YAŞADIĞIMIZ HİS-Ç

100-KISA HİKAYE 65

KISA HİKAYE 65

Benim ait olmadığım bir sahneye, arsızlıkla çıkıp, rol kapmaya çalışırken küçük düşen biriyim şu aralar. Yanlış yol yanlış adımlar, bilmem kaç-sıfır yenik başladığım bir durum bu kadar saçmaladığımı bilip de hala kendimi durduramamak ne acınası...

Hissettiğimi yaşamalıyım dünyası değil bu, doğruların ve yanlışların birbirine rakip olduğu bi dünya. İnsan kendi elleriyle yanlışı üste çıkarır mı hiç, oluyormuş işte. Ben tam da böylesine bir hayatı yaşıyorum seninle. Bu gelgit düşünceler içinde kalbim hep seninleyken aklım uzaklaştırıyor seni benden. Nedense iki gün uzak kalmaya çalışıp, üçüncü gün yerle bir olan biriyim.

-Bende o kadına yardımcı olmaya çalışan bir hayat'ım. Elimden geldiğince, hayatımın ise sana gidebildiği kadar işte.

Düşünüyorum da bazen birini sevmek için geçmişe yada geleceğe ihtiyaç yoktur. Ben senin gelmeyeceğini bile bile sevdim. Belki kalbinde birileri vardı, öyle de sevdim.

Yanlış zaman, yanlış insanlar. Sağlam çarpıştık galiba hiç ait olmadığımız yerlerde birbirimize. Yine de seninle geçen her dakika çok güzeldi. Yaşanacak an'lar varmış.

100

Mesela senin bir şey hissetmemen sevgimi yine etkilemedi, senin bir şey hissetmemen sana ulaşmamı etkiledi o kadar, iyi insan...

Seni aramasam da gördüğümde konuşmasamda ben orda da en çok seni sevdim ki. Belki seni kız arkadaşınla gördüğümde sakince durur uzaktan izlerim ama yine çok seveceğim biliyorum. Daha çok yanarak hem de.

Sevmek plânlı değildir çünkü.

Seversin geçersin.

Planlı olsaydı şu an bu duygudan kurtulmak için neler yapmazdım.

"Yüreğindeki sıcaklığa ulaşmak istedim, belden aşağıda ki sıcaklıkta kaldım."

-Sıcaklıklar korkutur kimi insani, duyduğun ses ve hissettiğin duyguya yetiyorsa gücün gitmeye yeltenmemeli duygular. Haklısın belki de o sıcaklıkta kaldık biz evet, kalmak zorunda değil miydik düşünsene gelseydin bizi kabul eder miydi zaman.

Doğru, öyledir bazı hayatlar her şeye sahipsindir ama bir bakıştaki sıcaklığa muhtaç kalırsın. Hayat her şeyi veriyor ama onu vermiyor bir türlü kimseye.

-İçindeki sese yetemediğim için üzgünüm, gidebildiğim sınırlarım bu kadar.

101