When Love Takes Over (by chapter updates)

Chapter 8 (para siyang panahon, UNPREDICTABLE)

Rhian’s POV

“Diaaaaane…yooohoooo!”

Still no answer.. hmp! Wala pa din sila? Grabe naman!

“Diaaaaaannneee, I’m heeerrre..”

*pouts* wala talaga?? Anu ba yan? Baka na-abduct na yun ng mga aliens? Hahaha.. so mean.. hmmm.. ano ba pwedeng gawin?? ginala ko ang mata ko sa room..

*katulad ng tao, kapag hindi niya kasama ang pamilya niya, malulungkot siya..*

Anong drama ni Ric kanina?? Tsk! Di ko talaga siya maintindihan, minsan ang sungit niya.. minsan sobrang drama niya.. may pa-emote-emote pa siya habang hawak yung picture na yun.. ewan ko ba? Di ko siya ma-gets… hayyy.. stop thinking about him Rhian!! Ii ano ngayon kung may mood swings siya.. pfffft!!! Palabas na ako ng kwarto ng may mapansin ako sa sulok ng kwarto, sa gilid ng cabinet…

Waaaaaaaaaaaa!!!

Kinuha ko yun at nagmadaling bumaba..

“Ric!”

Tumakbo na ako pababa..

“Ric!”

Naabutan ko siya sa may sala na nanonood ng T.v

“Ric!”

Kumunot ang noo nung napatingin siya sa hawak kong gitara..

“bakit  na sa’yo yan?”

“hmmm.. nakita ko kasi sa room namin.. uyyyyyy…*poke*”

Umupo ako sa tabi niya

“turuan mo naman ako..*puppydog eyes*”

“tsk! hindi ako marunong tumugtog!”

Sabay iwas ng tingin..

“Asssuuuss!! Pa-humble ka pa.. ii kung hindi ka marunong tumugtog, bakit ka may gitara?? At hindi mo maipagkakaila na sa’yo to, kasi ayan oh *points at the guitar* may pangalan mo.. C-E-D-R-I-C.. cedric!”

“hindi nga pwede.. matagal ko ng kinalimutan ang pagtugtog!”

“pwede mo bang kalimutan yun? Ii, talent yun! Naka-glue na yun sa pagkatao mo! Sige na..”

“ayoko!”

-____-

“please, please, please, pleeeeeeeaaaaseeee!”

“*deep breath* sige na nga!”

^____^

“yeeeeeeeeyyy!!”

Kinuha niya yung gitara..

“mag-observe ka muna para mas ma bilis mo makuha..”

Nagsimula na siyang tumugtog, hmmmm.. Huling El Bimbo ang tinutugtog niya kasi sabi, yun daw yung basic chords..