Shhh...

Κεφάλαιο 25ο

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 25ο

Ο Μάνος περίμενε την Ελεονόρα σπίτι της. Απέμειναν δυο ώρες πριν το μεγάλο πάρτυ γενεθλίων των εστιατορίων. "Τι κάνεις εδώ πέρα" τον ρώτησε πρώτα έκπληκτη.

Αυτός κρατούσε ένα φάκελο στο χέρι με όλα τα στοιχεία, που είχε συλλέξει όλες αυτές τι μέρες. Στοιχεία που έκαιγαν την οικογένεια Δούκα και θα μπορούσαν να τους φέρουν στο χείλος της καταστροφής. "Αυτά είναι για σένα"

"Τι είναι αυτός ο φάκελος;"

"Εάν ποτέ τον μισήσεις, εάν ποτέ θελήσεις να τον καταστρέψεις τότε εδώ είναι όλα τα στοιχεία" ακουγόταν σίγουρος για την επιλογή του. Η κόρη του υπουργού φάνταζε η καλύτερη λύση, η καλύτερη συνεργός.

"Γιατί;"

"Διότι αυτός ο άνδρας δεν αξίζει για σένα.." μουρμούρισε ενώ δεν επέτρεπε στην αγωνία να επισκιάσει το χαμόγελο

"Και ποιος μου αξίζει;" εκείνη έπαιζε με τις λέξεις αλλά γνώριζε πως η αλήθεια ήταν φανερή σε όλους.

"Θα τον βρείς από μόνη σου" ανταπάντησε ενώ έκανε βήματα προς τα πίσω.

"Σταμάτα" τον παρακάλεσε η Ελεονόρα. "θέλω να σου ζητήσω μια χάρη, δεν έχω.."

Εκείνη τη στιγμή το πρόσωπο του φωτίστηκε, δεν μίλησε όμως σαν να περίμενε κάτι.

"Θέλω να με συνοδέψεις απόψε" η φωνή της ήρεμη... "ο Άλκης"

"Δε δίνει δεκάρα να υποθέσω, πολύ καλά ούτε η άλλως είμαι και εγώ καλεσμένος"

Έδωσαν ραντεβού σε μιάμιση ώρα ώστε να παραβρεθούν μαζί στο πάρτυ.

Την ίδια η Ζωή κοιτούσε γύρω της σαν χαμένη, ο Άλκης με το ζόρι την οδήγησε σε ένα πανάκριβο μαγαζί ρούχων. Οι πωλήτριες της έριχναν κοφτές ματιές δυσπιστίας, μια καθαρίστρια μαζί με τον κύριο Δούκα, μέγα είδηση. Ο Άλκης όμως δεν τα υπολόγιζε αυτά με βροντερή φωνή έδωσε μια και μόνο εντολή... "διώξτε όλες τις πελάτισσες και βρείτε σε αυτή τη γυναίκα κάτι να φορέσει"

"Μα.." πήγε να διαμαρτυρηθεί μια από τις πωλήτριες

Έψαχνε τις κρεμάστρες μια προς μια, διάλεξε ένα υπέροχο κόκκινο φόρεμα.. "αυτό για αρχή" το πέταξε στα μούτρα της πωλήτριας που τόλμησε να αντιμιλήσει.. "γρήγορα εάν θες να έχεις δουλειά αύριο"

Η Ζωή ένιωθε το σάλιο κολλημένο στο λαιμό της, "δεν έχω σκοπό να πάω πουθενά μαζί σου"