Gitmeyi düşündüm, ben bırakırsam belki mutlu olurum sandım. Belki bu sefer sen üzülürsün, bu sefer canı yanan sen olursun sandım. Bu sefer sen düşünürsün " ben ne yaptım, beni nasıl bırakabildi" diye. Ben senin kadar cesaretli değildim... Seni arkamda bırakıp gidebilecek kadar, cesur değildim. Ben gitmeye korktum. Ben sensiz nefes almaktan korktum,bırakamadım. Gitmeye hazır olduğum zamanlar da, sen gittin benden.. Belki de hazır değilmişim, çünkü kaldıramadım.. Ben, birimiz gittiğinde, kalanın acı çekeceğini biliyordum ve o kişi olmaktan korkuyordum. Ama yine yapamadım.. Ben, seni yarı yolda bırakamadım,senin gibi.. Ben bizi ayıramadım. Önce gidişlerini izledim sonra dönüşlerini bekledim.. Aradan günler geçti, aylar geçti ama gurur bizim önümüze geçti.. Gidenin dönmesini beklemek, onu daha da kaybetmekmiş..
Susmak aslında, pekte iyi bir şey değilmiş. İnsan sustukça kaybediyormuş aslında. Konuşsan değişecek şeyler varken, sen susmayı tercih ettiğin için kızarsın kendine. Hemde öyle bir kızarsın ki, nefret edersin.. Hep suçlu kendini yaparsın, ama sen sadece masum bir aşıksındır. Kaybetme korkusu olan, masum bir aşık.
