14 Haziran Salı
Bugün benim doğum günüm. Ve bu günüm Batu'dan ayrı geçecek. Ne yazık ki doğum günümde yanımda olamayacak. Bunun bana verdiği hüzün bambaşka.
Sabah 10 da uyandım. Klasik doğum günü kutlaması için yakın birkaç arkadaşı çağırdım. Üstüme bir gömlek, biraz makyaj, saçlar fön. Bugünü farklı kılan tek şeydi bunlar. Arkadaşlarla buluşmaya giderken aklıma Ömer'in de geleceği dank etti. Ömer, Batuhan'in en yakın arkadaşı. Batu gelemediği için hazırladığı hediyeleri Ömerle ulaştıracaktı. Ezgi, Ömer'i almak için garaja doğru gidiyordu. Bende birkaç arkadaşımla kafede oturmuş onları bekliyordum. Sıradan bir muhabbet dönüyordu ortada. Ezgi'nin merdivenlerden gelişini gördüm. Elinde hediyeler vardı, bir de mektup. Oku dedi, bende okumaya başladım. " İlk hediyenin ne olduğunu biliyorsun, çok zorladığın için söylemiştim" yazıyordu. Açtım hediyeyi ve ona beğendiğimi söylediğim tişört çıktı. Evet telefonda konuşurken çok zorladığım icin bu hediyeyi söylemişti. Okumaya devam ettim. " İkinci hediyen de bana al diye haftalarca yalvarıp başımın etini yediğin elbise" yazıyordu. Bu cümleyi duyar duymaz pakete saldırdım, çünkü o elbiseyi cidden çok istemiştim. Paketten ayıcıklı elbisenin çıktığını görünce de bildiğin sevinçten uçuyordum. " Üçüncü hediyeni de açabilirsin" yazıyordu. Kırmızı bir kutu vardı, içini açtım. Birçok kinder ve bunlarin arasına konmuş güllerle karşılaştım. Mutluluktan delirmeme saniyeler kalmıştı heralde. Okumaya devam ettim hediyeler bitmiyordu. " 4.hediyen biraz büyük, bunu görmemen için bir arkadaşın senin gözünü kapatacak" yazıyordu. Ali gelip gözümü kapatmıştı. Açıkçası daha büyük ne olabilir diye düşünüyordum. Derken gözümü açtılar ve karşımda Batuhan. Bu anı asla unutamazdım. Zaten unutmamam için ölümsüzleştirip videoya da çekmişlerdi. Hayatımın en kusursuz doğum günüydü. Bu çocuğun hayatıma kattığı mutluluk için ona minnettardım. Her zaman ne yapıp edip beni mutlu etmeyi başarıyordu. Bunu biliyor olmak çok daha güzeldi. Koca 4.5 ayı onunla musmutlu geçirmiş olmak çok güzeldi. Acısıyla, tatlısıyla birçok haftayı ona adamış olmak benim için eşsizdi. En kötü günler onunlaydı. Gece yarısı sebepsizce atılan kahkahalar onunlaydı. Gözyaşları onunlaydı. İzlenip ağlanan filmler onunlaydı. Her kahkahanın sonu vardı, her gözyaşının. İzlediğimiz her filmin sonu vardı. Biz hiç ne kahkahanın, ne de filmin bitmesini istememiştik, ama hepsi bitmek zorundaydı. Hayat bitmek zorunda değil mi zaten? Bugün de bu hikayeyi son vermek zorundayım. İstemeden verilen en acı son. Bana yaşattığın herşey için kocaman öpücükler Delibal. Seni çok seviyorum, hep mutlu kal, iyi kal. Bir yerlerde denk gelmek dileğiyle.
