Sıcak Çikolata (Demi Lovato/Hayran Kurgu)

18. Bölüm

Dustin oturma odasındaki tekli koltuğa oturdu. Tek yaptığı boşluğa öylece bakmak ve neler olduğunu düşünmekti. 

Demi ona yalan söylemişti. Üstelik Dustin ona insanların yalanlarından bıktığını anlattığı halde bunu yapmıştı. 

Ve sonra da bu soğukta çıkıp gitmişti. Dustin hiç sesini çıkarmamış öylece çıkıp gitmesini beklemişti, şimdi ise kendini suçluyordu.

Derin bir nefes aldı ve yüzünü ellerinin arasına aldı. Demi soğuktan kurtulmak için yalan söylemişti ve Dustin'in ailesi hayal kırıklığına uğramasın diye de buna devam etmişti.

Kafasından bir sürü şey geçiyordu. Ama daha da önemlisi tüm bunlara rağmen Demi'yi özlemişti. Çok özlemişti hem de.

"AMCA DUSTINY... DEMI," Lilly bağırarak evin içine girdi ve ben de kendimi toparlamak için ellerimi yüzümden çektim.

"Hey Lilly," Dizime oturdu ve bana gülümsedi. Ayrıca bana hala Demi'nin topuklularını giydiğini göstermek için ayaklarını sallıyordu.

"Demi nerede? Ve senin gözlerin neden bu kadar kırmızı ve şiş?" Ağladığımı farketmemiştim o yüzden başımı iki yana salladım.

"Sorun yok, sen merak etme tamam mı?" Başını salladı ve yanağımı öptükten sonra kalkıp eve yeni giren diğerlerinin yanına gitti.

"Dustin oğlum, bir sorun mu var?" dedi annem yanıma oturduktan sonra.

"Gitti..." dedim, herkes beni rahatlatmak için çabalıyordu.

"Neden gitsin ki Dustin? Kavga falan mı ettiniz?" dedi Hanna, başımı salladım ve bir süredir sıktığım ellerime baktım.

"Bana yalan söyledi... Aslında çok küçük ama aynı zamanda çok büyük bir şey." dedim Jenna'ya bakarak.

"Ne hakkında yalan söyledi?" dedi o da beni sakinleştirmek için elini omzuma koyduğunda.

"Soyadı... Soyadını bilmiyordum ve şimdi Lovato olduğunu biliyorum." Bunu dediğimde babamın gözleri büyümüştü.

"Dustin onunla bir yıldan fazla süredir çıkıyorsunuz ve soyadını yeni mi öğreniyorsun?" dedi Cody konuşmaya girerek. İşte artık her şeyi anlatma zamanı gelmişti.

"Onu sadece 2 haftadır tanıyorum. Parkta buldum, çok normal biriydi, tek istediği sıcak bir evdi. Kız arkadaşım gibi davranmasını istedim böylelikle siz benim bir hayal kırıklığı olduğumu düşünmeyecektiniz. Daha sonra tekrar gidecekti ama aslında onu bırakmayacaktım... Harika biriydi." diye anlattım tek nefeste.

Nefes aldım ve tepkilerini görmemek için gözlerimi kaçırdım. "NE YAPTIM DEDİN?" diye babam bağırdı o yüzden ona bakmak zorunda kaldım. "Evsiz bir insanı aldın... Deli olabilirdi."

"Tek duyduğun bu mu anlattıklarımdan? Tek umursadığın evsiz olduğu kısmı mı? Bir Lovato olduğunu anlamadın mı?"

"Ama bunu o zamanlar bilmiyordun. Seni öldürebilirdi."

"Onu izledim," dedim kulağa ne kadar saçma da gelse. "Onu nerdeyse 3 hafta boyunca izledim. Tek yaptığı New York'un etrafında gezmek ve akşam olduğunda parka gelip uyumaktı. Siz onunla tanıştınız.. deli gibi bir hali var mı?"

"Eğer bir Lovato'ysa nasıl sokaklara düştü?" dedi annem sakin bir şekilde ama aksine babam duvara yaslanmıştı ve çok sinirliydi.

"Ailesi mezun olduktan sonra onu evden kovmuş ve kendi hayatını kurmasını istemişler. Hiç parası ve iş tecrübesi de olmadığı için kimse işe almamış."

"Bu çok kötü." dedi Hanna üzgün bir şekilde boşluğa bakarak.

"Evet öyle. Gitti çünkü size daha fazla yalan söylemek istemedi ve haklıydı bunu yapmamalıydık." Ayağa kalktım ve merdivenlere yöneldim. 

"Dustin," Dönüp anneme baktım "Sen bizim için bir hayal kırıklığı değilsin." Başımı salladım ve hiç uyuyamayacağımı bile bile kendime yatağa bıraktım.