Sıcak Çikolata (Demi Lovato/Hayran Kurgu)

24. Bölüm

Tamam Dustin'i sevdiğimi itiraf etmiştim ama bu gerçekten doğru mu bilmiyordum... Evet onu öperken kıvılcımlar hissediyordum ancak o benim için sadece sokaklardan kurtulmama yardım eden biriydi.

Ve o da sanki şey mişim gibi bana yardım ediyor.. olamaz bunu nasıl baştan beri anlayamadım? Onun için de iyilik yaptığı sıradan biriyim. Aynı sokaktaki diğer evsizler gibi.

Üzüntüyle duvara bakarak nefesimi tuttum. Şimdi uyumam imkansız hale gelmişti işte. Odadaki karanlık üstüme üstüme geliyor gibiydi.

Yataktan kalktım ve koridorda hızla ilerleyip onun kapısının önünde durdum. İçimde çok büyük bir kızgınlık vardı. Bunu atamazsam bu gece uyuyamayacağımı adım gibi biliyordum. Kendimi tutamadım ve uyandırmak için bir anda yatağına atladım.

"Neler oluyor," dedi yorgun bir şekilde ve ışık yüzünden gözleri rahatsız olduğu için birkaç kez kapatıp açtı.

"Senin için neyim ben?"

"Uyanmam için bana biraz zaman ver." İç çekti ve yastığı ayarlayıp yatağın başlığına yaslandı. O git gide uyanırken ben yerimden hiç kıpırdamıyordum. "Pekala neden durup dururken kalktın ve beni deli gibi korkuttun?"

"Hayır... Zaten hiç uyumamıştım... Aklımdan bir sürü şey geçiyordu ve doğru düzgün düşünememeye başlamıştım. Bu şekilde kendimi kızdırdım ve gerçeği öğrenmeye geldim... Ben senin için neyim?"

"Bir kız." dedi kafası karışmış bir şekilde. Sanırım hala tam olarak uyanamamıştı. Koluna yumruk atmam ile dik oturduğu yataktan düştü.

"Demek istediğim şey bu değildi Dustin... Sana ben senin için neyim diyorum... Cinsiyetim değil."

"Bir arkadaş sanırım... Yani seni yaklaşık bir aydır tanıyorum başka ne diyebilirim bilmiyorum Demi. Yanlış bir şey söylemek istemiyorum. Seni arkadaş olarak görüyorum." Bazı nedenlerden dolayı bana 'arkadaş' dediğinde hayal kırıklığına uğradığımı hissettim.

"Teşekkür ederim... Beni sadece yardım ettiğin, öylesine sokaktan biri olduğumu düşündüğünü sanıp sinirlenmiştim. Bundan kurtulmam gerekiyordu."

"Tamam belki başta sadece öyleydi... Yani seni bu evde zorla tutmuyorum, istediğin zaman gidebilirsin. Ama uzun zamandır benim için öyle sıradan biri de değilsin." Başımı salladım ve oynadığım ellerime bakmaya başladım.

"Pekala... Teşekkür ederim bunun yüzünden uykularım kaçıyordu."

"Şimdi uykuma geri dönebilir miyim? Yarın erken saatte bir çekimim var." Yataktan kalktım ve kapıya yöneldim.

"Hey Demi," Geri döndüğümde göz göze geldik. "Bunları çok fazla düşünme... Senin kalbini kırmam... Burada olmanı gerçekten istiyorum."

Çıkıp tekrar kendi odama geldiğimde yine düşüncelerin arasında kaybolmuş bir şekilde duvara bakıyordum. Hayat sokaklardayken daha mı kolaydı ne?