KORKUSUZ

3. Bölüm - Lakab

Multimedya: Yaren Aksu.

Bar'dan sonra hemen eve gitmemeye karar verdim. Saat daha erkenmiş. Eve gitmediğim zaman ya Berna veya Nihan'ın yanına, ya da Babam'ın yanına giderdim. Size söylediğim gibi, Babam vefat etmişti. Ama şanslıydım ki, mezarı bizim çok yakınımızdaydı.

Çiçek alamadan gittim bugün. Bu yüzden kendime kızdım biraz. Ama ne yapayım? Cüzdanımı evde unutmuşum ve yanımda para yok bu yüzden. Çiçek alamadım. Bu yüzden kendime bir söz verdim; Bir daha geldiğimde iki demet çiçek alacaktım Babam'a. O çiçeklerı çok severdi.

Babam'la hep çok iyi anlaşırdık. Aynı takımı tutardık. Hatta birlikte maç izlemeye bile giderdik zaman zaman. Yenildiğimizde birlikte ağlar, yendiğimizde de birlikte gülüp sevinirdik. Biz buyduk. Baba ve kız. Ama diğerlerinden çok daha farklı. Mesela diğer kızlar her problemini anneleriyle konuşurken, ben Babam'la konuşurdum. O da beni hep dinlerdi ve birlikte bir çözüm yolu bulurduk. Her zaman.

Öldüğü gün ona kızmıştım biraz. Bizi bırakıp gittiği için. Ama sonra isteyerek gitmediğini söylemişlerdi bana, ben de affetmiştim onu. Zaten ona kızgın kalamazdım ki. Babam, kın tutamadığım tek insandı.

Ama artık yoktu. Gitmişti. Buna alışmak için çok zamana ihtiyacım oldu. Kabullendim. O artık yoktu ama hiçbir zaman buna alışamadım. Alışamayacaktım da. Bir evlat babasının yokluğuna nasıl alışabilirdi ki?