When Love Takes Over (by chapter updates)

Chapter 12 (hinabol siya ng DOGGIE!)

Rhian’s POV

Nasa kwarto lang kaming lahat..kanya-kanyang business.. si Thia, ayun nakaharap sa laptop niya at abala sa pagsusulat ng kwento niya.. si Diane, ano pa nga ba? Ii di tinutulungan si Thia sa pagsusulat..

“ii kung… may scene na magddate sila sa gitna ng dagat.. tapos biglang nag-tsunami.. oh diba? Tragic..”

“sira! Tragic love story nga.. pero Oa naman.. hahaha!!”

Hahaha! Itong dalawang to talaga! Puro kalokohan.. magkasundong-magkasundo nga sila ii..

Ring…

Ring…

Ring…

Mom calling…

Lumabas ako sandali ng bahay bago ko sinagot yung tawag..

“hai mom!”

Masigla kong bati sa kanya.. namimiss ko na din siya ii..

(hello anak! Kamusta ka na diyan?)

“okay naman po ako ma, masaya po dito..sariwa ang hangin tsaka masarap ang pagkain?”

(talaga? Ii di mabuti at nag-eenjoy ka.. kelan pala balik niyo?)

“hmmm.. di ko pa po alam mom ii.. pero mukhang hindi naman kami masyadong magtatagal ..”

(ganun ba? Oh cge.. mag-iingat ka jan ha.. I love you anak)

“I love you too mom..”

Grabe! Miss ko na talaga si mommy.. buti naman at tumawag siya.. minsan kasi busy siya pag ako ang tumatawag sa kanya..

“arf! Arf!”

Waaaaa… may aso! Mukhang galit yung aso …

“good doggie..shhhh..”

“Arf!arf!”

“friends tayo…”

“Arf!arf!

Pasugod na yung aso sakin kaya tumakbo na ako..

“waaaaaa… may aso!!!!!”

“arf!arf!”

“waaaaaaaa! Mommyyyyyyy!!!”

Takbo pa din ako ng takbo.. hindi ko na alam san ako pupunta..

“Arf!Arf!”

“heeeeelllp!!!”

“Arf!Arf!”

I felt a sudden pain in my chest .. it was terrible…hindi na ako makahinga.. pero kailangan kong tumakbo dahil maaabutan ako ng aso pag huminto ako..

“Arf!Arf!”

“*sobs* tama naaaaaa! Heeeeeelp!!”

Hindi pa rin tumitigil ang aso.. wala na akong makita.. sobrang labo na ng paningin ko.. hindi ko  na alam kung saan na ako nakarating … My knees are shaking.. gusto ko ng huminto sa pagtakbo pero hindi pwede..

“Arf!Arf!”

“*sobs* mommmmyyyy….”

I attempted to breath in, short, careful grasps but I couldn’t..It was my instinctive attempt to keep the life force inside of me but… I failed.. I felt hopeless..

“Lassie, stop!”

I bumped into something or someone.. I don’t know! My visions started to gave way.. I can hear my rampant breathing, it feels like everything is twirling...napayakap ako dun sa nabunggo ko.. and then everything went black..