Moordvrouw : wat gebeurde er na de explosie ? (seizoen 5)

Fenna en Evert

Fenna liep de zaal uit, ze voelde zich overstuur en compleet in de war. Ze moest weg van al die mensen, ze moest gewoon een plek vinden om tot rust te komen. Ze zag een grote trap en zonder aarzelen liep ze naar boven. Opeens hoorde ze haar naam roepen, het was Evert. Het kon haar allemaal niet meer schelen, ze begon nog sneller te lopen. Bovenaan de trap zag ze een lange gang met kamers. Eén van de deuren stond op een kier en ze glipte naar binnen. Ze sloot meteen de deur achter zich. Ze was in een salonnetje terecht gekomen met een groot bureel en enkele zeteltjes. "Eindelijk alleen" dacht ze bij zichzelf. Ze liet zich zuchtend in één van de zeteltjes vallen maar veel tijd om te rusten had ze niet want daar vloog de deur alweer open en Evert trad de ruimte binnen.

"laat me met rust, Evert" riep Fenna terwijl ze uit de zetel opsprong.

"ik wou gewoon zien of alles ok met je was", antwoordde Evert snel

"neen, ik ben niet ok, tevreden nu ? Je gedraagt je al een ganse maand als een hufter tegen me, je hebt verkozen om Samantha als werkpartner te nemen, mij goed. Ik kan blijkbaar niets goeds meer doen in jouw ogen en ik heb er me bij neergelegd. Ik ben nu gelukkig met Pieter, accepteer dat dus. " Fenna liep rood aan terwijl ze de woorden om Everts' oren sloeg.

"Hoe kan ik het terug goed maken ?", vroeg Evert vol berouw.

Fenna was allerminst gekalmeerd : "stop met zo naar me te kijken. Je zat daarnet de hele tijd naar mij te staren en ik wil niet dat je staart, ik wil dat het ophoudt."

"Ik staarde niet" zei Evert

"Toch wel" vaarde Fenna weer uit, "je moet me gerust laten, ik kan er niet meer tegen."

Nu werd ook Evert boos : "denk je dat ik sowieso naar jou wil kijken. Ik zou liever naar Samantha kijken. Samantha laat duidelijk blijken dat ze met me verder wil, en mijn leven zou veel simpeler zijn als ik het toeliet. Ik zou niet meer misselijk worden bij de gedachte dat onze chef met zijn poten aan je lijf zit. Ik zou een normaal leven kunnen leiden zonder me de vraag te moeten stellen waar en met wie je bent. Ik wil zo ook niet verder. Ik wil niets liever dan dat deze gevoelens weggaan."

Fenna stond nu aan de grond genageld. Ze wist niet meer wat zeggen. Was dit een liefdesverklaring ? Ze bekeek Evert met een vragende blik in haar ogen.

Evert hield het niet meer, hij greep haar vast en begon haar hartstochtelijk te kussen. 
Fenna voelde zich helemaal slap worden, terwijl ze Everts' innige zoen passioneel beantwoordde. Ze voelde hoe Evert haar oppakte en op het bureau neerlegde. Ze gingen volledig op in het gevoel dat hun beiden overspoelde en Fenna voelde hoe Evert vakkkundig haar slipje uittrok. Ze voelde zich zo opgewonden dat ze zijn broek openritste en haar benen rond zijn middel sloeg.
Evert twijfelde geen seconde en betuigde nu ook lichamelijk zijn liefde aan Fenna. Hij nam liefdevol bezit van haar mooie lichaam en zij gaf zich volledig over aan zijn liefkozingen.
Hun liefdesspel mondde uit in een prachtig hoogtepunt en nog nahijgend en kussend werden Fenna en Evert zich stilaan terug bewust van tijd en ruimte .
Fenna kwam als,eerste uit haar roes:" oh mijn God, wat heb ik gedaan, ik moet terug naar beneden, Pieter zal me zoeken, waar is mijn slipje, snel !"
Evert, die volop aan het nagenieten was, probeerde niet teveel aandacht te schenken aan de paniek in Fenna's stem, hij vroeg :"Fenna, hoe gaan we van hier verder ?"
Fenna luisterde niet, "waar is mijn slipje, help me zoeken Evert."
Evert deed een nieuwe poging : "Fenna, waar staan we nu ?"
Een antwoord kwam er echter niet want ineens hoorden ze de stem van Pieter, die de trappen opkwam :"Fenna, waar ben je ?"
"Shit, shit" vloekte Fenna, ze trok haar jurk recht, haalde haar handen door haar haar en rende snel de gang op. "Hey schat, zocht je me ?"

--------------------------------

Intussen was het feest beneden nog volop aan de gang, er werd veel plezier gemaakt en gedanst. Alleen Samantha had het niet erg naar haar zin. Ze vroeg zich af wat Evert bezield had om zomaar weg te lopen. Achteraf viel het haar op dat ook Fenna weg was.
Navraag bij Bram en Lieselotte leverde niet veel op. Die twee hadden enkel nog oog voor elkaar en Samantha voelde zich meer dan ooit een buitenstaander.
Ineens stond Broeckhoven voor haar :"mag ik deze dans ?"
Ze glimlachte :"ja natuurlijk"
Tijdens het dansen, bracht Broeckhoven haar op de hoogte van zijn intern onderzoek. "Pieter staat aan onze kant", sprak hij, " ik heb hem gevraagd om het team goed in de gaten te houden, in het bijzonder Fenna, en naar ik kan oordelen doet hij dat voortreffelijk. Iedereen vertrouwt hem al."
Samantha wist niet wat ze hoorde :"dus, die relatie met Fenna, dat is allemaal fake ?"
"Ik vermoed van wel," replikeerde Broeckhoven, "maar met Pieter kan je natuurlijk nooit weten, hij houdt nu eenmaal van mooie vrouwen en met Fenna is hij aan zijn zoveelste verovering toe."
"We hebben daarnet een beetje gepraat," ging hij verder, "ik heb hem op de hoogte gebracht dat jij ook informatie doorstuurt, zodoende weten jullie wat jullie aan mekander hebben."
Samantha voelde zich al veel beter bij dit nieuws, "nu Evert nog terugvinden en mijn avond kan niet meer stuk", dacht ze bij zichzelf.

-----------------------------------

Toen Pieter en Fenna terug naar beneden waren, kwam Evert stilletjes uit de kamer.
Hij wist niet goed hoe hij zich moest voelen. Tien minuten geleden had hij zich de gelukkigste man ter wereld gevoeld, nu stond hij weer eenzaam en alleen in een verlaten gang.
Fenna had hem geen antwoord gegeven maar haar kus had vol van liefde geleken, dat had hij zich zeker niet verbeeld. Zou ze voor hem kiezen en Pieter de deur wijzen ? Hij kon het alleen maar hopen. Het liefst van al wou hij haar nu al terug in zijn armen nemen en haar met duizenden kusjes overladen.

Mistroostig wandelde hij terug naar de danszaal, hij zocht naar Fenna maar kon haar niet vinden. Hij ging dan maar naar Bram, "Hey Bram, weet jij waar Fenna is ?"
"yep, die is net afscheid komen nemen, ze voelde zich niet zo goed, zei ze en Pieter zou haar naar huis voeren."
"Pieter", Everts' hart kromp weer samen. De kans om vanavond nog een antwoord te krijgen op zijn prangende vraag was verkeken. Zou Fenna überhaupt beseffen dat ze een keuze moest maken of was dit een bevlieging voor haar geweest ?
Bram zag hoe het gezicht van Evert betrok, "kom, laat ons samen nog wat drinken, de nacht is nog jong."

Dat aanbod had Evert beter niet aangenomen. Hij verloor zijn grenzen compleet uit het oog en het duurde dan ook niet lang voor hij in een beschonken toestand verkeerde. Broeckhoven zag het allemaal gebeuren en wenkte Samantha om polshoogte te gaan nemen.
"kom", zei Samantha tegen Evert, "geef me de sleutels van je wagen, ik voer je wel naar huis." Evert wist enkel nog wat onverstaanbaar gebrabbel uit te brengen en ondersteund door Bram en Samantha werd hij op de passagierszetel van zijn wagen gedropt.

Aan zijn huis toegekomen, hielp Samantha hem om de deur open te maken en hem op de zetel te leggen. Ze probeerde met alle macht zijn smokingvest en broek uit te trekken om vervolgens een deken over hem te spreiden.

Hij lag al meteen onrustig te woelen en te snurken. Samantha besloot de nacht daar ook maar door te brengen, ze wou hem in zo'n toestand niet alleen laten. Ze nam zijn vest en broek en hing ze aan één van de tafelstoelen.
Ineens viel haar oog op één van de broekzakken, er stak een stukje kanten stof aan de bovenkant uit. Samantha's nieuwsgierigheid was gewekt, ze graaide in de broekzak, op zoek naar de rest van het stukje stof.
Haar mond viel vol verbazing open toen ze het kanten slipje tussen haar vingers liet bengelen. Ze moest niet lang nadenken om te weten wie de eigenares van dit prulletje was.
"Fenna", dacht ze razend, "het wordt tijd dat ik voor eens en voor altijd met haar afreken."