Fleva ~ Alles Komt Altijd Goed!

Hoofdstuk 12

Eva
En eindelijk na een tijd hoor ik dan eindelijk gehuil. Ik sla een zucht net zoals Wolfs. Maar dan opeens zak ik weg. Het word helemaal zwart voor mijn ogen.

Wolfs
Ik weet niet wat er gebeurde, maar Eva en ik hoorden haar kindje huilen en het volgende moment valt ze helemaal weg. Ik denk dat ze is flauw gevallen. Ik mocht er ieder geval niet bij zijn. En nu zit ik hier dan, op een stoel in de wachtkamer naast de kamer waar Eva ligt. Het kindje van Eva hebben ze mee genomen om de baby te onderzoeken. We weten nog steeds niet of het een jongetje of een meisje is. Ik maak me wel een beetje zorgen. Over Eva maar ook over haar kindje.

Na een uurtje te hebben gewacht mag ik eindelijk weer na Eva toe. De dokter loopt even met mij mee. Als ik bij haar kamer kom zie ik haar in bed liggen. Ze is heel bleek en ze heeft haar ogen dicht. 'Mevrouw is net flauw gevallen, ze heeft heel veel bloed verloren door haar zwangerschap. Ze heeft nu heel veel rust nodig en dan komt ze er zo weer boven op', vertelt de dokter. 'Oke en hoe gaat het met haar baby?' Vraag ik met lichte paniek in mijn stem. 'De verloskundige komt er zo aan, ze zijn nu nog wat testjes aan het doen met de baby'. Ik knik en dan vertrekt de dokter weer. 'Heey Eef, met mij', zeg ik tegen haar terwijl ik haar hand vast pak. 'Het komt allemaal wel weer goed', zeg ik eerder tegen mezelf dan tegen haar. 'Ik weet zeker dat je een prachtig en gezond kindje hebt. We gaan hem of haar samen opvoeden. Echt ik blijf altijd bij jou'.

Eva
Ik word wakker van iemand die me lieve woordjes influistert. Het is Wolfs merk ik meteen. Ik doe met heel veel moeite mijn ogen open en kijk in het verdrietige ogen van Wolfs. 'Heey', zeg ik zachtjes. Wolfs komt naar me toe en geeft me een kus op mijn voorhoofd. De vlinder schieten door heel mijn lichaam heen. 'Gaat het al beter met je', vraagt hij weer eens te bezorgt. 'Mahh, gaat wel. Ben wel heel moe'. 'Ja, dat snap ik. Ga nog maar even slapen.' 'Blijf je bij me', vragen ik voor de zekerheid. 'Ik blijf altijd bij jou lieve Eef'. Ik krijg een glimlach op mijn gezicht. Het liefst wil ik hem zoenen, maar ik doe het maar niet. Net op het moment dat ik wil gaan slapen komt de verloskundige binnen. 'Ik zie dat u waker bent, mevrouw van Dongen. Ik heb namelijk informatie over u baby', vertelt ze. Ik kijk Wolfs met grote ogen aan. Hij knikt dat het wel goed komt. 'Als eerste kan ik u vertellen dat u moeder bent geworden van een meisje'. De worden "moeder en meisje" moet ik even laten bezinken. Daarna krijg ik een glimlach op mijn gezicht. 'Hoe gaat het met haar', vraag ik lichtelijk in paniek. 'Doordat ze 10 weken te vroeg ik geboren zijn haar longen nog niet helemaal gegroeid. Ze ligt nu ook aan allerlei slagentjes die haar zuurstof toe dienen. Als het goed gaat kan ze over een paar weken zelfstandig ademhalen. Net na de geboorte kon ze dat nog niet. U kind ligt nu in de couveuse. U mag zometeen naar haar toe'. 'Oke, bedankt', zei Wolfs en de verloskundige loopt de kamer weer uit. Ik kijk naar de deur en daarna naar Wolfs. Er staat een laagje water in mijn ogen, maar knipper het snel weg. 'Het komt goed, toch Wolfs'? Vraag ik. Ookal weet ik dat hij het antwoord niet weet, ik moet horen dat het goed komt. 'Natuurlijk, dit was toch geen slecht nieuws. Nu ga je eerst slapen en daarna gaan we naar jou dochter toe', zegt hij met een glimlach. Hij vind het vast net zo raar als ik dat ik nu ineens moeder ben en een dochter heb. Maar niet veel later val in de ook in slaap.

