Chapter 5

1 0 0
                                    

Chapter 5

Thea's POV

It was immature of me to run and hide from all of those things happened to me a while ago. Ayokong harapin ang lahat dahil masakit.

I was coward. And still am.

Kahit ano namang gawin kong pagtatago, kailangan ko pa rin harapin ang lahat. Kinaya ko naman harapin ang ilan sa mga iyon. I fought, i became strong but that wasn't enough. I always end up betrayed.

At ngayon ay eto na naman ako sa paborito kong lugar. Lagi na lang akong nandito. Kailan pa kaya ako makakapunta dito ng hindi umiiyak? Ng hindi malungkot?

It's so hard to trust people nowadays kaya dapat ngayon mas doble na akong mag-iingat. I thought i knew how to handle those situations yung gaya kanina but i can't. She was close to my heart for a few months. Kaya sobra ko siyang pinagkatiwalaan.

Ganito din dati, sa bestfriend ko or should i say ex bestfriend. I loved her to death. Hindi ko alam may kinakalat na pala siyang issue tungkol sa akin. I didn't mind that kasi akala ko hindi niya magagawa 'yon.

I was wrong. I was all wrong.

Siya ang dahilan kung bakit kami nag-away ng lola ko. She's a bitch. I was texting her rants about my grandma cos i thought my lola told bad things about me. Nagalit ako sa lola ko kaya mqy nasabi akong hindi maganda tungkol sa kanya. Hindi ko alam, pinapakita niya na pala sa lola ko yung mga sinabi kong hindi maganda tungkol sa kanya.

Then i realized. My friend's a natural bitch. Why didn't i realized that she could do this to me?

Nagalit ang lola ko at nag-away kami. Back then, i realized everything. Kaya nag sorry ako sa lola ko. She opened my eyes as well so i would see the worst side of my friend.

Totoo nga ang sabi ni lola. Pinerahan niya lang ako, pinaikot sa mga palad niya.

I stayed home for a week, not wanting to go to school, not wanting to see her.

I felt sorry for her kasi desperada siya at mukhang pera. I did everything for her. Pinakain ko siya, binihisan at itinuring na pamilya. And worst, pinagkatiwalaan ko siya but she betrayed me.

That's why i have trust issues.

Hindi ko namalayan may butil ng luha na pala ang pumutak mula sa mga mata ko. Napasabunot ako. I was sitting at the playground near the beach. Nakaupo ko sa swing na nandoon.

Wala masyadong tao kasi may pasok sa school at work, at hindi din bakasyon ngayon.

Nakakarelax ang simoy ng hangin kaya ipinasak ko ang earphones ko sa taenga ko. Music was and will always be my stress reliever, my comfort.

"I want you to stay, never go away from me

Stay forever

But now, now that you're gone

All i can do is pray for you

To be here beside me again.."

Napahikbi ako. Sumasabay sa pageemo ko ang kantang pinakikinggan ko.

Why does everybody leave? Why do i always get betrayed? Ganyan na ba ako kasama para maranasan 'to? Masakit ma iwan.

Kaya alam ko ang naramdaman ni Joseph dati nung iwan ko siya. My mom was the first one who did that to me.

Pinahid ko ang nagraragasang luha na dumadaloy sa mukha ko. Masakit. Masakit ang loob ko, masakit ang puso ko.

Akala ko mapapagod na lang ako one day kapag iiyak ko lahat. Hanggang ngayon hindi pa din.

Love At First ByeTahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon