Fleva ~ Alles Komt Altijd Goed!

Hoofdstuk 3

Wolfs
Ik word wakker van het irritante geluid van mijn wekker. Ik druk hem uit. Ik heb amper geslapen vanacht. Ik zat met mijn gedachten alleen maar bij Eva. Ik hoop dat de doktoren het nieuws nog niet tegen Eva hebben gezegt, ik wil er bij zijn. Ik moet wel naar mijn werk toe. Ik heb gisteren avond toen ik thuis was Mechels nog even gebeld om haar op de hoogte te houden. Ik vroeg haar of ik morgen naar Eva mag en een dagje vrij mag. Maar ze had me dringend nodig op het werk. Ze zei dat ik toch niet te lang bij Eva mag blijven, ze moet immers aansterken. Daar gaf ik Mechels wel gelijk ik. Ik ga na mijn werk of als het kan ik mijn pauze wel even langs Eva. Nadat ik nog een half uur in bed ben blijven liggen, stap ik uit bed, spring ik even onder de douchen, kleed me om en eet een broodje. Dan doe ik mijn jas en schoenen aan en rij naar het bureau toe.

Eenmaal daar aangekomen roept Mechels mij meteen. Ik loop meteen haar kantoor binnen. 'Goed dat je er bent', zegt Mechels. 'Ja, wat is er zo dringend'? Vraag ik licht geïrriteerd. 'We hebben een melding dat er een baby is verdwenen'. Ik denk aan een paar maanden terug, toen Eva en ik ook op zoek waren naar een baby, alleen liep dat tragisch af. 'Hoor je me Wolfs'? Vraag Mechels. 'Ehhh... ja'! Ik zat met mijn gedachten weer eens bij Eva. 'Ik ga er meteen mee bezig', zeg ik dan uiteindelijk. En loop het kantoor van Mechels weer uit.

'Wolfs'! Roept Mechels. Waarna ik meteen haar kantoor binnenloop. Het is inmiddels al 11 uur, ik ben naar de moeder van de verdwenen baby geweest, en ben naar de kinderopvang geweest maar allebei met weinig succes. 'Wat is er mevrouw'? Vraag ik beleefd. 'Je mag wel even langs Eva. Houd maar pauze bij haar, ik zie je om 1 uur weer'. En ze geeft me een knipoog. 'Oke, bedankt'! Ik loop zo snel als ik kan naar mijn auto. Eindelijk weer naar Eva denk ik alleen maar.

Eva
Ik knipper met mijn ogen en doe ze uiteindelijk open. Ik lig even wakker naar het plafon te staren, totdat er opeens een dokter aan komt lopen. 'Oww, ik zie dat u wakker bent, mevrouw van Dongen', zegt hij. 'Het gaat nog niet goed met u, u moet goed rusten. We hebben nieuws voor u, maar u collega vroeg of hij daar bij mocht wezen'. Ik knik, ben wel benieuwd wat ze te zeggen hebben. Beter vertellen ze mij het snel, ik wil echt weten hoe het met mijn baby gaat. Ik hoop dat ik wel naar huis mag, maar ik weet wel bijna zeker dat ze dat niet gaan vertellen. 'Wilt u wat te eten hebben'? Vraag de dokter na een korte stilte. 'Ja, graag', antwoord ik.
Nog geen 10 minuten later komt de dokter weer binnen met een dienblad met eten erop. 'Kijk eens aan', zegt hij. 'Bedankt'! En hij loopt weer weg. Ik heb eigenlijk niet z'n hoger, maar toch eet ik het wel op. Hopend dat ik dan eerder naar huis mag. Opeens kom Wolfs binnen lopen. Ik krijg meteen een glimlach op mijn gezicht.