Ineens word ik wakker. Ik heb geen idee waarvan. Ik kijk op de klok en zie dat het 9 uur is. 9 uur    ' s ochtends, dat denk ik, het is namelijk licht buiten. Ineens zie ik dat er iemand naast mijn bed op een stoel zit. Het is Wolfs, hij ligt met z'n hoofd op mijn bed. Dan loopt er een dokter binnen. Wolfs schrik wakker en gaat meteen goed zitten. 'Jullie zijn wakker zo te zien. Dan kunnen jullie gaan ontbijten. Meneer loopt u even met ons mee, kunt u ontbijt voor uzelf en mevrouw uitkiezen.

Niet veel later komt hij dan ook terug met 2 dienbladen met eten en drinken. 1 zet hij op mijn schoot en daarna gaat hij naast mijn bed zitten om zijn ontbijt op te eten. Nadat we het op hebben komt de verloskundige van gisteren binnen met een rolstoel bij haar. 'Mevrouw, bent u klaar om bij u dochter te gaan kijken?' Vraagt ze. Met een glimlach zeg ik ja. Wolfs zet me in de rolstoel en de verloskundige begeleid ons naar haar kamer. Als we de kamer inkomen schrik ik er een beetje van hoe ze er bij ligt. Wolfs zet me naast de couveuse neer en gaat naast mij zitten. De verloskundige helpt mij en door 2 gaten kan ik mijn handen door de bak heen doen. 'U kunt haar rustig aanraken, zo kan ze aan u wennen', vertelt de verloskundige. 'Ik laat jullie nu wel even alleen.' Ik raak dan ook mijn kindje aan. Eerst over haar hoofd en daarna haar buikje. 'Heey schatje, mama is bij je', zeg ik tegen haar. Zonder dat ik er bij nadenk vallen er tranen over mijn wangen. Wolfs ziet het en veegt ze weg. Ik kijk hem aan en glimlach. 'Wat lijkt ze veel op jou Eef', zegt hij waarna ik mijn kindje aankijk en glimlach. 'Ze heeft ookal wat bruine haartjes'. Met 1 hand streel ook over haar hoofdje en 1 hand haal ik uit de couveuse. 'Toe maar', moedig ik Wolfs toe waarna hij ook 1 hand in de couveuse stopt en haar buikje aanraakt. Dan word ze wakker. Ze huilt niet maar kijkt ons alleen maar met grote ogen aan. 'Ze kijkt naar de Eef', zegt Wolfs. Ik glimlach en er rollen weer wat tranen over mijn wangen. Niet van verdriet maar van blijdschap. Ik ben gewoon moeder van z'n schattig meisje. 'Mijn schatje', zeg ik terwijl ik over haar wang aai. Wolfs heeft ondertussen zijn hand op mijn bovenbeen gelegd en knijpt er af en toe in. Het voel niet naar, nee juist fijn.

Na een half uur komt de verloskundige weer binnen. 'Mevrouw en de baby hebben rust nodig, dus u kunt beter weer naar u kamer gaan', zegt de vrouw terwijl ze mij aankijkt. ' Oww, maar voor ik het vergeet. Hoe heet u kindje trouwens'? Ik kijk de verloskundige aan, daarna Wolfs en daarna mijn meisje. Ik heb er lang over nagedacht. Ik wist ook niet zeker of ik het wel leuk vond, maar als ik zo naar haar kijk weet ik het zeker. 'Ilse van Dongen', zeg ik vol trots kijkend naar mijn meisje.

Einde

Dit was het einde van dit verhaal. Misschien komt er nog een vervolg verhaal, dat weet ik nog niet zeker. Dus ik beloof jullie niks. Ik hoop ieder geval dat jullie dit verhaal leuk vinden. Als jullie nog tips hebben voor mij volgende verhaal hoor het graag. En als jullie nog iets leuks weten voor dit vervolg hoor ik het ook graag, extra ideeën zijn altijd welkom! Ik vind het ook leuk om te horen wat jullie van dit verhaal vinden. Bedankt allemaal!