İntikam almaya gönlüm pek elvermiyordu ama bunu yapmak zorundaydım. Hatasını anlaması için büyük bir şanstı. Ve ben yaşadığım şehirde bir çocukla konuşmaya başladım. Çocuk da çok zaman geçmeden hoşlanıyorum felan filan dedi. Benimde zaten bu durum işime geldi ve çocukla çıkmaya başladık. Yapacağım tek şey ilk buluşmada bol bol fotoğraf çekilmek olacaktı. Ve öyle de yaptım. Şimdi en önemli kısıma gelmiştik, bu fotoğrafı sosyal hesaplarda paylaşmak. Paylaşayım ki Batu görsün hemen. Aradan birkaç gün geçti ve Batu da bunun farkına varmıştı zaten. Kaybetme duygusunu yaşıyor olmalıydı. En azından ben böyle düşünüyordum. Çok da uzun zaman geçmedi, düşüncemin gerçek olduğunun farkına vardım. Batuhan kuduruyordu, tam da istediğim gibi. Birkaç hafta sonra Batuhanla tekrar mesajlaşmaya başladık. İnadına çıktığım çocukla olan ilişkimi anlatıyordum ona, kızıyordu farkediyordum, nasıl hoşuma gidiyordu. "Banane ondan" diyordu. Hıhı eminim sananedir. Sonra biz bu çocukla 1 ay kadar çıktık. Valla ne yalan söyleyeyim bu 1 ayın içinde Batuhan'in yaşattığı acıların hepsini tek tek fazlasıyla çıkardım. Aslında bir yanım yaptığım işi yanlış buluyordu. Bilmiyorum, gerçek aşkıma kavuşabilmek için başkasının duygularıyla oynamak pek de bana göre birşey değildi. Ama ne yapayım vallahi çok seviyordum. Zaten çocuğun da bana karşı çok derin duygular hissetmediğini bildiğim için içim rahattı. En azından vicdan azabı çekmeme gerek yoktu. Neyse bu intikam da burda böylece kapandı. Batuyla konuşmaya devam ettik tabi. Bunun düzeldiğini farkettim, içim bir kez daha rahatladı. Yapılan plan başarılı sonuçlanmıştı anlaşılan. Birde her konuşmamızda yüzüne vurmaya başladım ben bunun. Çocuk iyice kavramıştı artık bundan emindik. Sonra daha fazla üstüne gitmedim, zaten o da hatalı olduğunu kabul edip defalarca özür dilemişti. Aradan bir kaç hafta geçti, şubat ayına girmiştik. Ve hiç unutamam tam 2 şubat günü artık net olarak ilişkiye bir ad koymaya karar verdik. 02.02 tarihiydi ve gece saat 02:02 idi. Bu kadar anlamlı bir olayın, bu kadar anlamlı bir tarihte gerçekleşmesini istemiştik. İlişkinin ilk günü pek bir farklılık yoktu aslında. Ya da değişen pek birşey yoktu. Zaten aslında yaklaşık 4 ay boyunca sevgili gibi konuşmuştuk biz. Neyse aradan 4 gün geçti. 6 şubat cumartesi. O gün değişen çok şey oldu işte. Izmir'de oturan teyzemin yanına gidiyorduk. Tabi zor bir buluşma olacaktı ama ben kaçıp bunun yanına gidecektim, koymuştum kafaya. Anneme istemeden uydurduğum birkaç yalanla kaçmayı başarmıştım. Kolay bir buluşma olmayacağını söylemiştim, zaten bulunduğum yerden Batu'nun yaşadığı yere gitmem 2 saat sürecekti. Açıkçası sürpriz yapmak istiyordum, tabi Batu'nun arkadaşı bu sürprizi bozmasaydı. İzbandan inip, Batu'nun bulunduğu yere gitmeyi planlarken hiç beklemediğim bir şey oldu. Sürpriz yaparken sürprize yakalandım sanırım. Karşımda gördüm onu, sadece 6-7 adım uzağımda duruyordu. Oydu ya, bakıyordu bana o eşsiz gözleriyle. Derin bir nefes çektim sonra açtım kollarımı, geliyordu bana doğru. Her adımında kalp atışlarım bir kat daha hızlanıyordu. Ve en çok hayalini kurduğum an gerçekleşti. Sarıldık öyle sımsıkı. Dakikalarca sarıldık. Sonra baktı gözlerimin içine. Birşeyler söyleyecekti, ama konuşamıyordu farkındaydım.
