Jimin: Teşekkür ederim.
Jungkook: Ne için?
Jimin: İlk defa kuru bir yastıkta uyudum.
Jungkook: Bu da ne demek? Anlamıyorum?
Jimin: İlk defa göz yaşı dökmeden uydum Jungkook. İlk defa ölüyormuşum gibi hissetmedim. İlk defa beynimi acılarımdan başka bir şeye odaklayabildim.
Jungkook: Neden bu denli acı dolusun? Sormamalıyım ama bir şey buna izin vermiyor.
Jimin: Garip hisettiriyor... Birisi tarafından önemseniyorum.
Jungkook: Seni kendimden daha çok önemsiyorum. Şimdi lütfen anlat bana.
Jimin: Ben doğduğum anda yalnızlığa ve sessizliğe terk edildim. O kadar iğrenç ki. Marketteki kasiyer, taksi şöförü ve ev sahibinden başka konuştuğum kimse yoktu. Onlar da yalnızca zorunluluktu.
Jimin: Yatağımda yatar şarkı dinlerdim. Biraz kitap okurdum. Okula genelde gitmezdim. Aldığım tek değerli bilgi felsefe dersinde hocanın dile getirdiği o söz: insanın bilgisi artıkça huzursuzluğu da artar. Ben buna körü körüne inandım çünkü deneyimcisiydim.
Jimin: Bir çocukken her şey basitti. Çünkü bilmiyordum, hayatın ne denli yalnız olduğunu. Büyüdüm ve öğrendim. Büyümemeliydim Jungkook. Bu bir hataydı.
Jungkook: Jimin... Bundan korktum. Seninle konuşmamalıydım. Ama intihar ediceğin zaman... Ben bunu izleyemezdim.
Jungkook: Şimdi ise senin yalnızlığını doldurmaya çalışıyorum. Ya gidersem? İlk defa kanser oluşum beni bu denli öldürüyor. Gitmemeliyim.
Jimin: Sorun etme. İyileşeceksin. Bir gün iyi olacaksın.
Jungkook: Duygusuz gibi görünen insanların her zaman en iyi kalbe sahip olduğuna inanmışımdır. Haklıydım. Sen tüm o bencil varlıklardan farklısın.
Jimin: Neyse bu saatte mesaj atıp rahatsız ettim. Uykusuz kalmamalısın. İyi geceler.
Jungkook: Sana da. Seni seviyorum. Lütfen üzgün olma.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Smile For Me | JiKook✔️
FanfictionYalnızca pes etmek istiyordu ama notlar gelmeye devam etti. _____ "Belki kokun yok edebilirdi içimdeki acıyı ancak ben seni yok etmekten korkuyorum." |For Me serisinin ilk kitabıdır.|