Shhh...

Κεφάλαιο 10ο

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 10ο

"Αγαπητέ υπουργέ με έχεις βοηθήσει αρκετά στο παρελθόν..." είπε ο Χαράλαμπος αμέσως αφου αντάλλαξε μια θερμή χειραψία με το σύμμαχο τόσα χρόνια...

"Είπαμε μαζί στα ευκόλα... μαζί και στα δύσκολα" απάντησε ο Δημήτριος Φράγκος... υπουργός της κυβέρνησης τα τελευταία χρόνια αλλά αναμειγμένος με την πολιτική εδώ και πολύ καιρό...

"Ένας Δούκας ποτέ δε ξεχνά... λέω μάλιστα να επισπεύσουμε τους αρραβώνες τώρα που ο Άλκης θα επιστρέψει..."

"Πολύ καλή ιδέα φίλε μου... να προσέχεις όμως... την προηγούμενη φορά σε γλίτωσα με κόπο με την κομπίνα που είχες σκεφτεί..." τσούγκρισαν τα ποτήρια... "η κόρη μου τον νοιάζεται το γιο σου... ελπίζω να την προσέχει...."

"Δε θα έχει άλλη επιλογή... θα την προσέχει... ο λόγος μου είναι σπαθί..." πρόσθεσε ο πατέρας του Άλκη αλλά μέσα του γέμιζε με ανασφάλεια διότι ο γιος του ήταν πολύ απρόβλεπτος... ξαφνικά είχε γίνει υπερβολικά υπάκουος... έδινε σημασία στη δουλειά... ενδιαφερόταν περισσότερο. Φυσικά ανησυχούσε... όχι δεν πίστευε σε αυτή την απότομη μεταβολή... τώρα που θα επέστρεφε θα έλεγχε και μόνος κάποια πράματα...

"Είναι άνδρας...." τον δικαιολόγησε ο υπουργός...

"Σκέφτομαι να μεταβιβάσω κάποιες από τις μετοχές ως δώρο στην κόρη σου... έτσι θα πειστείς πως δεν παίζω..."

Αυτός κούνησε το κεφάλι ευχαριστημένος.... είχαν μια σχέση περισσότερη εμπορική.... τρέφανε την ίδια αλληλοεκτίμηση αλλά κανείς δεν έμπλεκε στα πόδια του άλλου...

"Δώσμου να τον κρατήσω...." επέμενε η Φανή....

"Βγάλτε το σκασμό... "φώναξε η Χαρά παραδίπλα....

"Σσσ" η Ζωή έβαλε το δάχτυλο μπροστά από το στόμα... θα μας φάει η άλλη....

Η Φανή έβαλε τα γέλια... "δεν τη φοβάσαι όμως..."

Το νούμερο 2007 χαχάνισε ενώ κρατούσε στην αγκαλιά το μωρό της, που επιτέλους ησύχασε... "κανένα δε φοβάμαι... ακόμη και με το θάνατο τα πάω καλά..." απάντησε ψιθυρίζοντας...

"Θα τον μεγαλώσει εδώ πέρα; εδώ μέσα; θέλω να πω δεν είναι και το πιο κατάλληλο...."

"Μαζί μου ο μικρός Ανδρέας δεν θα πάει πουθενά..." τόνισε ενώ το τρέμουλο στη φωνή εξαφανίστηκε αμέσως.. "εγώ είμαι η μάνα του... δεν υπάρχει κανείς άλλος..." ο Μάνος δεν είχε δώσει σημεία ζωής... δεν γνώριζε καν τη φυσιογνωμία του γιου του αλλά και πάλι δεν έχανε την πίστη τόσο εύκολα...