Unutamıyorum. Ne kadar uğraşırsam uğraşayım olmuyor. Sen ve ben asla 'biz' olamadık. En çok da bu koyuyor. Canım yanıyor, sevdiğim. Sana bu kadar yakınken aslında uzak olmak çok acıtıyor. "Neden?" diye soramıyorum. "Neden beni sevmedin?" diyemiyorum. Nasıl diyeyim ki? Beni sevmediğin için sana da kızamam ki. Kalp bu işte, seveceğin insanı seçemiyorsun. Seninle o ilk tanıştığımız yere gidip sana olan aşkımı gözlerine içine bakarak anlatmak isterdim. Ama olmuyor, sevgilim. Buna ne cesaretim var ne de yüzüm. Yoruldum. Çok yoruldum. Seni sevmekten, sonunun nereye çıkacağını bilmediğim o sokakta yürümekten çok yoruldum. Durmadan sigara yakıyorum. Paketi aldıktan on dakika sonra içine çakmak sığıyor. Anla işte nasıl kötü olduğumu. Her nefeste yüzün aklıma geliyor. Uzun parmaklarının tuttuğu sigara dalını kıskanıyorum. Dudağına değen her sigaradan nefret ediyorum. Yüzünü okşayan rüzgarı tokatlamak istiyorum. Aldığın her nefesi ciğerlerimde hissetmek istiyorum. Bu sana duyduğum nasıl bi aşk gözlerine doyamadığım? Şuram acıyor sevgilim. Tam şuram, sol tarafım. Böyle aniden geliyor sancı yüreğime, ruhum sensizlikle tutuşuyor. Bir kere, sadece bir kere yüzünü avuçlarımın arasına alıp tanrının özenle yerleştirdiği kirpiklerini dudaklarımla buluşturmak isterdim. Biliyorum çok şey istiyorum. Affet beni sevgilim. Bu sefer tamamen vazgeçiyorum. Yoksa bu aşk beni bitirecek. Affet beni sevgilim. Ruhumun parçalarını toplarken ellerim kanlar içinde kalıyor. Affet beni sevgilim. Kalbimi senden alıyorum. Ve hoşçakal sevgilim, ben vazgeçiyorum.
