Her gece seni gerçekten unuttuğumu sanıp mutlu mutlu uyumaya çalışıyorum ve sabah kalktığımda gözlerim yaş içinde oluyor.
Yine rüyamda seninle beraber olduğumu görmüş oluyorum. Ve rüyamda yine senin terk edişlerini görüyorum.
Bazen bana sıkı sıkı sarılıyorsun hiç bırakmayacakmış gibi sonra göz açıp kapayıncaya kadar gitmiş oluyorsun..
Nefesini, kokunu,dokunuşunu hala hissedebiliyorum.. Sesini unuttuğumu zannediyorum bazen, sonra aynı ses tonunda biri konuşuyor yanımda tekrar düşüyorsun aklıma.
Kokunu kaç kez siliyorum üstümden, senin yanına geldiğimde giydiklerimi kokun çıkana kadar yıkıyorum. çünkü artık kokun burnuma geldiğinde acı çekmek istemiyorum.
Sonra biri geçiyor yanımdan, aynı sen kokuyor. Bütün unutmuşluğum boşa gidiyor o an..
Siliyorum telefondan numaranı, hatta her yerden engellemek istiyorum. Sonra yapamıyorum.. Belki yazar, belki döner diye bekliyorum aylarca hatta yıllarca..
Tek bir mesaj için telefonu koynumda saklıyorum..Geç cevap vermeyeyim, geç verince kızıyordun ya hani..
Gittiğimiz yerlere gidiyorum,bizim tanıdığımız, bizi tanıyan insanlar bana seni sorcak mı diye bekliyorum. Bazıları öyle bir bakıyor ki yanımda seni arıyorlar..
Ama "o artık benimle olamayacak" diyemiyorum. Daha doğrusu "o artık beni unuttu, bir daha bizi yan yana göremeyeceksiniz" diyemiyorum.
Sormalarını bekliyorum ama cevabını söylemekten korkuyorum, sonrada sessizce kalkıp gidiyorum ordan..
