Alice in Zombieland

AIZ: Chapter 2

A zombie lady wearing a red ruined dress is walking sideways in the open field. Halos maligo na ito sa dugo at tila ba ito na ang nagsilbing palamuti ng babae sa maputla at naaagnas nitong katawan. It's growling at every step it takes like a song that the zombie keeps on repeating for itself. Patuloy lang ito sa paglalakad kahit na wala naman itong patutunguhan.

All it wanted, even though it is already dead, is to have a piece of meat to satisfy its hunger.

The zombie is about to step again but then it fell backward. It's because a bullet suddenly penetrates to its head making the zombie knock down dead, permanently.

"Bull's eye." Biglang sabi ng isang babae na nasa 'di kalayuan.

The girl is sitting on one of the branches of a random tree that she climbed a while ago. Hawak ang isang sniper gun bilang armas, nagawa na nitong magpabagsak ng labing-isang zombie bago pa sumikat ang araw. At heto nga't nakakadalawampu't dalawa na siya makalipas lamang ang dalawang oras ng paghihintay.

A braid runs from below her left ear up to her right one making it looks like a headband. The style kept the strands of her midnight chest length hair from blocking her view. She swatted a bug that crawled on her arm, furiously scolding herself why she chose to wear a tank top today.

Kasalukuyan siyang nagpapalit ng magazine nang biglang magsalita ang tao sa kabilang puno. "Oi Ell, balik na sabi tayo, kanina pa tayo rito, e."

Napaikot naman ang mata ng babae. "Ang duwag mo talaga, Ross. Kung gusto mong bumalik, bumalik ka mag-isa." Muling sumilip ang babae sa kaniyang teleskopyo at tumanaw sa malawak na damuhan. "Dito lang ako at hihintaying makabalik sila." Mariing pagpapasya ng babae.

Napakamot naman sa sariling batok ang lalaki dahil do'n. Umiikot sa kaniyang isipan ang maaaring sabihin at gawin sa kaniya ng kanilang pinuno.

Inutusan siya nitong bantayan ang makulit na babaeng nasa kabilang puno. Huwag na huwag daw itong palalabasin at palalayuin sa kanilang lugar ngunit heto sila ngayon, nakaupo sa dalawang pinamalayong puno sa kanilang lugar at namamaril ng mga zombie.

Napakamot ulit sa batok si Ross. Sana lang ay buhay pa siya matapos siyang pulbusin ng kanilang pinuno.

Muling nakakita si Ross ng zombie sa kanilang harapan. Ngunit tulad ng mga nauna ay mabilis lang na napabagsak ito ni Ell. Manghang napasulyap si Ross sa kaibigan. Hindi talaga mapagkakailang magaling ang babae lalo na't ang pinuno nila ang nagsanay dito. Natatandaan pa nga ni Ross ang mga araw ng pagsasanay ng kaniyang kaibigan na para bang kahapon lang 'yon.

Naputol ang pag-iisip ni Ross nang makita niyang tumalon pababa ang kaibigan. Naalarma siya at agad na sinundan ng tingin ang babae sa ibaba ng puno. Hindi niya nakita si Ell ngunit nang ibaling niya ang kaniyang paningin sa harapan ay doon niya nakita ang kaibigan na tumatakbo.

"Ell!" Malakas na tawag niya sa kaibigan. Bumaba siya ng puno pagkaraan at hinabol ang babae. "Oy Ell! Bumalik ka rito! Ano ba!? Ellizaina Magistrado! Hoy!"

Pero hindi pinansin ng babae ang pagtawag sa kaniya at diretso lang na tumakbo. May nakasalubong pa siyang isang zombie pero iniwasan niya lang 'yon. Sinulyapan niya saglit ang kaniyang likod at nakitang natigilan si Ross, 'di kalayuan sa zombie.

Ngumisi siya. "Baka hindi mo pa kaya ang isang 'yan, huh? Rossanjo Apostol!?" Malakas na sigaw niya saka pinagpatuloy ang pagtakbo, ni hindi na sinulyapan pang muli ang kaibigan.

Nahigit ng lalaki ang hininga saka mabilis na binunot ang kaniyang baril. "Naman Ell! Napakakulit mo talaga!" Nangingitngit na sabi ni Ross sa sarili.

Itinutok niya ang baril sa zombie saka binaril 'yon nang nakapikit. He doesn't normally do this. Well, he never actually wants to do this. Hindi siya sanay kahit na mangilang beses na siyang nakakakita ng mga taong bumabaril ng mga zombie. He just still can't accept the whole fact that the dead are living again. That they are alive to eat the living. He just can't.