SİYAHIN BEYAZI

7.BÖLÜM

Medyada Berfin'imiz var

Berfin gecenin karanlığına yüzünü çevirip gökyüzünü izlemeye hala devam ediyordu. Zaten yapacak bir şeyi yoktu ki bir an önce buradan çıkaması gerekiyordu. Ne bu evi nede aşağıda kendini beğenmiş adamı sevmişti. Kendini bir hapiste gibi hissediyordu. Saatler önce arkadaşını görmüştü. Ne de çok özlemişti onu. Kaç gündür burada olduğundan bi habersizdi. Elif'i zorla götürmelerinin üzerinden beş saat geçmişti. Sonrası ise kendini bu odada kilitli bulmuştu. Onu sevdiğini söyleyen adam onu bu odaya kilitlenmişti. İnsan sevdiğini alı koyup zorla bir odaya kilitler mi? Diye sorular dolaşıyordu beyninde. İnanmıyordu bu adamın sevgisine, belki de inanmak istemiyordu. Biliyordu kim onu sevse kötü şeyler oluyordu. Alışmıştı Berfin sevgisizliğe, ailesi öldüğü zaman beş yaşındaydı daha. Gattar bir yengesi sapık birde üvey amcası vardı.18 yaşına kadar orada büyümüş yediği dayaklara, aşağılmaya daha fazla dayanamadığı için kaçmıştı oradan. 16' lı yaşlarının sonunda üvey amcası onu evde tek başına olduğu zaman sıkıştırıp taciz ediyordu. Her seferinde kurtulsada korkusu her zaman ön planda oluyordu. Dayanamamıştı o insanlara. 19 yaşına gireceği gece Elif ile tanışmış beraber bir ev tutup yaşama öyle devam etmişlerdi. Elif' in de hayatı pek parlak sayılmazdı. Annesi babası olmasına rağmen hiçbir zaman sevgi görmemişti. Annesi sabahlara kadar eve gelmez, babası da tam bir iş kolikti. Maddi durumları iyi olmasına rağmen sevgi görmemişti. Oda Berfin gibi sevgiye aç ve susuzdu. Kapının kilit sesi duyulunca bakışlarını o yöne çevirdi Berfin. Önce bir tepsi ve Savaş gözükmüştü karanlık odada. Savaş yavaş adımlarla varmıştı sevdiğinin yanına " Aç uyuyamazsın. Hadi iki lokma birşey yede öyle uyu" sesi bir erkeğe göre oldukça pürüzsüzdü Savaş'ın. Aslında Savaş oldukça yakışklıydı. Fakat Berfin hayatan ikinci tekmesini en acı şekilde almıştı. Artık güvenemezdi hiçbir erkeğe.Çok sevmişti birisini Berfin belkide öyle sanıyordu kim bilir. Sadece kafasını salamakla yetindi genç kız. Ne diye bilirdiki bu adama. Karşı gelse sanki kötü şeyler olacakmış gibi hissediyordu.
Evet Berfin doğru düşünüyordu. Karşısındaki tanımadığı adama karşı gelse genç adam istemeden psikopat tarafını gösterecekti sevdiği kıza. Sevinmişti genç adam sevdiğinin ona karşı gelmemesine ama nerden bile bilirdiki karşısındaki kızı ne kadar çok kırdığını. Berfin tepsiyi önünde alıp derin düşüncelere dalarak yemeğe başlamıştı. Savaş endişelenmeye başlamıştı. İki senedir tanıdığı kız bu olamaz diye düşünmeye başladı. Berfin kimseye karşı boynunu eymez , gerekmedikçe derin düşüncelere dalmazdı. Bilirdi bunu genç adam fakat karşısında gördüğü kız hiç tanımadığı Berfin vardı karşısında. Daha fazla dayanamayıp" Neyin var?" diye sordu genç adam. Berfin karşısındaki adamın ciddi olup olmadığına baktı ilk önce fakat yüz ifadesinden anladığı kadar ciddiydi Savaş. Berfin yavaş yavaş sinirlenmeye başlamıştı. Hem kendi gelip kaçırmış hemde nasıl olduğumu soruyor Piç diye geçirdi içinden. Ani gelen cesaretle" Neyim mi var? Söyleyeyim hiç Tanimadigim bir adam beni zorla kaçırıyor,  arkadaşımı görmeme bile izin vermiyor sonra hiçbir şey olamamış gibi gelip bana yemek getiriyor oda yetmezmiş gibi neyin var diye soruyor soylesene sence neyim var?!" Berfin artık dayanamıyordu bu kendini beğenmiş adam hicbir şey olmamaş gibi gelip neyin var diye sora biliyordu. Savaş ne diyeceğine şaşırmıştı. Ama öğretecekti bu kıza herşeyi istememesini gerekirse zorla diye geçirdi içinden Sesinin sakin çıkmasına özen göstererek " Bir daha. sakın. bana. sesini.yükseltme. Berfin. YILMAZ. yoksa. olacaklardan.ben. sorumlu. değilim" dedi her kelimeye baskı yaparak Savaş. Sonradan pişman olacaktı biliyordu ama şuan sinirine yenik düşmüştü. Berfin ise hiç halinden taviz vermeyerek " Sen bana bir şey yapamazsın ki Savaş ARSLAN.Unutun mu sen beni çok seviyorsun" Savaş artık sinirinin son sınırına gelmişti. Bir hışımla ayağa kalkarak sevdiği kadının çenesine parmaklarını sarıp tutuğu gibi duvara fırlattı. Berfin ise neye uğradığına şaşırmıştı. Savaş sevdiği kadının ipek saçlarından tutup arkaya doğru çekiştirmesiyle Berfin'in ağzından acı bir inilti firar etmişti bulundukları odada" Bir daha sakın sana olan sevgimi bana karşı kullanma Berfin emin ol sana çok kötü şeyler yaparım!" diye tıslamıştı âdeta dişlerinin arasından genç adam. Berfin'in gözlerinden çoktan yaşlar firar etmişti ay gibi parlayan yüzünde. Karşısındaki psikopat adam hâlâ çekiyordu ipeksi saçlarından. Berfin bu yaşına kadar çok şiddet görmüştü ama hiçbiri bu kadar acı vermemişti genç kadına. Belkide sevdiğini söyleyip sonrada döven adamdan dayak yediği için böyle hissetmişti. Savaş yaptığı hatanın farkına vardığı an hemen çekmişti ellerini sevdiği küçük kadınının saçlarından. Parmaklarını usulca gezdirdi sevdiği kadının yanaklarından" Ben çok özür dillerim biran kendimi kaybettim" dedi genç adam korku dolu sesiyle. Berfin inanmıyordu nasıl bir sadisti bu diye geçiriyordu." Sen tam psikopatın tekisin seni ruh hastası " diye tısladı resmen dişlerinin arasından. Savaş tekrardan sinirlenmeye başlamıştı. Berfin'in yüzünde olan parmaklarını bir hışımla çekip aynı hızla bir tokat indirmişti sevdiği kadının suratına. Berfin ani gelen refleksle başını yana düşürmüştü " Senden nefret ediyorum Savaş ARSLAN " diye bağırdı genç kadın ağlamaklı çıkan sesiyle" Merak etme öğreneceksin beni sevmeyi" diye söylenmişti genç adam. Berfin ise şok olmuş suratla bakıyordu karşısındaki adamın yüzüne.  Savaş olduğu yerden hışımla kalkıp çıktı bulunduğu odadan.Berfin ise sırtını duvara yaslayıp düşünmeye başladı. Daha bu adamdan ne kadar şiddet göreceğini..

Evet arkadaşlar bir bölümün daha sonuna geldik. Umarım beğenmişsinizdir . bir sonraki bölümde görüşmek üzere...