Shhh...

Κεφάλαιο 6ο

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 6ο

Ο Άλκης ακόμη στο σημείο του ατυχήματος προσπάθουσε να βγάλει μια άκρη... δεν έφευγε από εκεί μέχρι να λάμβανε απαντήσεις...
"ΤΙ ΕΓΙΝΕ;" ρώτησε τον σωματοφύλακα του σαν μανιασμένο σκυλί...

"Δε ξέρω αφεντικό... έτσι τη βρήκε... ένα άλλο αυτόκινητο έφευγε εκείνη τη στιγμή... ίσως αυτός που τη χτύπησε... δε ξέρω..."

"Λέγε παρακάτω..."

"Είδα μια γυναίκα... έβρεχε πολύ δεν είμαι και τόσο σίγουρος.... το αυτοκίνητο έφυγε βιαστικά από το σημείο... συγκράτησα μόνο τους τελευταίους αριθμούς..."

"Θέλω να πας στην αστυνομία... θέλω να μάθεις τα πάντα... ότι κάνουν... όποιον ανακρίνουν πρέπει να το μάθω πρώτος..." ούρλιαξε προσπαθώντας να ελευθερώσει λίγο από το βάρος της ψυχής του...

"Αφεντικό υπήρχαν κάμερες... ίσως καταφέρω να βρω κάτι..."

"Πλήρωσε όσο... δε ξέρω λάδωσε... σκότωνε... βρες μου μάρτυρες και βρες αυτό το καθίκι και φέρτον μπροστά μου...." το αίμα πεταγόταν στις φλέβες.... το μίσος και η οργή είχαν δημιούργησε ένα περίεργο κράμα... μια βόμβα... Εκείνη τη στιγμή ένιωθε ένα διαφορετικός άνθρωπος.... ένας άνδρας του οποίου του είχαν ξεριζώσει μόλις την καρδιά... ένας βαρύς χειμώνας απλώθηκε στη ψυχή του... μόνο που το χιόνι ήταν μαύρο.... τα μάτια του είχαν σκουρύνει ενώ έδινε μια βουβή υπόσχεση μέσα του... να καταστρέψει τον υπεύθυνο αυτού του ατυχήματος. Δεν είχε ιδέα τι θα ακολουθούσε... δεν γνώριζε πως ο πόνος γίνεται μεγαλύτερος μέσα σε μερικά δευτερόλεπτα... όχι δεν θα την άφηνε στο μαυροφορεμένο άνδρα τόσο εύκολα... θα έμπαινε ανάμεσα τους... Ίσως στην πορεία μεταμορφώνονταν σε ένα μαυροφορεμένο άνδρα έτοιμος να κλέψει από το θύτη οτιδήποτε αγαπούσε... Ναι ο Άλκης Δούκας.. ήταν αποφασισμένος... τίποτα δεν τον εμπόδιζε... δεν θα έδειχνε οίκτο... είχε τη δύναμη και θα τη χρησιμοποιούσε πάση θυσία, μέχρι να έλιωνε το μαύρο χιόνι από τη καρδιά του...

Ο Μάνος έτρεμε... σε όλη τη διαδρομή δεν είπε κάτι... όταν έφτασαν σπίτι και ενώ ήδη έβαλε σε μια τάξη τις σκέψεις του προσπάθησε να κρύψει το άγχος...

"Αγάπη μου θέλεις να οδηγήσεις πίσω με το αυτοκίνητο...." τον ρώτησε η Ζωή....

Αυτός την έπιασε από τα μπράτσα... "πρέπει να το πετάξεις αυτό το αυτοκίνητο... είναι επικίνδυνο... δες τι πάθαμε..."

"Υπερβάλεις αγάπη μου... ήταν η κακιά στιγμή.... μακάρι να το έδινα για παλιοσίδερα αλλά το χρειάζομαι το σαραβαλάκι μου..."