Fleva ~ Alles Komt Altijd Goed!

Hoofdstuk 1

Dit is mijn aller eerste verhaal. Ik hoop dat jullie dit verhaal leuk gaan vinden. Ik zou graag willen weten wat jullie ervan vinden. feedback is altijd welkom!
Enjoy!

Eva
Ik hoor overal gepiep alleen maar gepiep. Wat is dat voor geluid? Denk ik bij mijzelf. Ik probeer mijn ogen open te doen, maar het licht dat op mij schijnt is te fel. Ik doe mijn ogen snel weer dicht. Waar ben ik? Vraag ik me af. Voor ik veder kon nadenken viel ik weer in een diepe slaap.

Wolfs
Ik loop het ziekenhuis binnen. Eva ligt al een week in het ziekenhuis en nog steeds is ze niet wakker geworden. Ik maakt me grote zorgen, maar ik probeer me sterk te houden. Het is nu 6 uur, ik heb vandaag weer gewerkt, maar had mijn aandacht er echt niet bij. Ik zit de hele dag al te popelen om Eva weer op te zoeken. Ik loop richting haar kamer, als ik in de deur opening sta zie ik geen dokter, dus ik loop maar meteen naar binnen. Daar ligt ze dan 'mijn' prachtige Eva, ookal ziet ze er bleek uit en helemaal niet best, toch is ze mooi. Ik ga op de stoel naast haar bed zitten en pak haar hand vast. Ik begin tegen haar te praten: 'hoi Eva, ik ben er weer', fluister ik zachtjes tegen haar. Waarna ik een kusje op haar hand geef. Er zitten allemaal slangetjes en apparaten aan haar vast, maar inmiddels ben ik het alweer gewend.

Eva
Ik word weer wakker alleen blijven mijn ogen dicht. Het licht doet veelste zeer aan mijn ogen om ze open te doen. Ik hoor meteen weer het gepiep, ik bedenk me dat ik waarschijnlijk in het ziekenhuis lig. Daar hebben ze ook altijd van die apparaten. Tot mijn verbaasing voel ik dat iemand mijn hand vast heeft. Toch durf ik mijn ogen niet open te doen, te bang voor het licht. Ik knijp zachte in de hand die mij vast heeft.

Wolfs
Ik zit met mijn gedachte bij Eva. Hoe onze eerste ontmoeting was. Ze is altijd al eigenwijs geweest. Opeens voel ik dat Eva in mijn hand knijpt. Snel kijk ik naar haar gezicht. Maar ze wordt niet wakker. 'Eva', zeg ik tegen haar. Hopend dat ze me hoort en wat zegt. Maar het blijft stil. Het enigste wat er gebeurt is dat ze nog èèn keer in mijn hand knijpt. Ik geeft nogmaals een kusje op haar hand. 'Ik ben bij je Eva, je bent niet alleen. Alles komt goed! Alles komt altijd goed'. Zeg ik tegen haar wat ze normaal tegen iedereen zegt en vooral tegen mij. De tranen staan in mijn ogen, maar ik zeg het wel weetend dat ze me hoort.

Nadat ze na een kwartier nog steeds niet heeft gereageerd besluit ik toch maar wat eten te gaan halen. Het is inmiddels al weer 8 uur. Als ik bij Eva zit vergeet ik gewoon de tijd. Ik geeft haar een kus op haar hoofd. 'Ik kom zo weer terug', zeg ik tegen haar. Ik laat haar hand los en loop de kamer uit. Op weg naar de kantine hier.

Ik heb inmiddels gegeten. Niet dat ik zeg dat het lekker was. Ook omdat ik nog eens aan de late kant was en het eten al groot en deels was afgekoeld. Maar ja, nu loop ik al weer naar Eva toe. Als ik haar kamer inloop zie ik dat Eva nog steeds ligt met haar ogen dicht. Ik ga maar weer naast haar zitten en lees een krant die ik onderweg even heb meegenomen uit de kantine.

Eva
Als ik weer bij kom merk ik dat het al wat donker is geworden en dat er geen zon meer schijnt. Ik besluit toch maar mijn ogen voorzichtig open te doen. Dan zie ik Wolfs zitten. 'Wolfs', zeg ik zachtjes maar wel dat hij mij hoort. 'Eva', hoor ik hem zeggen met een breede glimlach op zijn gezicht. Ik probeer wat te zeggen maar het lukt niet en krijg opeens een enorme steek in mijn hoofd en doe mijn ogen meteen weer stijf dicht. Wolfs ziet het en drukt vervolgens het rode knopje naast mijn bed in. Nog geen minuut later komt er een dokter binnen gelopen.

Wolfs
De mannelijke dokters die een paar dagen geleden ook bij Eva waren komen binnen lopen. Hij ziet meteen dat Eva wakker is en roept wat collega's. Er komen 2 vrouwen naar binnen gerent. 'Goed dat u meteen ons heeft geroepen', begon de man tegen mij te praten. Ze halen de remmen van het bed af en rijden met Eva erin weg zonder veder ook maar iets te zeggen. Daar laat ik het dus niet bij en loop achter de doktoren aan. Eva word een kamer in gereden, maar de dokter houd me tegen. 'We gaan even wat onderzoekjes bij mevrouw van Dongen doen'. Nog voor ik iets kon zeggen liep hij weer naar binnen en sta ik daar in me eentje in de gang.