Fleva ~ Alles Komt Altijd Goed!

Hoofdstuk 5

- 2 weken veder -

Eva
Zenuwwachtig zit ik op mijn bed. Vandaag is het eindelijk zo ver. Na een maand in het ziekenhuis te hebben gelegen, mag ik eindelijk naar huis. Mijn spullen zijn al ingepakt en ik ben al aangekleed. Ik zit op het randje van mijn bed te wacht op Wolfs. Waar blijft hij nou?! Als hij het maar niet vergeten is. Nee dat kan niet! Hij was letterlijk de dagen aan het aftellen toen hij bij me was. 'Heey', hoor ik iemand zeggen. En dan zie ik Wolfs naar met toe gelopen. Ik was zo in gedachten dat ik niet zag dat hij aan kwam lopen. 'Heey', zeg ik met een glimlach. 'Dat duurde lang zeg', zei ik al lachend. 'Ja sorry, spoed geval op het werk', zegt hij. 'Wacht ik help je wel even', zegt hij als ik in mijn rolstoel probeer te zitten. 'Hoe gaat het met m'n twee schatjes'? Vraagt hij als hij mijn spullen heeft gepakt en we richting de auto lopen. 'Haha, nou wel goed, denk ik'. Ik voel dat mijn wangen rood worden door het woord 'schatjes'. 'Denk je'? 'Ja ik ben nog al snel moe, maar dat geeft niet'. Hij zet me voorzichtig in de auto. 'Ik ga even je rolstoel terug brengen', zegt hij. 'Is goed'. Wolfs loopt weg en ik kijk hem achterna. Wat is hij toch een schat.

Wolfs
Nadat ik Eva heb opgetild, loop ik dan eindelijk met haar de ponti in. Wat heb ik haar toch gemist. Ik loop samen met haar de trap af. Ze kijkt om zich heen en word helemaal vrolijk. 'Is dit allemaal voor mij'? Vraagt ze verbazend. 'Ja natuurlijk'! Ik zet Eva op haar stoel neer. Er hangt een slinger met welkom thuis erop en overal hangen ballonnen en Fleur zit aan de tafel. 'Heey, Eef'. 'Hey, Fleur'. 'Ik heb haar al op de hoogte gebracht en ze wou meteen hierheen komen', zeg ik. 'Oww, leuk'! Ik pak wat te drinken voor ons. Voor Eva natuurlijk een chocomel. 'Oww eindelijk'! Ze is weer blij dat ze dat weer kan drinken. Dan pak ik een taart tevoorschijn en 3 schoteltjes. En ik zet het op de tafel neer bij Eva en Fleur. 'Zo jullie moeten natuurlijk allebei wel goed te eten krijgen', zeg ik terwijl ik naar Eva's buik wijs. 'Nou ik word al dik genoeg', zegt Eva sacastisch als ze met haar hand over haar best wel dikke buik aait.

Eva
'Ik ga even leggen hoor', zeg ik nadat we het eten en drinken op hebben en Fleur al weer naar huis is gegaan. 'Ja, natuurlijk, rust lekker uit', krijg ik als antwoord terug. Dan staat hij op, pakt een dekentje, en legt die over me heen. Dan geeft hij me opeens een kusje op mijn slaap. Ik bloos ervan, maar hoop dat hij dat niet ziet, wat natuurlijk wel gebeurd. 'Je bent schattig als je bloost', krijg ik al reactie. 'Ik ben niet schattig', zeg ik met een boos gezicht. 'Slaaplekker, meid'.