Smile For Me | JiKook✔️

Go...

İşte yine huzursuzdu. Yatakta öylece yatarken gözleri boş bakışlar savuruyordu beyaz duvara. Onu bu hale getiren insanlar neden hiç acı çekmiyordu? Adalet denilen şeyin varlığı kesin miydi? Yoksa oda hayal gücümüzün sınırlarını zorlayan bir kavram mıydı yalnızca? Suçsuzlar acı çekerken suçlular gülümseyerek yaşar. Kural yalnızca bundan ibaret. Ve o buna daha fazla katlanmayacağını anladığında son vermek istedi bu amaçsız evcilik oyununa. Ama seviliyordu. O zaman oyun devam mı edecekti? Çünkü o ilk defa birisi için değerliydi.

. . . . . . . . . .

Garip bir şey oldu, imkansız gerçekleşti ve kapı çaldı. Onun yıllardır kapısı çalmamıştı ki? Merak ve garip bir heyecanla kapıyı açtı Park Jimin... Boştu. Dünkü ile aynı samandan kağıt dışında boştu kapısının önü. Kapıyı kapatıp parmaklarının arasındaki ince el yazısına odaklandı.

"Teşekkür ederim onlar gibi olmadığın için. Teşekkür ederim pes edip gitmediğin için. Teşekkür ederim güzellikten yoksun bu dünyada ki, o tek beyaz gülü koparmadığın için.
Ve yine teşekkür ederim hayallerimi süslemeye devam ettiğin için."