KOYU ŞİFRE (DÜZENLENİYOR)

KŞ -17- YİNE Mİ SEN?

Dondurmamızı aldık ve yiyerek eve ilerlemeye başladık.
İlerlerken birisine çarpmamla dondurmam yere düştü şapşal gibi göründüğüme eminim.
Kafamı kaldırdığımda bana sırıtarak bakan bir adet Barkın belası ile karşılaştım.

"Yine mi sen?"

"Aynen öyle."

Dedi ve kolumdan çekiştirerek beni götürmeye başladı.

"Bıraksana nereye götürüyorsun beni?"diye bağırdım bir yandan elinden kurtulmaya çalışırken.

Ama etki etmiyordu.
Tabi yine yüksek bir tepe ile karşılaşmamla çığlığı basmam bir oldu.

"Bırak!!!"

"Rahat dur!"

Ne yapmaya çalışıyordu bu salak hem yüksekten korktuğumu biliyor hemde bu denize bakan romantik tepeler bana Can'ı hatırlatıyor.Ve ben buraya Can'ı unutmak için geldim bu ne şimdi?

Bir arabanın yanına geldiğimizde belimden tutup kaldırdı beni ve arabanın üstüne oturttu.
Ve konuşmaya başladı.

"O şerefsizin sana neler yaptığını biliyorum neden bu kadar körsün neden bana bir şans tanımıyorsun?Ben seni bu kadar üzdüm mü hiç ha?...
Köpek gibi peşinde dolandırmak hoşuna mı gidiyor?"diye bağıran Barkın'a dolu gözlerle bakıyordum.

Neden herkes bana yükleniyordu.
Barkın beni ciddi ciddi seviyor olamaz.Seviyorsada ben ona kötü birşey yapmadım sadece sevgisinin karşılığı bende yoktu.
Ben Can'ı seviyordum ama bak o bana ne yaptı.Belkide bir şansı hak ediyordur. Aynı şey benim başıma geldiği için onu anlıyordum. Barkın liseye geçtiğimden beri bana yakın davranıyordu ama duygularını geçen sene açıklamıştı.Geçen seneden beri gerçekten peşimden koşuyordu.Bu hoş değildi ve sevgiye ihtiyacım vardı.
İç sesim yapma diye haykırırken...

"Sana bir şans vermek istiyorum Barkın."dedim birden sonra bunu neden yaptım diye kendime kızsamda birden çıkmıştı ağzımdan.

Barkın beni arabadan indirdi ve sıkı bir şekilde sarılıp yanağıma öpücük kondurdu.
Şuan yasalara aykırı birşey yapıyormuşum gibi geliyordu kalbim acıdan değil pişmanlıktan yanıyordu neden yapmıştım bunu?..

Barkın benim kollarımı da kendine sardı kalmıştım öyle.
Bu güne kadar kimseyle beraber olmamıştım ve sevgili kelimesinden hoşlanmıyordum.
Şuan Barkın'la oyun oynuyordum bana yapılanı ona yapıyordum.
Ve bu benim canımı yakmıştı.
Benden beklediği sevgiyi ona veremeyecektim. E bu işin sonu nasıl gelecekti? Şuan o kadar kötü bir şey yapmıştım ki ne yapacağımı bilmez durumdaydım. Barkın benden ayrıldı.

"Herşey çok güzel olacak."

Dediğinde burukça gülümsedim.
Barkın'a haksızlık ediyordum.
Ve daha herşey yeni başlamıştı bunu bir anda açıklayıp neye uğradığını şaşırtamazdım.
Off kafam hiç bu kadar karışmamıştı.

"Hadi sizinkilerin yanına gidelim artık."
Dediğinde"Tamam."dedim ve ilerlemeye başladım Barkın kolunu belime doladı ve öyle ilerlemeye başladık.

Bizimkilerin yanına geldiğimizde herkes şaşkınca bize bakıyordu.Barkın'ın elini hafifçe belimden ittirdikten sonra Dila'ların yanına ilerledim.
Dila kulağıma fısıldadı"Şaka yapıyor olmalısın olaya anlam vermeye çalışıyorum şuanda..."
"Dila hiçbirşey bildiğin gibi değil eve gidince anlatacağım."dedim ve oturdum.Aklım almıyordu yaptığım şeyi.Ben Can'ı seviyordum ama ilk sevgilim Barkın olmuştu.Tabi ona da sevgili olmak deniyorsa.

Can ile duygularımız karşılıklı olmadığına göre Barkın'a samimi davranıp gerçek ilişki yaşarmışçasına davranıp eylenirsem Can'ı unutabilirdim.