Yalnızlığın Kraliçesi

Geçmişte yaşadığım acıyı yaşamak istemiyorum

BUĞLEM'DEN......

Deniz'in söylediklerini sindirmeye çalışırken yutkundum ne yani beni seviyormuydu?Beni tam 1 yıldır takip ettiğini söyledi.Ama ben, okulda hiç görmediğini söylemişti.Geçmişte yaşadığım hayal kırıklığını tekrar yaşamak istemiyordum.Deniz'e de bunu söylemeliydim,sonuçta o beni anlardı yani umarım.Düşüncelerimden kurtulmak için konuşmaya başladım"Deniz ben..ben"derken beni heyecanla bekliyordu.Bunu söylemek çok zordu ama söyleyecektim"Deniz ben geçmişte yaşadığım acıyı tekrar yaşamak istemiyorum" dedim zorlanarak.Deniz'in gözünden usulca bir yaş geldi.Ve aniden ayağa kalkıp bir o yöne bir bu yöne gitmeye başladı.Kafasını elleriyle tutuyor.Kendince mırıldanıyordu.Sonra yerdeki vazoyu yere fırlattı."Yani beni sevmiyor Musun?Meleğim beni sevmiyor mu?"dedi."Deniz sakin ol!"dedim korkak bir sesle bu sefer daha çok sinirlenip bağırdı.Üstüme doğru gelmeye başladı."Beni seveceksin!!!Sen bana aitsin" Ne diyordu ona mı aitmişim delirmiş gibi davranıyordu.ona kızmaya başladım çünkü ben ona ait filan değildim "Deniz ben sana ait filan değilim.Olmayacağımda ben gitmek istiyorum"Dedim çıkışarak Deniz de yanıma yaklaşıp kulağıma "sen 1 yıldır bana aitsin" dedi.Korkmaya başlamıştım."Beni zorla kendine aşık ettiremezsin Deniz" "Evet zorla veya güzellikle Nasıl olsa beni seveceksin bana aşık olacaksın ,hatta bana beni sevdiğini söyleyene kadarda buradan gidemezsinn!!!! Dedi, sesinde istediğini yapma arzusu vardı sanki ona,onu sevdiğimi söylemeyecektim,Ayrıcada buradan gidecektim."Hayatım seni ilgilendirmez" deyip onu ittim kapıya doğru koşmaya başladım "BUĞLEM" diye bağırdı.Ama ben umursamayarak kapıyı açtığım Zaman kaslı yapılı adamlar kapıdaydılar OF!!!!!!! Onları görünce kapıyı tekrar kapattım.Deniz yanıma geldi,kolunu kapıya yaslayıp bana bakmaya başladı "Buğlem sana beni sevdiğini söyleyene kadar gidemeyeceğini söyledim.Boşuna uğraşma kalman için bir oda bile var evde" "Seninle kalmak istemiyorum" dediğimde "Evet kesin Caner denen o pis herifin yanında kalmak istiyorsun değil mi?Uykunda bile onu sayıklıyorsun lan!!!O herif varya o herif seni bir saçma sapan bir iddia için kullanıp attı" İçim isyan ediyordu.Bu hayattan aşktan isyan edip duruyordu.Haykırmak bağırmak istiyordum deliler gibi bilmediğim ıssız bir sokakta yağmurun altında oturup ağlamak istiyordum.Sormak istediğim bir sürü ayrıntı vardı aslında ama susmak istiyordum.Sadece ağlayıp susmak "Odam nerede?"dedim.Ona bakmamaya çalışarak "Merdivenler çık sağ taraftaki koridorun sonunda"evi oldukça lükstü.Odamı bulup kapıyı olabildiğince sert kapatıp kilitledim.Odamdaki herşeyi yere fırlattım bağırıp çağırtıyordum hıçkıra hıçkıra ağlayıp "YETER!!!!!!!!!" Diye bağırıyordum.Planımda susmak vardı Belkide ama kendimi kontrol edemiyordum.Ellerim titriyordu.Raflardaki cam bir süsü devirdiğimde kırılan parçalar elime battı.Kanamaya başlamıştı aklıma aniden bir fikir geldi.Böyle bir durumda yaşamanın ne mantığı vardı ki?Kendimi zorla yaşatmanın ,hep üzülüp ağlamanın Hiç bir mantığı yoktu ve ben böyle yaşamak istemiyordum.Aklıma gelen şeyi yapmaya kalkıştım.ÖLMEK,yerdeki kırılan bir cam parçayı bileğime saplayacaktım.Ama Deniz'in beni duymaması gerekliydi.Onun için bağırmamaya çalışarak damarımın bulunduğunu tahmin ettiğim yeşil yere kırılan cam parçasını yatay ters bir yönde sapladım.Canım çok yanmıştıinliyordum ama sessizce inliyordum kimsenin duymasını istemeyen bir sesle aniden her yer karardı.Ve kontrolsüzce zeminin soğuklukla birlikte gözlerimi kapattım

DENİZ'DEN.........

Onu çok üzmüştüm Belkide yüklenmemeliydim,ama onun beni sevdiğini duymak istiyordum.Çünkü şuana dek "seni seviyorum" sözcüğünü kimseden duymamıştım.Annem ve babam küçükken bile mesafeli davranırlardı.Sanki evlatlık çoçuklarıymışım gibi ve ben ilk defa birine aşık oldum.Onunda bana aşık olmasını istiyordum.Beni mutlaka bir gün sevecekti isteyerek veya istemeyerek bana seni seviyorum diyecekti.Buğlem odaya gideli yaklaşık 2 saatten uzun bir süre olmuştu.Meleğimin seside çıkmıyordu endişelenmeye başladım ve merdivenlerden çıkarak odasının kapısına nezaketen vurdum.Sonuçta o bir bayan özel durumları olabilirdi"Buğlem meleğim müsait misin?" Dedim ama ses gelmedi.Tabii ki de ses vermezdi çünkü onu hem üzmüş hem kırmış Hemde bu evde kalması için baskı yapmıştım.Ama onu sevdiğimi de söylemiştim.Tekrar Buğlem diye seslendim ama yine ses vermeyince kızmaya başladım"Buğlem ya bu kapıyı açarsın ya da ben kırarım!" Dediğimde hala ses vermeyince "Pekala Buğlem bunu sen istedin." Diyerek kapıyı kırdım.Aman Allah'ım Olamaz!!! Hayır olamaz!!!!! Yerde bileğinden gelen kanlarla yerde baygındı.Çok korkuyordum.Ya....ya devamını getirmek istemiyordum.Nabzını kontrol ettiğimde derin bir nefes aldım Şükürler olsun!! Yaşıyordu.Hemen adamlarından birini çağırdım"Arda,hemen arabayı hazırla hastaneye gidiyoruz.Hemen!" Diye emir verdim.Ve Buğlem'imi kucağıma alıp arabaya bindirdim.Lütfen ona bir şey olmasın!! Lütfen!!!! Araba durduğunda hemen tekrar kucağıma alıp doktorlardan birini çağırdım."Onu iyileştirin ona bir şey olmasın" dedim doktora "Beyefendi tamam sakin olun onu iyileştireceğiz." Dediğinde ben hala ona bir şey olmasın diye dua ediyordum.Onun saçının bir teline zarar gelse bile kendimi asla atfetmezdim.Asla!! Aradan 1 saate yakın bir süre geçtikten sonra kapıda bir hemşire belirdi koşarak onun yanına koştum."Hasta kan kaybediyor acilen kan bulmamız lazım" lanet olsun "Kanı ne?" Dedim bağırarak "B+rh "dedi.Benimde kanımın gurubu oydu."Benimkine uyuyor hemen kanımı alın" dedim.Ve hemşire beni kan alma odasına götürerek kanımı alıp tekrar Buğlem'in ameliyathane bölümüme gitti.Hepsi benim yüzümden olmuştu.Onu evimde kalmasına zorlamamalıydım.Böyle bir şey yapacağı aklımın ucundan bile geçmezdi benden bu kadar mı nefret ediyordu? Kendimden iğreniyordum.Onu öyle görünce aklım gitti ölemezdi.Kapıda doktor tekrar belirince durumunu sordum"Buğlem hanım gayet iyi onu normal odaya aldık.Hatta uyandı da sadece kan kaybediyordu.Bunuda siz önlemiş oldunuz Geçmiş olsun" deyip gitti.Bende hemen meleğimin yanına gittim kapıyı sessizce vurup içeriye girdim.Çok bitkin görünüyordu.Ben içeri girince ağlamaya başladı kahretsin! onu ağlarken görmeye dayanamıyordum."Buğlem neden kendine böyle bir şey yaptın.Sana bir şey olmasına asla dayanamam ben beni anladın mı?" "Deniz seni sevmiyorum ben seni sevmiyorum git defol buradan" dediğinde kalbime adeta bir bıçak saplanmıştı."Beni evine tekrar götürmeye çalışırsan bu sefer bir yolunu bulup kendimi öldürürüm" "Buğlem tamam seni evime götürmeyeceğim.İstediğin olsun. istersen beni polisede şikayet edebilirsin.Ciddiyim ben bunu hakettim pisliğin tekiyim ben
Sana asla layıkta değilim Belkide şuan benim ölmem gerekirdi.İstersen bir daha asla karşına çıkmam.Ülkeyi terk ederim ama bana bu sözleri söyleme belki çok sert biriyim ama bende sevmeyi böyle yapıyorum işte bana kimse Sevginin ne demek olduğunu söylemedi.Belki de bunu bana sen öğretirsin diye düşünmüştüm ama sen Nasıl istersen öyle olsun meleğim sen Nasıl isrtersen.." Deyip alnına bir öpücük kondurdum.Buna tepki vermeden gözlerini kapadı ve gözünden bir damla yaş aktı.Kulağına eğilip"Sakın ağlama olur mu?" Dedim ve odasından yavaşça çıktım.