KOYU ŞİFRE (DÜZENLENİYOR)

KŞ -20- BEN SANA ÇOK PİS AŞIK OLDUM

Çok çabuk tersleniyordu ama kim olsa içinde bu korkuyu taşır.
Ben ondan söz vermesini beklerken o bitirelim demişti.
Hatırladıkça gözlerim doluyordu.
Ben sanırım Can'a gerçekten aşık olmuştum...
Hala sarılıyordum bir yandan da sıkıntıdan ağlıyordum şimdi içinden çıkamayacağım bir çok olay vardı.

"İpek."

"Hı?"dedim hıçkırıklarının arasında.

"Bir anlık sinirle söyledim üzülme."dedi sessizce.Neden bu kadar zorluyordu beni neden çözemiyordum davranışlarını?...

-Can'dan-

Sabah uyandığımda İpek bir şeyler söylüyordu.
Eski olayların konusunu açmıştı yine.Her ne kadar benimle ilişkisi olsada bana güvenmediğini biliyordum.Sadece sabah bunu bana kendisinin belli etmesi sinirimi Bozmuştu.
Benle vakit geçirirken dikkatli davranıyordu sanki her an onu yeniden bırakacakmışım gibi bana bağlanmamaya çalışıyordu.
Sabah bunu fazlasıyla belli edecek şekilde davranması sinirime dokunmuştu. Bir anlık sinirle güvenmiyorsan bitsin dedim.
Şimdi onu her an bırakmaya hazırmışım gibi görünüyordum.
Gözleri dolduğunda bakışlarını benden kaçırdı.

Üstüme t-shırt ümü giydim ve aşağıya indim.
Cama geçip sigaramı yaktım tam derin bir nefes aldım,beni izleyen İpek'i görünce dumanı üfledim biraz baktı dalmıştı sanırım nasıl masum bakıyordu merdivenin tahtasına dayanmış bir şekilde.

Sonra fark edince hemen gözlerini kaçırdı ve mutfağa ilerledi.

Mutfağa gittiğimde telaşla kahvaltı hazırlamaya çalışıyordu.
Onu izlemeye başladım.
Bazen ne kadar erkek gibi olsada çocuk gibiydi.
Çok hoşuma gidiyordu bu saflığı.
Tam arkasını dönüp ileleyecekken bana çarpıp popo üstü yere kapaklanması bir oldu surat ifadesi o kadar şirin olmuştu ki...

"Uuuğğhhhh!"

Yanına yaklaştım.

Ellerini uzattı zar zor kaldırdım.
Kalkınca sıkı sıkı sarıldı.
Kafasını boynuma gömüp derice soludu.Boynumun ıslandığını hissettim.Ağlıyordu ve ben ağlamasına dayanamıyordum.

"İpek."dedim

"Hı?"diyebildi hıçkırıklarının arasında.

"Bir anlık sinirle söyledim üzülme."dedim yumuşakça.
Bir şey söylemedi kollarıyla daha sıkı sardı beni.

"Sadece bir daha seni kaybetmeye dayanamam."

"Beni hiç kaybetmedin ki...
Ben seni o zamanda seviyordum."

"Bende..."

Dediğinde sarılmayı bıraktım ve yüzüne baktım sırıtarak.

"Biliyorum."dedim. Kızarmıştı yine.

"Can diğerlerine nasıl söyleyeceğiz? "

"Neyi?"Dedim anlamamazlıktan gelip.

"Şey işte birlikte olduğumuzu."dedi utangaçca.

"O zaman bakarız."dedim acıkmıştım.

"Sen bana yemek yap."dedim sabırsızca.

"Tamam yaparımmm."dedi şirinlik yaparak.
Benden kısa olduğu için eğilerek öpüyordum onu oda bunu bildiği için parmak uçlarına basıp yetişmeye çalışıyordu.
Dudaklarına ufak bir öpücük kondurdum.

Yavru kedi gibiydi kendine sığınacak yer arıyordu.
Hemen kafasını çevirdi ve ocağa döndüğünde"ayy Can bu yanmııış!!!"diye bağırmaya başladı.

Sırıttım ve ellerimi kaldırdım.
"Ben anlamam senin marifetin."
Dedim ve hızla mutfaktan çıktım arkamdan sesleniyordu"İnsan yardım eder odun!"sırıttım.
Oturup telefonumla ilgilenmeye başladım.