Moordvrouw : wat gebeurde er na de explosie ? (seizoen 5)

in de Zoete Zonde

Fenna stapte de verhoorkamer binnen en zag dadelijk aan Samantha's gezicht dat ze nog niets te weten gekomen was. Ze richtte zich tot Tatjana:"kan je me eens precies vertellen wat er allemaal binnen de vier muren van jouw danscafé gebeurt ?"

"Wel, ik weet niet wat dit te maken heeft met de apotheek maar goed," antwoordde Tatjana,"Bij ons wordt er zowel publiek als privé gedanst. Met privé dansen bedoel ik natuurlijk de vrijpartijtjes in enkele afgesloten kamers. Deze kamers worden verhuurd aan koppeltjes, die zich willen amuseren. Maar ook andere mannen maken aanspraak op zo'n kamer en voor die mannen heb ik dan een vijftal vrouwen in dienst. U mag het allemaal nachecken, er gebeurt echt niets illegaal."

Fenna's maag kromp samen bij de gedachte aan Pieter met een hoertje in zo'n vunzig kamertje. Tatjana las haar gedachten :"Pieter is ook een klant, hij kan het heel goed vinden met onze Fiona. Tja, hij heeft goede smaak, Fiona is één van onze toppertjes met haar lange blonde haren, glasblauwe ogen en een perfect lichaam."

Samantha observeerde Fenna intussen ook. Ze genoot van deze ondergang maar deed haar best om Fenna met het nodige medeleven aan te kijken.

"Genoeg", zei Fenna kwaad, "vertel me maar waarom je met valse voorschriften voor Flunitrazepam rondliep."

"Dat was niet voor mij", zei Tatjana snel, "een klant had me die gegeven en gevraagd of ik die voor hem wou halen."

"En wie was die klant ?" vroeg Samantha

"Dat kan ik jullie niet vertellen", zei Tatjana.

"Misschien kan je ons wel vertellen waar je  was tussen acht en negen uur deze ochtend ?" ketste Fenna terug.

"Ik was aan het opruimen in de zaak, samen met de twee barmannen Stef en Gunther. Jullie hebben daarnet Gunther trouwens al ontmoet." reageerde Tatjana koeltjes.

Na ettelijke vragen bleek al snel dat Samantha en Fenna niet wijzer zouden worden van deze vrouw. Ze waren wel verplicht om haar te laten gaan.

Fenna dacht na over een manier om de gestolen drugs terug te vinden in haar café. Ze hadden niet genoeg informatie om een huiszoeking aan te vragen. Misschien undercover ?

Ze had geen zin om Samantha te betrekken in haar plan en Pieter al helemaal niet. Evert lag waarschijnlijk nog in zijn bed te bekomen van zijn zware nacht met Samantha. Ze konden haar allemaal gestolen worden. Met het excuus dat ze naar huis ging, reed ze naar het centrum, op zoek naar een pruik en passende kledij.

Fenna wachtte geduldig tot de nacht viel. Ze zag er onherkenbaar uit met een zwartharige pruik, kleurlenzen en een kort semi-lederen zwart jurkje. "En nu naar de 'Zoete Zonde' ",dacht ze. Ze had een  heleboel materiaal in haar handtas gestopt om eventueel bewijsmateriaal te kunnen meenemen.

Het was al redelijk druk in het danscafé en de muziek stond enorm luid. Fenna ging zitten op één van de barkrukken en zag dat Gunther naar haar kwam."Hopelijk herkent hij me nu niet", dacht ze angstig. Haar vrees was ongegrond want met de liefste glimlach vroeg hij wat ze wou drinken. Ze bestelde een witte martini en begon wat rond te kijken. "Kan ik u iets aanbieden, schoonheid ?" hoorde ze ineens een stem achter haar vragen. Toen Fenna omkeek, zag ze een ongure vijftiger. Zijn zwarte haren waren met gel achteruit gekamd, hij had meerdere piercings in zijn oren en zijn armen waren bedekt met tatoeages van slangen en doodshoofden. Er kroop een rilling over Fenna's rug maar ze probeerde zo kalm mogelijk te antwoorden :"dat is heel lief van je maar liever niet, dank je."

De man gaf echter niet af en kwam naast haar zitten :"mijn naam is Maxime, maar iedereen noemt mij Max, ik wil je best eens uitleggen hoe ik aan die naam kom."

"Waarom niet" zei Fenna met een zucht. De kans om de zaak hier te observeren was nu wel tot nul herleid.

Max begon op te scheppen over hoe sterk hij wel niet was en hoeveel vrouwen hij wel niet kon krijgen, Fenna had er snel genoeg van en stond op. "Sorry, ik moet gaan", zei ze.

Max hield haar echter tegen en duwde haar terug op haar stoel. "niet nadat je iets van me gedronken hebt" zei hij dwingend.

"Ok, één drankje en dan ga ik echt weg", gaf Fenna met tegenzin toe.

Max wenkte de barman: "Gunther, een cocktail maison voor de dame en voor mij een biertje."

Fenna's vrouwelijke intuïtie speelde ineens op ."Cocktail maison ?" wat hield dat eigenlijk in ? Wetende dat er hier met verkrachtingsdrugs 'gespeeld' werd, moest ze nu maar beter alert blijven.

Toen het cocktailglas voor haar neus stond, begon ze razendsnel te denken hoe ze dit goedje kon meenemen naar het labo. Ze zoog een beetje drank op met het rietje, hield het in haar mond en maakte toen met handgebaren duidelijk dat ze even naar het toilet moest. Daar spuwde ze het goedje dadelijk uit in een bekertje uit haar tas. Nadat ze het bekertje terug dichtgeschroefd had, besloot ze stilletjes weg te glippen. Gelukkig was het erg donker in het danscafé en al snel stond Fenna veilig en wel terug op straat. Het was intussen al te laat om Lieselotte nog op te trommelen. Ze zag op haar gsm dat ze enkele gemiste oproepen had van Pieter maar ze had geen zin om hem te bellen. Wat haar betrof, was hun relatie over en uit. Ze keerde triest naar huis terug en probeerde nog wat te slapen.

De volgende dag was Fenna al vroeg op bureau. Ze kon niet wachten om Lieselotte te vragen het drankje te analyseren. Toen ze haar het verhaal over haar nachtelijk avontuur vertelde, schrok Lieselotte wel. "Fenna, je hebt een serieus risico genomen om daar alleen naar toe te gaan. En dan nog zonder iemand te verwittigen."

Fenna had geen zin in een preek : "het was de enige manier, Lies, anders komen we geen stap verder in dit onderzoek."

Lieselotte schudde afkeurend haar hoofd maar begon toch het drankje te analyseren. Fenna week niet van haar zijde. "Bingo", hoorde ze Lieselotte zeggen bij het zien van een kleurverandering in een proefbuisje. "Hier zit wel degelijk Flunitrazepam in !"

"Dan wordt het hoog tijd voor een huiszoeking, ik doe het nodige", riep Fenna terwijl ze naar de rest van de collega's liep. Eén ding had ze echter uit het oog verloren. Ze moest de anderen ook vertellen hoe ze aan dit bewijsstuk was geraakt.

Toen ze aan haar bureau kwam, zag ze dat Evert ook al toegekomen was. Toen hij haar zag, begonnen zijn ogen te stralen en hij begroette haar met een grote glimlach op zijn gezicht. Fenna merkte dat haar adem stokte toen ze in zijn stralende blauwe ogen keek en het leek wel of haar hart even stopte maar toen dacht ze terug aan Samantha's woorden en een grote donderwolk trok over haar gezicht. "Dag Evert", zei ze koeltjes terug. Ze zag Everts' verbaasde blik maar wou er geen aandacht aan schenken. "Kunnen jullie allemaal even hier aan mijn bureau verzamelen ?" riep ze haar collega's toe.

Toen ze haar ganse wedervaren verteld had, bleef het even stil rond haar. Tot ineens een stem :"Ben je nu helemaal gek geworden ?" Het was Pieter die haar enorm kwaad aankeek. "Wat haal je je in het hoofd om zomaar alleen 'spionnetje' te gaan spelen ?" ging hij razend verder.

"Sorry hoor, Fenna maar Pieter heeft gelijk. Je had verkracht kunnen worden of zelfs erger. Wanneer ga je nu eens stoppen met altijd je zin te doen" viel Evert Pieter bij.

Samantha bekeek het ganse schouwspel met het nodige leedvermaak. "Dit is het einde van je carrière, Fenna" dacht ze bij zichzelf. Ze twijfelde er niet aan dat Pieter hierover verslag ging brengen aan Broeckhoven.

"Ik geef toestemming voor die huiszoeking", vervolgde Pieter, "maar jij gaat niet mee, Fenna, ik wil je onmiddellijk spreken in mijn bureau."

Evert en Bram zagen hoe Fenna naar Pieter's kantoor liep en gingen toen op weg, klaar om 'de Zoete Zonde' door te lichten. Samantha was al aan het nadenken over haar volgende stap in Fenna's uitschakeling. Ze had gezien hoe Evert opklaarde toen hij Fenna zag en dat zinde haar niet. Het werd dus hoog tijd voor de finale.

.