacht en loopt dan richting het tafeltje dat ik heb aangewezen. Ik loop richting de bar en zie dan dat Louis op me af komt lopen vanuit de andere hoek.
'Hey mate,' ik begroet hem met een klap op zijn hand. 'Heb je gezien waar ze zit?' Hij knikt.
'Alles loopt nog volgens je plan?' Ik knik.
'Ik moet nog even bestellen en dan kan je met haar gaan praten.'
'Wat wilt ze? Dan bestel ik het wel! Uiteindelijk moet ik toch ervoor zorgen dat we weer met elkaar overweg kunnen.'
'Oké, dan ga ik maar, succes! Komen jullie nadat jullie het hebben uitgepraat weer naar ons?' Hij knikt. Ik geef hem nog een broederlijke knuffel en loop dan weer de Starbucks uit.