Shhh...

Κεφάλαιο 8ο

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 8ο

"Πείτε μου πως έγινε το ατύχημα; γιατί την εγκαταλείψατε;" η φωνή του ήρεμη... κοίταζε το φωτάκι της κάμερας που αναβόσβηνε οδηγώντας τον σε ένα αργό θάνατο...

Η Ζωή δε μίλησε... είχαν γίνει δυο ξένοι... έτσι συμφωνήσαν φυσικά... τα ξεκαθάρισαν χωρίς πολλές ανούσιες κουβέντες... "όλα έγιναν όπως τα είπα... δεν αλλάζει κάτι... έχασα τον έλεγχο του αυτοκινήτου... έπεσα πάνω σε ένα κάδο.... δυνατά... δεν είχα ιδέα πως εκεί βρίσκονταν κρυμμένη μια γυναίκα... εάν το γνώριζα..."

"Εάν το γνωρίζατε τι θα γινόταν;" τη ρώτησε ανυπόμονα... πάλευε να της αναγνωριστούν κάποια ελαφρυντικά...

"Δεν την είδα όμως... ίσως θα μπορούσα να τη σώσω... δε ξέρω..."αισθανόταν πολύ κουρασμένη, μια μέρα πέρασε στα κρατητήρια με διαδικασία εξπρές...

"Θέλετε να προσθέσετε κάτι άλλο;" αγωνία... τρόμος όλα μαζί ζωγραφισμένα με τα πιο σκοτεινά χρώματα στο πρόσωπο του.... μια παλέτα με θλιμμένα χρώματα που φανέρωναν μια ψυχική γύμνια... την έλλειψη σεβασμού και την απόδειξη πως η αγάπη σιγόσβηνε έτσι απλά χωρίς να υπάρχει προφανής λόγος...

"Όχι..." σηκώθηκε απότομα όρθια εκνευρισμένη... "όχι... εγώ φταίω... όσες φορές και να ρωτήσετε δυστυχώς... δε μπορώ να κάνω κάτι για να φέρω πίσω στη ζωή την κοπέλα... λυπάμαι... συγγνώμη..." τσίριξε αλλά σε αυτό το στενάχωρο δωμάτιο ανάκρισης υπήρχε μόνο αυτή και αυτός... ένας άγνωστος... έτσι πρόσταζε το σενάριο... αλλά η καρδιά της μαρτυρούσε άλλα... ήταν η πρωταγωνίστρια... πάντα επέλεγε τα δράματα... τη μοναδική φορά που επέλεξε τη κωμωδία ο Θεός την τιμώρησε... δεν είχε προφανώς το δικαίωμα να χαμογελάσει... να γνωρίσει την πραγματική ευτυχία

"Τελειώσαμε..." η κάμερα έσβησε... και ο εισαγγελέας της υπόθεσης έκλεισε τις σημειώσεις του... " η δίκη θα πραγματοποιηθεί το συντομότερο δυνατόν...

Αυτή κούνησε το κεφάλι... πριν από δυο μέρες ήταν ελεύθερη... πριν από πέντε μέρες ο Μάνος συνάντησε κρυφά τη Ζωή... χάθηκε στην αγκαλιά του... χρειαζόταν δύναμη γι' αυτό που είχε αποφασίσει να κάνει...

"Σε αγαπάω..." του είπε ενώ του ψιθύριζε στο αυτί... "μαζί.. θα σε στηρίξω..."

"Ζωή δε γίνεται... δε θέλω... δεν το καταλαβαίνεις..." είχε ξεμείνει από λόγια...

"Σςς δε χρειάζεται να μου δικαιολογηθείς... ήταν η κακιά στιγμή... είμαι σίγουρη πως δεν την είδες αλλιώς δε θα την άφηνες έτσι.."