Fleva ~ Alles Komt Altijd Goed!

Hoofdstuk 10

Eva
Ik word wakker en stap uit bed. Wolfs ligt niet naast me, hij zal er vast al wel uit gegaan. De wekker geeft aan dat het 9 uur is. Wolfs is nog vrij. Ik kleed me om, was mijn gezicht, maak een staart in mijn haar en doe wat make up op. Daarna loop ik naar beneden. Heb best wel honger gekregen. Door de zwangerschap eet ik steeds meer. Dat hoort erbij, maar zoveel heb ik nog nooit gegeten. Ik ben nu 30 weken zwanger en ben best wel bang voor de bevalling. 'Heey Wolfs', zeg ik als ik beneden richting de keuken loop. 'Heey Eef, lekker geslapen'? 'Ja hoor', zeg ik als ik aan de keuken tafel ga zitten. Wolfs heeft het ontbijt al gemaakt. 'Maar goed dat je al bent gekomen, begon al bijna te eten'. 'Je had wel alvast mogen eten hoor'! 'Nee, joh zo is gezelliger'. Zegt hij terwijl hij me een knipoog geeft. Ik voel dat ik begin te bloosen, ik hoop dat hij het niet gezien heeft.

'Eef, is er iets met je? Je kijkt zo triest en je bent de hele tijd al stil'. Zegt Wolfs nadat we het eten op hebben. 'Nee niks hoor', probeer ik eronderuit te komen. Waarom weet die man steeds als er iets is met mij. 'Kom op, je weet dat je me alles kan vertellen'. 'Laat je me niet in de steek'? Zeg ik snel. Wolfs lijkt te schrikken van mijn vraag. 'Natuurlijk blijf ik bij je. Hè maak je geen zorgen. Ik blijf bij jou en je baby. We gaan er samen voor zorgen. Dat hebben we het toch al over gehad? Echt Eef geloof me'. Zachtjes knik ik. Ik krijg er tranen van in mijn ogen. 'Dankje, Wolfs. 'Ik vind het gewoon ook zo spannend. De hele bevalling enzo'. 'Ook bij de bevalling blijf ik bij je', zeg hij terwijl hij zijn hand op de mijne legt. 'Het komt goed Eef, alles komt altijd goed'. 'Dankje, Wolfs', zeg ik terwijl ik hem diep in zijn ogen aankijk. Wat zou ik hem graag willen zoenen. Maar snel schud ik die gedachte van me af.

Ik voel dat ik nog wel honger heb ookal hebben we net gegeten. Ik loop naar de keuken en doe de kast open. 'Ehh.. Wolfs hebben we nog beschuit'? 'Ja achterin de kast'. Ik kijk in een andere kast en zie het inderdaad liggen. Ik probeer het te pakken, maar kom er niet bij. 'Wolfs, ik kom er niet bij'. Wolfs staat op en loopt naar me toe. Hij komt dicht naast me staan en pakt het beschuit. Het enigste tussen ons in is het beschuit en mijn dikke buik. Ik pak de rol vast en raak zijn hand aan. Ik kijk hem diep in zijn ogen aan. Hij heeft zulke mooie ogen. Wolfs zet de rol op het aanrecht en pakt met zijn handen mijn gezicht vast. Opeens voel ik zijn adem op mijn gezicht. Het bezorgd me kippenvel. Ik kom ook met mijn hoofd dicht naar zijn hoofd toe. Nu is het moment, nu kan ik hem zoenen. Maar opeens voel ik iets langs mijn benen lopen. Ik kijk naar beneden en krijg een heftige steek in mijn buik. 'Wolfs'! Schreeuw ik lichtelijk in paniek. Wolfs die niks doorhad kijkt nu ook naar de grond. Ik begin te puffen de pijn is niet te verdragen. 'Eef, het gaat beginnen'! Hij pakt me stevig vast, voordat ik op de grond val. 'Wolfs', zeg ik in paniek. 'Het doet zo zeer, wolfs'! Schreeuw ik inmiddels. 'Eef, ga even zitten'. Wolfs begeleid me naar de bank en ik ga met veel moeite voorzichtig zitten. 'Eef, hoeveel weken ben je'. '30', zeg ik door het puffen door. Ik zit imiddels in elkaar gezakt op de bank, door de pijn. Wolfs pakt zijn mobiel en belt naar iemand. 'Met Floris Wolfs, mijn vriendin gaat bevallen, ze is 30 weken'. Praat Wolfs heel snel. Noemde hij mij nou zijn vriendin. 'Oke'. Zegt Wolfs en hij legt de telefoon weer neer. 'Eef, we gaan nu naar het ziekenhuis, dit kan niet goed wezen'. Ik kijk hem bang aan, de tranen staan inmiddels in mijn ogen.