Smile For Me | JiKook✔️

One...

Jimin: Teşekkür ederim.

Jungkook: Ne için?

Jimin: İlk defa kuru bir yastıkta uyudum.

Jungkook: Bu da ne demek? Anlamıyorum?

Jimin: İlk defa göz yaşı dökmeden uydum Jungkook. İlk defa ölüyormuşum gibi hissetmedim. İlk defa beynimi acılarımdan başka bir şeye odaklayabildim.

Jungkook: Neden bu denli acı dolusun? Sormamalıyım ama bir şey buna izin vermiyor.

Jimin: Garip hisettiriyor... Birisi tarafından önemseniyorum.

Jungkook: Seni kendimden daha çok önemsiyorum. Şimdi lütfen anlat bana.

Jimin: Ben doğduğum anda yalnızlığa ve sessizliğe terk edildim. O kadar iğrenç ki. Marketteki kasiyer, taksi şöförü ve ev sahibinden başka konuştuğum kimse yoktu. Onlar da yalnızca zorunluluktu.

Jimin: Yatağımda yatar şarkı dinlerdim. Biraz kitap okurdum. Okula genelde gitmezdim. Aldığım tek değerli bilgi felsefe dersinde hocanın dile getirdiği o söz: insanın bilgisi artıkça huzursuzluğu da artar. Ben buna körü körüne inandım çünkü deneyimcisiydim.

Jimin: Bir çocukken her şey basitti. Çünkü bilmiyordum, hayatın ne denli yalnız olduğunu. Büyüdüm ve öğrendim. Büyümemeliydim Jungkook. Bu bir hataydı.

Jungkook: Jimin... Bundan korktum. Seninle konuşmamalıydım. Ama intihar ediceğin zaman... Ben bunu izleyemezdim.

Jungkook: Şimdi ise senin yalnızlığını doldurmaya çalışıyorum. Ya gidersem? İlk defa kanser oluşum beni bu denli öldürüyor. Gitmemeliyim.

Jimin: Sorun etme. İyileşeceksin. Bir gün iyi olacaksın.

Jungkook: Duygusuz gibi görünen insanların her zaman en iyi kalbe sahip olduğuna inanmışımdır. Haklıydım. Sen tüm o bencil varlıklardan farklısın.

Jimin: Neyse bu saatte mesaj atıp rahatsız ettim. Uykusuz kalmamalısın. İyi geceler.

Jungkook: Sana da. Seni seviyorum. Lütfen üzgün olma.