98-KISA HİKAYE 64

82 2 0
                                    

KISA HİKAYE 64


Ve bir gün kendini hiçbir şeymiş gibi hissedersin. Yanın boş, hayallerin bitmiş, yarınların ölmüş uyanırsın hayata. Oysa ki "sensiz harf yoktu benim alfabemde" derdin hani diye sormadan edemiyorum hayata dair bazılarına. Demek ki yalnızlıkta bir yaşamakmış yaşanması gereken.

Bir de bu aralar en çokta neyin farkına vardım yaşadığım bunca hayatın ardından. Gidişlerin çok fazlalaştığını büyüdükçe. Ve büyüdükçe bazıları'nın küçüldüğü görür oldum. Acımazsızlaşıyoruz galiba yaş büyüdükçe biraz biraz. Doğru düzgün sevmeyi bile beceremiyoruz. Yalan yanlış duygulardan bekliyoruz sevmeleri.

Ve bir de artık birinin olmaması fikrine kaybettikçe alışıyoruz. Kabullenmek çok zor gelse de ne geri çeviremiyoruz zamanı ne de geri getirebiliyorsun işte gidenleri. Ağlamak, susmak, yalnız kalmak geliyor aklına nedensizce. Ve bir de üşüyorsun kışı yaşarcasına yüreğin.



98

YAŞADIĞIMIZ HİS-ÇHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin