SİYAHIN BEYAZI

6.BÖLÜM

Sevgili okurlarım bu bölüm Araf ve Elif sevenlerine gelsin. Hepinizi seviyorum. İyi okumalar.

Elif duyduklarını beyninde tartmaya çalışıyordu. Ne diyordu bu adam? Ne demek hayatında giremeyeceği kadar kötü biri? Ne kadar kötü olabilirdiki diye düşünmeye başladı. Kolundan çekilmesiyle düşüncelerinden sıyrılmıştı Elif. Araf ilk defa böyle davranıyordu. Hiçbir kıza kendileri hakkında bilgi vermezken sadece bugün bir kaç saat öncesinde tanıdığa kıza açık açık kötü birisi olduğunu söylemişti. Tuhaf hissetmişti Araf. Kendine bile itiraf edemezken sanırım bu kızdan hoşlanmaya başlamıştı. Elif zar zor çıkan sesiyle" Peki benden ve arkadaşımdan ne istiyorsunuz?" Diyeceği çok şey varken ağzından çıkan kelimeler sadece bunlardı. Araf bile bilmiyordu ki Karşısındaki ve içerdeki kızın niye burada olduğunu. Ne cevap verecekti karşısında beklentiyle bekleyen kıza. Araf artık sıkılmıştı bu oyundan. Artık ne olacaksa olsun diye düşünerek kızın kolundan tutup sürüklemeye devam etti. Sinirden gözü hiçbir şey görmüyordu. Farkında bile değildi kızın canını yaktığından. Elif kolundaki acı ile sesiz sedasız ağlamaya başlamıştı. Korkuyordu...
Hiç tanımadığı adamlar iki arkadaşında canını yakıyordu. Araf arabasının kapasını açıp sürüklediği kızı arabanın içine fırlatı. Bir kere bile fark etmemişti kızın sesiz sesiz ağladığını. Arabasına binip gazı kökleyerek sürüyordu. İçindeki dürtü ile bakışlarını yanındaki kıza çevirdi usulca. O an fark etmişti genç kızın ela gözlerinden inci tanesi gibi dökülen gözyaşlarını. O an kalbi teklemişti genç adamın. Anlam vermiyordu içindeki duygulara, belkide anlamak istemiyordu...
Yavaş bir şekilde deniz kenarına park etti arabayı. Elif dışarı izlerken Araf'ta genç kızı izliyordu. Buğday teni ve siyah saçlarıyla oldukça güzel kızdı Elif. Araf' ta farkındaydı Elif'in güzelliğinin. Genç adam ne diyeceğini bilmiyordu. Karşısında sesiz sedasız ağlayan kıza ne diyebilirdiki. Aklına gelen düşünceyi diline  söz geçirmeyip söylemişti bir anda" Özür dillerim " Genç kız yanındaki adamın sesini duyduğu an ıslak gözlerini umursamayıp gözlerini gözlerine hapsetti. Araf oldukça yakışıklı bir adamdı. Elif bunun farkındaydı ama hiç sevmemişti bu adamı. Aklı ona oyun oynadığını sanıyordu. Oysa ki Araf gerçekten özür dilemişti. Mantığı kabulenmek istemiyordu bu adamın az önce özür dilediğini. Bundan yarım saat önce canını acıtan adamdan bunu beklemiyordu Elif. Ağzından çıkan kelime sadece" Ha?" olmuştu. Araf bile nasıl özür dilediğini anlamamıştı. O kimseden özür dilemezdiki. Savaş kadar olmasa da oda çok kötü insandı. Onunda Savaş kadar çok düşmanı vardı. Çünkü o Araf ATEŞ' ti. Bir kere çıkmıştı ağzından özür kelimesi sonuna kadar arkasındaydı. " Özür dilerim" dedi tekrardan genç adam. Elif ne diyeceğini bilmiyordu. Saatlerce ağlıyordu sesiz sedasız ama bunu beklemiyordu. Her şeyi bekliyordu ama bunu..... Ağzından sadece " Sen..." kelimesi çıkmıştı. Devamında ne getireceğini bilmiyordu genç kız. Araf soru edasıyla " Ben?" dedi beklentiyle bakan gözlerini genç kızın Ela' larına gömerken. Kaybolmak istemişti o an Araf. Genç kızın gözlerinde kaybolmak istemişti genç adam." Se- senden nefret ediyorum"deyi verdi bir anda genç kız. Sonra arkasına bile bakmadan arabadan inip karışmıştı gecenin karanlığına...

Evet bir völümün sonuna geldik. Umarım güzel buluyorsunuzdur kitabımı. Sizi seviyorum siyah ve beyazlarım.