DUMAN.

3.Bölüm.

Gördüğüm kabusla yerimden zıplamıştım.O aptal Doruk yüzünden boğulmakla ilgili geçmişimi tekrar hatırlamıştım.Ben yüzmezdim.14 yaşımdan beri asla yüzmedim.Çünkü en yakın arkadaşım boğulmuştu.Şişman olup bikini giydiği için dalga geçmişlerdi.O da derinlerde bizden ayrı yüzerken boğulmuştu.Onu aramaya gittiğimde çırpınışlarını görmüştüm.Mosmor oluşunu.Böyle şeylerde dilim tutulurdu benim konuşamazdım.Konuşamamıştım zaten lanet olasıca ağzımı oynatamamıştım.Oynatabilseydim kurtarabilirdim onu, en çok onun tanımasına izin vermiştim Gerçek Masal'ı ama o ölmüştü.Boğularak.Bunu söyleyince bile boğazıma kütük koyuyordu birisi zaten.Kabusumda o günü görmüştüm.Ayrıca onun neler yaşadığını bugün anlamıştım.Çırpınıyorsun o an hayata tutunmak en çok istediğin şey oluyor.Ama sonra bir bakıyorsun ki zaten ölmek istiyorsun niye bu çırpınışların?Bu yüzden kendimi bırakmıştım.Ama o ukala ölmeme izin vermemişti.Şimdiden bana yapacağı en büyük kötülüğü yapmıştı zaten.

 Yavaşca koltukta doğruldum.Evet kendisi yatağında yatıyordu.Banada koltuğa hazırlamıştı.Çünkü kıyafetlerim kurumadan onun kocaman tişörtüyle  bizim eve gidemezdim.Evde kimse yoktu herkes iş seyahatindeydi ama bizim mahallenin dedikoucu teyzeleri durur muydu?Hayır.O koca çenelerini oynatmak için destek olmuş olurdum yapmazdım,asla.Koltukta oturuyordum,boş boş etrafa bakıyordum.Ama hayır ona bana ne yaptığını  söyleyerek zafer kazandıramazdım.Ağlıyordum gene.Küfür ettim kendime.Neredeyse hiç ağlamayan ben şu 2 günde 2 kere ağlamıştım.Hem ilkini bu çocuk görmüştü beni güçsüz sanabilirdi.Lanet olsun o boğulmamalıydı bir tek onu seviyordum.Yumruklarımı sıktım.Nefret patlaması.O incecik bacakları kırılacak gibi olup etek giyen makyaj bombardımanı sürtüklerden nefret ediyorum.Bacaklarımı kendime çekip kollarımı birleştirdim.Şuan çok kötü bir manzara olabilirdi ama uyuyordu.O yüzden onun tişörtüyle sadece şuanlık bu kadar rahattım.Kafamı bacaklarıma gömdüm.Unutmalıydım.Çırpınışlarımı unutmalıydım.Ben bu hayat için çırpınamazdım çünkü.Bu doğru değil.Beni hayata bağlayacak insan yoktu ki.Olmayacaktı zaten.Şuan beni rahatlatabilecek tek şey sigaramdı,sigaramdan çıkan dumanımdı.Kalkıp çantamı yan koltuktan aldım.Evet işte oradaydı.Sigarama özlem dolu bakışlarımı atarken ağzıma koymuştum bile.Çakmağımıda bulup yaktıktan sonra direk balkona çıktım.Manzara güzeldi.Denizsiz manzara zaten şuan tek istediğimdi.Deniz evin diğer tarafında olduğundan dolayı o tarafa hiç gitmeme kararı aldım.Dumanı kafamı kaldırıp üflemek en büyük hobimdi.Bunu yapmayı seviyordum.Hala geceydi zaten en çok bu hoşuma gitti.Bu balkonda sabahlayabilirdim.Gene kafamı kaldırdığımda o gözleri gördüm hiç şaşırmadım dizideyiz zaten  biz.

''Senden- nefret -ediyorum.''  her yeni lafımda dumanı suratına üflüyordum.Tek kaşını kaldırıp bakmıştı.Lafım bitince piç gülüşü yapıp yanıma oturdu.Eksik kalmıştın zaten.Yalnız kalmak yok,eve gitmek yok.Masala eziyet çektirmek var.Evet evet bu tam oldu.Ağzımdaki sigarayı alıp, dolgun dudaklarına götürdü.Dumanı benim yaptığım gibi üfledi.Bu sefer bende çarpık bir gülüş atmıştım.Sonra boynumda elini hissettim.

''İnsanların arasında bana 'Doruk' dersen seni boğarım.''

Elini çektiğinde kahkahayı basıvermiştim.

''Gizemli Kötü Çocuk ha? Çok banelsin ya.Bunlar eskidi.'' Diyerek gözlerimi gözlerine diktim.O da kafasını çevirdi.Burnum burnuna değiyordu.Ve aldığı her nefesi hissedebiliyordum.Dudaklarına baktım.Yavaşça ağzını açtı.Ah lanet konuşmalar.

''Gizemli olmak zorundayım.Hapse girmek istemiyorsam.'' Bu kelimeden sonra bakışlarımın değiştiğini anlayabilirdi.Belkide bir katildi.Neler yapmıştıda yakalanacaktı ki?Daha fazla düşünmek istemiyordum hiç bir şeyi.Birden dudaklarını hissettim.Onun gibi sert birine göre çok fazla yumuşaktı.Karşılık vermekten ne zarar gelirdi?Ondan nefret ediyordum ama kesinlikle iğrenmiyordum.Belkide sertçe öpmeliydim.Çünkü ona özel hissettirmek istemiyorum,asla.Sertçe karşılık verince oda aynısını yapmıştı.Bir kaç dakika böyle geçtikten sonra geri çekildim.Burnumu burnuna değdirdim.

''Ne yaptığın umrumda değil.Karşımda ağladın.'' Evet tam isabet.Beni yenemezsin.Gözlerinin büyüdüğünü hissettim.Ama hiç bir şey demedi.Tam gene öpecekti ki kalktım.Bu kadar yeter sana.

''Korkaksın.'' Bu sözle gözlerimi devirdim.

''Sana 'Doruk' demeyeceksem ne diyeyim?'' Konu değiştirdim evet takmıyor havası vermek istiyordum.Çünkü onun dediği gibi korkuyordum. Aşık olmaktan.Nefret ederken aşık olamazdım.İlk önce nefretimi söndürüp o anı unutturmalıydı bana.Zordu çok zor.Gözlerine her baktığımda o anı görürken çok zordu.