More Than Orange

;) 2 (;

Okuldan bisikletiyle ayrılıp Han Nehri'ne sürdü. Nehir boyunca saatlerce sürdü. Göz yaşlarıyla bakışı bulanıklaşmasına rağmen direksiyonu yalpalasa bile defalarca yere düşse bile sürmeye devam etti. Jongin'in kız arkadaş edinmesi, bir hafta boyunca her gün yan yana olmalarına rağmen söylememesi, kendisinden saklaması beynine beynine vurdukça hızlanıyordu. Kaç kere zincir atmıştı bisikleti. Sırtında çantası ile inip zinciri düzeltip tekrar sürmüştü. Elleri zincirin siyah yağına boyanmış, düştüğü için pantolonunun dizleri parçalanmıştı. Dağılmış saçları, ağlamaktan kızarmış gözleri, yüzü, hala sırtındaki çanta yüzünden düşen omuzları ile perişan görünüyordu. Oysa kalbi daha perişandı. Hava kararmasına rağmen eve gitmek istemiyordu. Bacaklarında pedal çevirecek derman da kalmamıştı. Bisikletini nehrin kıyısında çimlere bıraktı. Kendisi de yanı sıra uzandı ellerini başının altına koydu. Ekim ayı serinliği ile bedenini titrerken kalbinin sızısı dışındaki soğuğu bastırıyordu.

On iki yıllık arkadaşlıkları her anıyla gözlerinin önündeydi. Okula ilk adımlarını attıklarında tanışmışlardı. Sıra arkadaşıydı. O zamanlar aynı boylardaydı ikisi de. Jongin liseye geçtikten sonra daha fazla boy atmıştı. Babası gibi uzun boyluydu. KyungSoo ailesinden kimseye tam olarak benzemiyordu. Bu yüzden evlatlık olduğunu söylemişti Jongin'e. Gerçek anne babasının onu terk ettiğini zannedip günlerce üzülmüş, ağladığı bile olmuştu. Jongin onun üzülmesine dayanamayıp annesine gidip söylemişti onun gerçek annesi nerde diye öz annesine kızmıştı. Durumu Jongin'in yarım yamalak anlatmasıyla anlayan ailesi iki küçüğe KyungSoo'nun ultrason görüntülerinden o yaşına kadar kare kare oluşturulan albümü göstermişlerdi. Her bir fotoğrafın bir anısı vardı. Albüm evlatlık olmadığına ciddi bir kanıt oluşturuyordu. Ve KyungSoo ikna olmuştu. Jongin, KyungSoo'nun bebeklik hallerini çok sevmiş KyungSoo'nun sevmediği onunsa sevimli bulduğu bir fotoğrafı zorla almıştı. Fotoğrafta KyungSoo yüzü kadar bir elmayı ısırmaya çalışıyordu. Onları yakınlaştıran olaysa bundan çok önce olmuştu. Defterini unuttuğu bir seferde öğretmeni ona kızmıştı. KyungSoo'nun gözleri dolunca Jongin ayağa kalkmış ' onu ağlatıyorsun, ona kızma, bana kız, bir dahaki sefere defterini unutmayacak, ben söz veriyorum' diyerek öğretmenine kafa tutmuştu. KyungSoo her kelimesini birebir hatırlıyordu. O günden sonra her akşam onu arayıp ertesi günün derslerinin eşyalarını ona söylüyor çantasına koyana kadar da telefonu kapatmıyordu. KyungSoo da Jongin için öğle yemeğini iki kişilik hazırlatıyordu annesine. Bu annesinin dikkatini çekmiş, Jongin ve ailesi ile tanışmak istemişti. Tanışma için iki aile bir akşam yemeğinde KyungSoo'ların evinde buluşmuşlardı. Bu akşam yemeğinden sonra Jongin sık sık onlara gelir olmuştu. Geldiği kadar da KyungSoo'yu kendi evine götürüyordu. KyungSoo'nun annesi biraz fazla evhamlı olduğundan Jongin onlara gelir, izin için bir saat dil döktükten sonra bir gece yatısı için nolur nolmaz diye bir valiz eşya ile annesinin çevirdiği bir taksiye binip iki sokak ötesindeki eve giderlerdi. Birlikte oyunlar oynar, anime ve film izlerlerdi. KyungSoo'nun doğumgünü on iki ocaktı, Jongin'in ise on dört ocak. On üç ocak onların film gecesiydi. Doğum günlerini bu şekilde kendi aralarında kutlarlardı. On üç ocak ya da on dört ocak partilerinden ayrı gizli yerleri gibiydi on üç ocak. On üç ocak gibi her ayın on üçünü bu şekilde birlikte geçirmek âdet olmuştu onlar için. Kimilerine göre uğursuzdu on üç. KyungSoo'ya göre on üç sayısına yapılmış bir haksızlıktı bu. On üç onları birbirine bağlayan en özel sayıydı. On üçüncü yaşlarının on üç ocağında izledikleri bir filmde küçük kız annesiyle babasını öpüşürken görmüş ve bunun nasıl bir şey olduğunu merak etmişti, en yakın ve tek arkadaşıyla bunu denemişlerdi. O sahne ile ikisinde de aynı merak uyanmıştı. Bunu ilk dile getiren Jongin olmuştu.
'Biz de deneyelim'
demişti.

"Ama ikimizde erkeğiz."

" Daha iyi ya. İkimiz için de sorun olmaz. Biz yakın arkadaşız değil mi?"