Fake Love

Chapter 34

"Hope Armaine De Guzman.Pakasal na tayo."

Loading.
Loading..
Loading...
Loading.
Loading..
Loading...

Processing.
Processing..
Processing...

Ano daw??

"Hope?Uy ayos kalang?" Tanong nya.

"Ikaw?Ayos kalang ba?May sapak ka ata sa utak eh.Naku masama lang talaga mag bangit ng masamang word dito.Ano ba kasing iniisip mo?Bata pa tayo!!Wala pa kong 18."

"Hahahahahaha." Seriously?Tumatawa ba sya?

"What's funny??"

"Ikaw kasi..Your face was priceless!" So biro lang yun.Hinampas ko nga.

"Jan ka na nga.Aalis na ko.Luko."

"Wait." Hinawakan nya kamay ko kaya napatigil ako. "What I mean is contemporary lang naman.Ayaw mo ba?"

Ako?Ayaw ko nga ba?

"H-huh?A-ano kasi."

"Ayaw mo nga?Osige na nga.Bahala kana."

"Wait." This time ako naman ang humawak sa kanya at yumuko.

"Wala namang mag kakasal satin.At wala rin tayong singsing."
Bigla naman syang nag labas ng dalawang sinsing.

"So nag prepaired ka nyan?"May halong biro kong tanong.

"Hmm?E-eh kasi nung sinabi mong sa Mt. Carmel Church tayo pupunta..Sa Church of fulfilled dreams.Naisipan ng kuya hamuel mo na bumili ng singsing."

"Suggestion nya na pakasal tayo?"

"Hindi.Idea ko yun."

"Ah okay."

"Sisimulan ko na ang vow ko." Sabi nya pa. ——"Ehem.Ahm.English to ah.Baka di mo maintindihan.Haha okay..With this ring,I gave you my heart,I promise from this day forward, you shall not walk alone,May my heart be your shelter,and my arms as your home." Nisuot na nya ang singsing sa daliri ko.

"Nakakaiyak.Promise mo yan ah."

"Oo.Ikaw na.Baka naman wala kang alam na vow ah?" Pag bibiro nya.

"Eto na.Ehem.. I love you without knowing how,or when,or from where.I love you straightforwardly,without complexities or pride;so I love you because I know no other way that this: where I does not exist,nor you,so close that your hand on my chest is my hand,so close that your eyes close as I fall asleep.I promise to love you forever." sinuot ko yung singsing sa daliri nya.

"Nakakaiyak naman dahil nasaulo mo yan!Biruin mo nasaulo mo talaga yang Sonnet na yan.Hahaha."

And with this day..May 8.
I am married.

After 2 weeks namin sa Batanes..umuwi na kami ng laguna.

Waaaaaaaaaaaaaahhhhhh.Hindi parin ako makapaniwala.Inaya akong mag pakasal ni Tristan!At kasal na kami.Kahit naman contemporary lang yun kinikilig parin ako kasi kasal na kami ↖(^▽^)↗.
Sya din yung nag effort.Wahahaha.

"Huy!"

"Ay anak ng pucha naman oh!Ba't ka ba nang gugulat Gen!Kainis to eh."

"Natulo na kasi laway mo.Hahahaha.Ano bang napapaniginipan mo?"

"Ikaw.Sa panaginip ko nga kinakasal ka na eh."

"Hay nako Hope.Pikit ka nga dali."

"Bakit?"

"Dali na!"
Pumikit naman ako.

"Ayan.Nakikita mo ba?Ganyan kadami ang may pake.Tsaka uto-uto ka."