SORUNLU AŞK ☠ 2

X16

Merhaba canlarııım, nasılsınız bakalım? Umarım hepiniz iyisinizdir. Bir Eyda bölümüyle daha işte buradayım! Hazır mısınız?

Eylül

"Eylül, kendine gel artık."

Burnumu çektim ve peçeteyi tekrar burnuma bastırdım. "Ya ne demek kendine gel, kadının eski sevgilisi oğluna kalp nakli şey etti kadın evli olmasına rağmen hâla ona aşık ama olması normal çok güzel anıları var adam çok yakışıklı ve kadını seviyo, kadının kocası bok yesin ay bu nasıl bir kurgu böyle nasıl bir hikaye." ve tekrardan hıçkırmaya başladım. 'The Best Of Me' filmi, 'The Notebook''tan sonra galiba en çok ağladığım filmdi.

"Ya bende ağladım ve bitti daha ağlama sanki Arda'ya ağladığını bilmiyorum."

Gözlerimi Mira'ya çevirdim ve daha çok ağlamaya başladım. Uzanıp bana sarıldı. Arda... Ah onu çok özlemiştim. Elim istemsizce karnıma gittiğinde titredim. İçimde küçük bir Arda veya Eylül olabilme ihtimalini düşündüm. Arda'nın karşı komşusu olan kıza kediyi verirkenki halini düşündüm. Bu bebeği istemiyo olamazdı. Hayır. Sadece hazırlıklı değildi ve korkuyordu. Bende korkuyordum ama... ama o artık bizim çocuğumuzdu. Ah bunu kabullenmek çok zor.

"Mira sana bir şey söylemem gerek."

Mira hiçbir ayrıntısını atlama demişti ama ona henüz hamile olduğumdan bahsetmemiştim. Ne tepki vereceğini bilmiyorum.

"Tabii söyle ne oldu?"

Sevecen gözleriyle bana bakarken burnumu tekrar çektim ve hıçkırıklarımın durmasını isteyerek derin derin nefes aldım.

"Mira,.. şey ben..."

"Sen ne?" Diklendi ve koltuğun kenarına sırtını yasladı.

Gözlerimi kapattım. "Hamileyim."

"Ne!" yerinden fırlamış ve ayağa kalkmıştı bir eli ağzında bana kocaman gözleriyle bakıyordu.

"Eylül! Aman tanrım inanamıyorum teyze oluyorum!" salak salak zıplarken yanağıma düşen göz yaşını sakladım. "Aman Tanrım! Bekle bekle bekle."

Tekrardan yerine oturup bana döndü ve ellerimi tuttu. Ona baktım. "Arda'yla kavga ettiniz hatta sen yüzüğü bıraktın..." ağlamamak için dudağımı ısırdım ve kafamı salladım. "yani bu demek oluyor ki, Arda çocuğu istemiyor mu?"

Nefesimi tuttuğumun farkında değildim ama bir anda dışarı verdim. "Bilmiyorum, beni hastaneye götürdü ve hamile olduğumu öğrendiğinde bağırıp çağırdı tavrı değişti. Ben ne yaptığımı anlamadan bilmeden yüzüğü bırakıp arabadan indim. Sonra da Arda'dan haber alamadım." Kuru kuru ağlıyordum. Göz yaşlarım durmak bilmiyordu.

"Canım, gel buraya." tekrardan beni kollarının arasına alıp sıkı sıkı sardı. "Arda korkuyodur. Yani eski Arda'yı en iyi ben bilirim, salak bir şeydi. Lisede özellikle, ah. Korkuyordur eminim bundan. Babası gibi olacağını sandığı için bu duruma hazırlıklı değildir. Sen bu konuda canını sıkma. O sana deli gibi aşık. Geri gelecektir eminim."

Gözlerimi sımsıkı yumdum. Bende öyle umuyordum. Ama bir hayalden ibaretmiş gibi geliyordu.

Telefon çaldığında doğruldum ve Mira'nın açması için izin verdim. "Efendim hayatım... şey bekle." bana baktı ve telefonu eliyle kapattı. "Atlas geleyim mi diyor?" kafamı salladım. Gelmeliydi. "Tamam gelebilirsin. Eylül seni istiyor. Şey birde gelirken süt alır mısın?.. Dikkatli ol." dedi ve telefonu kapattı. Deli gibi mutlulardı ve onları böyle gördükçe bende mutlu oluyordum.