Po drugiej stronie chmur

Rozdział 9

POV. Sam

Kurdę za 10 min muszę być na miejscu, mój kolega który przyjechał z Albuquerque poprosił mnie bym mu pomógł wnosić sprzęt na scenę, a co najlepsze mój brat Conor gra w jego zespole na gitarze. Nie grał od początku, pół roku temu zdarzył się wypadek w którym zginął poprzedni gitarzysta, jechał razem z jeszcze jedną osobą ale nigdy nie dowiedziałem się kim był pasażer. Tak więc casting odbył się parę tygodni po pogrzebie no i mój brat go wygrał. Jestem z niego strasznie dumny.

Biegiem doleciałem do parku w którym miał się odbyć występ i od razu rozpoznałem blond czuprynę mojego kolegi.

- Siema Austin, co tam u ciebie słychać?- Przybiłem mu męską piątkę

- Hej Sam, super tęskniłem za tym miastem, a wiesz co mam kuzynkę nie wiele młodszą od ciebie, może masz ochotę ją poznać?

- W sumie co mi szkodzi, z chęcią ją poznam. Jest tu teraz?

- Nie ale za chwilę powinna być.... O czekaj widzę ją. Młoda tutaj jestem!!!

POV. Mel

Szłam spokojnie wsłuchując się w piosenkę która aktualnie leciała w telefonie

  I may seem crazy
or painfully shy,
and these scars wouldn't be so hidden,
if you would just look me in the eye.
I feel alone here and cold here,
though I don't want to die,
but the only anesthetic that makes me feel anything - kills inside**

Pomimo że w piosence słychać o bliznach, to ja się nie tnę. Jestem za słaba by to zrobić, po mimo tego że cierpię na depresję to nie mam na tyle siły by się okaleczyć. Strasznie brzydzę się krwią, tak samo jak sobą.

Weszłam właśnie na teren parku, gdy usłyszałam wołanie mojego kuzyna które przebiło się ponad muzykę w słuchawkach. Wyjęłam słuchawki z uszu i podniosłam wzrok. To co zobaczyłam było straszne. Czy on musi wszędzie za mną łazić?

* Plumb- Cut

*Może wydaję się szalonaalbo strasznie nieśmiała

a te blizny nie byłyby ukryte
Jeśli tylko potrafiłbyś patrzeć mi w oczy
Czuję się tu samotna i zimno mi
Chociaż nie chcę umrzeć
Jedyne, co może mnie znieczulić zabija wszystko wewnątrz mnie