AŞK-I VİRANE

..AŞKI VİRANE......10 BÖLÜM.&.FİNAL...

......................................AŞKI VİRANE......10 BÖLÜM.&.FİNAL.......

Umuda bin kurşun sıksa da ölüm, umuda kurşun işlemez be gülüm. NAZIM HİKMET..

*******

Pişmanlıkla kendini yiyip bitiren Savaş, umutla bekliyordu. Kızı kollarında uykuya dalmış bir kuş gibi çırpınan kalbi sabrediyordu. Israrla çaldığı kapı açılacak, sevdiği kadından binlerce kez af dileyecek ve onu buradan alıp gidecekti.

Hayalleri böyleydi. Beklentiler, onu umuda sürüklüyor ama çaldığı kapı dakikalar boyunca açılmıyordu. İnatla beklemeyi seçti. Aradan geçen dakikalar saate dönüştü. Camlara çıkan meraklı bakışlar deli gibi kapıyı çalan adamı ve ısrarla açılmayan sokak kapısını izliyordu.

Bahar'ın babası evin salonunda oturuyor bir saattir çalan kapıyı açtırmamaya niyetlenmişti ama bu denli ısrarlı bekleyişe onunda kalbi dayanamadı. Çenesini saran beyaz sakalını sıvazlayıp kızının odasına geçerken hanımı, ah vah çekiyordu.

Dizlerini karnına çekip yatağın üstünde oturan kızının yanına geçen yaşlı adam '' O geldi!''dedi sakin sesle. '' Duyduğun gibi kapıyı açmazsak biraz daha bekler ve gider. Görünüşe bakılırsa bebeği bırakmaya geldi. Eğer onu istiyorsan alabilirsin ama ömrün boyunca bu insanı karşında bulacağında kesin. Ne istiyorsan onu yapalım. Seçim senin güzel kızım.''

Başını öne eğen Bahar, babasına mavi gözlerini dikti. Kederli ve yorgun görünüyordu. '' Gitsinler.'' dedi sadece.'' Gitsinler.''

Yaşlı adam kızının sarı saçlarından öpüp bağrına bastı sonrada oturduğu yerden kalkıp kapıya yürüdü. Sabırla çalınan kapıyı istemeyerek açtığında Savaş, perişan görünüyordu. Alnından ter akıyor, gözlerinden ümidin kıvılcımı parlıyordu.

Önce her iki adamda suskun kaldı sonra Savaş, yutkunarak gözlerini yaşlı adama dikti.'' Geç kaldım biliyorum. ''dedi yorgun bir sesle.'' Her şeyi anlamak ve dinlemekte geç kaldım. Kıymet bilemedim, emanetine ihanet ettim.''

Yaşlı adam susuyor Savaş, utançla başını yere eğmiş af dilemeye niyetlenmişti. ''Büyükler, hatanın neresinden dönülürse kardır derler. İkinci bir yanlışın eşiğinden döndüm. Nikah masasından kalkıp, çocuğumun annesine ne kadar haksızlık ettiğimi idrak ettim. Şükürler olsun ki son anda gördüm gerçeği. Ben kızınızdan ve sizden af dilemeye geldim. İzniniz olursa onunla görüşmek istiyorum.''

Biraz şaşkınlık birazda vicdanın verdiği duyguyla yaşlı adam iç çekti. ' Çok geç kalmadın mı evlat? ''diye sordu. ''Bahar artık eski Bahar değil. Acılar onu değiştirdi. Hiçbir şey bıraktığın gibi değil. O değişti. Çok değişti.''

''Hiç şansım yok mu? En azından konuşsam! Af dilesem. Ayaklarına bile kapanırım! ''diyerek gururunu ayaklar altına seren Savaş, küçük umut ışığı aradı. Kalbine güneş gibi doğacak, bir hiç uğruna harcanmış günleri, telafi edecek bir umut istiyordu .'' Bir kez kızını görse, belki eskisi gibi olur. Eminim kızına dayanamaz.''

'' Sence kızını görmek isteseydi bunca zaman bekler miydi? Üstelik buraya geldiğinizi bildiği halde, neden görmek istemiyor?''

'' Kadınlık gururunu kırdım! ''dedi Savaş umutsuzca.'' Hayatını mahvettim. Her şeyi mahvettim.''

'' Bırak da bundan sonra mahvolmasın. ''diyerek devam eden yaşlı adam kararlılıkla konuştu.'' Kızımın peşini bırak. Kendine yeni bir hayat kur. Bahar, bebeğini ve seni isteseydi şu an benimle değil onunla konuşurdun. Hem artık onun kalbinde bir başkası var. Geçmişi, unutturmuş biri. Onun başka acıları ve kederleri var. Evlat kendine yeni kederler, yeni acılar bul. Çünkü kızımda açtığın yaralar çoktan sarılıp kapandı. Bundan sonra onu, kendiyle bırak.'