Osadzona

Cały świat to scena...

Cały świat to scena,
A ludzie na nim to tylko aktorzy.
Każdy z nich wchodzi na scenę i znika,
A kiedy na niej jest, gra różne role...

William Szekspir Jak wam się podoba 

Właśnie te dwa zdania tak bardzo mnie uderzyły podczas czytania tej książki. Kasia dała mi ją, widziała, że się męczę i muszę zająć czymś głowę. Ona na wszystko znalazła lek. W postaci kilkudziesięciu, kilku set kartek zapisanych kartek w ładnej okładce. Ale fakt był taki, że te kartki rzeczywiście pomagały. Pomagały odciąć się od tej szarej, wstrętnej rzeczywistości. 

Cały świat to scena... coś w tym jest. A życie to spektakl, który odgrywamy na tej brudnej, pełnej innych kiepskich aktorów scenie. Bywa, że  z niej spadamy, ale zdarza się też, że się nie poddajemy i wspinamy się z powrotem, żeby dograć akt do końca. Jaki był mój spektakl? Jaki nosił tytuł? Do wczoraj mogłabym przysiąc, że było nim 'Wyjście z bagna', ale dziś... Dziś jest nim 'Pragnąca zemsty'. Dlaczego tak łatwo możemy zmieniać tytuły? Dlatego, że dobraliśmy do nich złą obsadę. Nowy tytuł, nowi aktorzy, nowa, lepsza scena. WIELKI POWRÓT. Wspinaczka po swoje. Tak łatwo porzucić stare zwyczaje, scenografię, stroje a zwłaszcza obsadę. Ale z niektórymi aktorami bardziej się zżywamy i wtedy pojawia się problem. Tak właśnie było z Hugo... 

A kiedy na niej jest, gra różne role... Moją rolą obecnie było tylko i wyłącznie bycie osadzoną. Chyba nawet polubiłam tą funkcje. Po głębszych przemyśleniach, cofnięciu się nieco w czasie, doszłam do wniosku, że taką rolę pisałam sobie od kilku lat. Ale nadal nie to mnie bolało. 

Wiedziałam, że chce zapomnieć i to właśnie był mój cel. Chciałam zemsty, złość buzowała w moich żyłach razem z ciepłą szkarłatną krwią. Gdy tylko dostawała się do serca, eksplodowała uderzając mnie żalem i smutkiem. Kładąc dłoń na coraz to większym brzuchu, dotarło do mnie. Dopóki się go nie pozbędę, nie zapomnę. Na szczęście to jeszcze kilka miesięcy, teraz nie mam na co, na kogo czekać. Czas będzie płyną szybciej. Cieszyło mnie to. Nawet bardzo. 

W pewnym sensie, dzięki mojemu byłemu mężowi, mogłam zacząć wszystko od zera. Zacząć pisać swoje własne, indywidualne, solowe przedstawienie. Dopiero po pierwszym występie, rozbudować je o dodatkowe role. 

Tak się tylko zdawało, że to będzie takie proste. Ale w gruncie rzeczy, każdy wie, że nie...