Multimedya: Eymen Uluhan.
2 saattir adını dahi bilmediğim adamın odasında, yatağında oturuyordum. Adını sormak istiyordum, söyler mıydı? Belki de söylerdi.
"Sana gerçekten Korkusuz mu demem gerekecek?" diye sordum yüzümü buruşturarak. Düşünsenize, "Hey, Korkusuz. N'aber dostum?" İğrenç.
"Bana seslenmene gerek yok, Yaren. Bundan sonra zaten görüşeceğimizi sanmıyorum," dedi düz bir sesle. Ah, haklıydı. Benim buraya bir daha adım atacağımı düşünmüyordum. Onun da benim gezdiğim yerlerde gezeceğini hiç sanmıyorum.
"Haklısın," diye mırıldandım sessizce. Bir şey demedi.
"Uykumun içine ettin, bücür," dedi uykulu sesinle. Sanırım onu gerçekten rahatsız etmiştim. Ama kimin umurunda?
"Buradan çıkmam gerekiyor," diye homurdandım. Acaba Berna ve Nihan benim yokluğumu fark etmişler mıydı? Yoksa yokluğumu fark edemeyecek kadar sarhoş muydular?
"Sabaha kadar burada durman gerekecek, bücür. Daha kaç kere demem gerekecek?" diye sordu gözlerini devirerek. Kaşlarımı çatarak ona sert olduğunu umduğum bir bakış attım.
"Bana ismini söylemeyecek mısın gerçekten?" diye sordum uzun bir sessizlikten sonra. Biraz daha sussaydım uyuyacağından korkuyordum.
"Adımı bilen sayılı kişiler varken, 2 saattir tanıdığım kıza ismimi söyleyeceğimi düşünmüyorsun herhalde?" Ah, elbette ki bana adını söyleyeceğini falan düşünmemiştim.
"Kaç yaşındasın?" Bana bir soru sormuştu. İlk defa ben ona değil de, o bana soru soruyordu. Bu beni şaşırtmıştı açıkcası.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
KORKUSUZ
Fiksi RemajaEymen ULUHAN. Nam-i diğer KORKUSUZ. Bütün şehir tarafından Korkusuz olarak bilinen yirmi üç yaşındaki bir adamın, aslında tek korkusunun aşık olmak olduğunu kim tahmin edebilirdi ki? Her şey, Yaren Aksu'nun arkadaşlarının zoruyla Korkusuz'un mekanın...
