Shhh...

Κεφάλαιο 5ο

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 5ο

Μια ώρα πριν το συμβάν...

Η Έλενα αποφάσισε να πάρει τη ζωή στα χέρια της. Έπρεπε να φύγει για να προστατεύει και να προστατεύσει και το μωρό. Η γυναίκα που την πλησίασε γνώριζε ήδη για την εγκυμοσύνη. Αυτό ήταν το μεγάλο μυστικό στο οποίο αναφερόταν. Γνώριζε τα πάντα... και έδειχνε μια γυναίκα αποφασισμένη για τα πάντα... τα μάτια της φανέρωναν μίσος και κακία... Της έδωσε ένα εισιτήριο για να φύγει μακριά... Αυτή ήταν η μοναδική προσφορά αρχικά, στην πορεία θα τη βοηθούσε με τη διαβίωση και τη γέννηση του παιδιού. Στην τσάντα της είχε και το βιβλιάριο με τα λεφτά που της κατέθεσε ο πατέρας του Άλκη εις άγνοια του δεύτερου. Η φωνή της λογικής φώναζε να τον βρει να μιλήσει μαζί του... να του εξηγήσει... οι κόσμοι τους ήταν διαφορετικοί... το μεγάλο ψάρι έτρωγε πάντα το μικρό και εκείνη πολύ απλά δεν γνώριζε να κολυμπάει στα βαθιά. Η σχέση θα γινόταν μαρτύριο και τέλος θα ήταν αναπόφευκτο, έτσι τουλάχιστον... με αυτή τη δικαιολογία έπειθε τον εαυτό της για την ορθότητα των επιλογών της.

Αποφάσισε όμως να μην αγγίξει τίποτα από τα χρήματα του Χαράλαμπου Δούκα... αυτός ο άνδρας της προκάλεσε τρόμο... ήταν πάρα πολύ επικίνδυνος και πονηρός... Θα επέστρεφε στο διαμέρισμα για να πάρει τόσο το διαβατήριο όσο και το δικό της βιβλιάριο με τις 'όποιες οικονομίες διέθετε. Μόνο το εισιτήριο για Γερμανία θα χρησιμοποιούσε... ένα εισιτήριο δίχως επιστροφή...

Όταν είδε πάλι το Μάριο πάλι να τη πλησιάζει αναγκάστηκε να τρέξει έξω στη βροχή σαν τρελή... δεν άντεχε άλλο.... ζητούσε ελεημοσύνη λες και ήταν καμιά ζητιάνα... Όχι... όχι έπρεπε να παλέψει μόνη της... στο δικό της κόσμο... Πράγματι προσεχτικά έφτασε στο σπίτι... δεν γνώριζε εάν ο Μάριος είχε αφήσει κάποιον να παρακολουθεί το σημείο... για καλή της τύχη κανείς... Μπήκε βιαστικά μέσα χωρίς να ανάψει το φως όμως... Έκανε ένα μπάνιο στα τυφλά σχεδόν ίσα ίσα να αφήσει το νερό να τρέξει πάνω στο ταλαιπωρημένο κορμί της. Έβαλε σε ένα μικρό σάκο κάποια ρούχα και αμέσως αναζήτησε το διαβατήριο και το βιβλιάριο. Πριν φύγει έριξε μια ματιά στο μικρό δώμα του τελευταίου ορόφου, ανοιγόκλεισε τα μάτια, ενώ πήρε μια βαθιά αναπνοή σαν να ήθελε να κρατήσει τη μυρωδιά αυτού του μικρού σπιτιού για πάντα στην καρδιά της... Χιλιάδες εικόνες πέρασαν από μπροστά της.... χιλιάδες λόγια αγάπης από το στόμα του.... σε όλες ήταν παρόν... αυτός... τα μάτια του... τα χείλη του... το πρόσωπο του... Θα έλεγε όμως αντίο σε όλα αυτά πολύ γρήγορα....